Microsoft Word aldangan aysel ziyouz com doc

Ilk namoz!!!

To'rtinchi kun...Ilk marotaba namoz o'qiy boshladim. Yo Rab!... Bun qanchalar yuksak, anglab bo'lmas baxt. To'shak ustiga yostiqni oldimga qo'yib, sajda qildim. Turaman, egilaman, o'tiraman. Xasta bo'laturib bularni bajryapman. Alloh qullariga qulayliklar yaratgan. Bas, Unga yaqin bo'lishga intil va Undan mag'firat so'ra. Ilk namoz...Hayotimda hali hech narsadan bunday hayajonlanib, bundya huzurlanmagan edim. Olovdek yonib turgan vujudimning har bir hujayrasiga go'yo muz qo'ygandek sokin va ajoyib olamga qovushdim. "Allohu Akbar" deya olganim takbir sadosi ruhimga ifodalab bo'lmas bir lazzat keltirdi. Chidolmadim, yig'ladim.U buyuk Zotga ibodat etishning o'zi bunchalar yuksak, bunchalar oily hurmatga munosibligini shu paytgacha bilmaganim, anglamaganimdan pushaymon bo'lib oh chekardim. Zero, Allohga yaqin bo'lishga intilish, unga yuzlanib duoga qo'l ochish, Uning eshigini qoqish va Undan gunohlarni kechirishni so'rash insonni go'zal, nurli dunyolarga olib boradi. Shu payt odamlarga "yurak titrog'iga, Allohdan kechirim so'rab, yolvorishlarimga guvoh bo'ling, mening xatolarimni takrorlamang", deya hayqirgim kelardi. Boshimni sajdaga qo'ydim. Allohim!Buyuklar buyugi, Sevgililar Sevgilisining qarshisida yerga bosh qo'yish.Yo Rab! Sendan nima so'ray olaman? Menga shunday yorug' kunlarni ham ko'rsatding. O'zimni tutolmayman. Bu shunday ko'zyosh ediki, shu paytgacha to'kkan barcha achchiq ko'zyoshlarimga badal. Barcha chekkan faryod-fig'onlarimni arzimas qilib qo'ydi. Yig'lagan sari rohatlanar, , ko'z yosh to'kkan sarim ko'nglimdagi g'uborlar to'kilardi. Go'zal bir yengillik va huzur tuydim. Ruhimda, qalbimda turgan g'uborlar, xatolar, gunohlar yuvilib, bosh qo'yganim yostiqqa oqar edi. Buyuklar buyugi, ko'zyoshlarimni, tavbamni qabul qil. Tilaklarimni bajo keltir. Sen eshigingga kelganni quvmaysan. Qancha gunoh va xatolari bo'lsa kechirasan. Zero, boshqa chora ham, boshqa boradigan eshigim ham yo'q. Agar sen qabul etmasang men qaysi eshikka boraman, men kimga o'zimni anglataman. Meni Sen yaratding. Men Sening gunohkor bir qulingman. Ming marta tavbamni buzdim. Ammo yana Sening dargohingga keldim. Meni bebahra qilma. O'zimdan ham kechdim-a...

Yana xonani faryod va qichqiriqlarim to'ldirdi. Nima bo'layotganini anglolmasdim. Hamshiralar yugurib kelishdi. Bir necha soatdan keyin o'zimga keldim. Men boshqa bir dunyoga tushib qolgandim. Ngea shu paytgacha ibodat, namoz lazzatidan mahrum yashadim, deb afsus - nadomatlar chekardim. Tong otdi. U go'zal qiz yana xonamga keldi. Chehrasida mehr nuri va sevgi to'la ovozi bilan salom berdi, hol-ahvol so'radi. Namozni boshlaganimni aytdim. Tabiiy, bo'lgan voqealarni ham...Yana menga iltifotlar ko'rgazdi. Ba'zi savollarim bor edi javob istagan. Sumkasidan bir kitob chiqardi.

-Senga kitob keltirdim, -dedi. Mendan savol so'rab charchama. Bu kitobni o'qi. Keyin savollaring qolsa, so'raysan. Ko'pgina savollarga bu kitobda javob berilgan.