Microsoft Word \310\352\352\350\355\367\350 \364\340\361\353 180219012959

 
 

---

@Elektron_kitoblar_Uz kanali uchun 
V боб. Бузилган ваъда 
— Белла, уйингга борсанг бўларди, — деди Майк кўзларимга қарамай. 
Бирдан ўзимга келдим. Қачон ишга келдиму, қачон кеч бўла қолди? Дўконда 
ўзини ашаддий овчи деб ҳисоблайдиган икки бекорчидан бошқа ҳеч ким йўқ эди. 
Улар ўз қаҳрамонликларини гапириб, бир-бирига навбат бермай мақтанишарди. 
― Ҳозир кетаман, — дедим ҳимоя қиладиган бефарқлигимдан воз кечишни 
истамай. 
― Сенга айтяпман-ку, бу айиқнинг иши эмас, — шанғиллади усти-боши кир 
бўлиб кетган овчилардан бири. — Мен уларнинг кўпини кўрганман, қора айиқлар 
бу қадар катта бўлмайди. 
― Нима бўпти? Адашган бўлишинг мумкин-ку! — эътироз билдирди териси 
қуёш ва шамолда қуриб, қорайиб кетган иккинчи овчи. 
― Белла, ҳозир иккаласи тортишишни тугатиши билан дўконни ёпаман, — 
шивирлади Майк. 
― У сендан икки баравар катта, уйдек келади, кўмирдек қоп-қора. У ҳақида 
маҳаллий полицияга айтмоқчиман. Одамларни огоҳлантириб қўйиш керак. Бу 
сенга тоғ чўққисида бўлган гап эмас, тасаввур қиляпсанми катта йўлдан сал 
нарида бўлган воқеа бу, — куйиб-пишиб ўзиникини маъқуллади ёши кексароқ 
овчи. 
Иккинчиси кулиб юборди: 
― Ҳар доимгидек лоф қиляпсан! Назаримда камида бир ҳафтадан буён 
тузукроқ овқатланмагансан ва очиқ ҳавода ухлагансан. Шу сабабли кўзингга ҳар 
хил нарсалар кўриняпти. 
Кекса овчининг жаҳли чиқиб Майкка ўгирилди. 
― Ҳой, Майк, шу кунларда қора айиқлар ҳақида огоҳлантиришмадими? 
― Йўқ, жаноб. Лекин эҳтиёткорликни қўлдан бермаган маъқул. Айиқлардан 
ҳимояланиш учун янги қутилар келтирганмиз, кўрдингизми... 
Суҳбатнинг давомини эшитмай сел қуяётган кўчага чиқдим ва ёмғир 
дўмбира қилиб чалаётган машинам томон югурдим. Кимсасиз уйимизга қайтгим 
келмасди. Ўтган тун жуда оғир кечгани сабабли яна хотираларим билан ёлғиз 
қолишни истамасдим. Қолаверса, уйқумда ҳам ҳаловат йўқ, туни билан даҳшатли 
тушлар кўриб чиқаман ва ҳар доим қўрққанимдан бақириб уйғониб кетаман. Энди 
дадам хонамга югуриб келмай қўйган. Авваллари ҳар бақирганимда хабар олгани 
чопиб келарди. Аслида бу тушни бировга айтсам қўрқмайди. Тушим мендан 
бошқа ҳеч кимни қўрқитмайди. Чунки унда арвоҳлар ҳам, жиннилар ҳам йўқ. 
Фақат бўшлиқ бор... Кимсасиз, қуюқ ва қулоқни ёргудек сокин ўрмон ичида 
ғирашира қоронғулик оралаб нимадир излайман, излайвераман. Бу тушим сира 
тугамайдигандек чўзилаверади, мен эса унга сари янада тезроқ югуравераман. 
Кейин тушимни муҳим жойи келади. Мен унинг яқинлашиб келаётганини ҳис 

---

@Elektron_kitoblar_Uz kanali uchun 
қиламан, лекин ҳеч қачон учрашишга улгурмайман ва бу ерда излайдиган ҳеч 
нарса йўқлигини ва ҳеч қачон бўлмаслигини сезиб, кўнглим бўм-бўш бўлиб 
уйғониб кетаман. Энди мен учун ҳеч нима йўқлигини сезган заҳотим чинқириб 
юбораман... 
Хаёл билан қаерга кетаётганимга ҳам эътибор бермадим, ҳўл кўчалардан 
уйга бормаслик учун баҳона қидириб кетавердим. Ўрмонга ҳам боргим йўқ, унинг 
қиёфасини хаёлимдан ҳайдасам-да, кўзимга ёш келиб, ўпкам тўлиб кетарди. 
“Ўзингни мен ҳаётингда бўлмагандек ҳис этишингга ҳаракат қиламан”. Бу 
сўзлар миямда чархпалакдек айланарди. Яна кечагидек ҳолатга тушяпман, 
шекилли... Танамни ўраган азобга чидай олмай тормозни босдим. Аламдан рулга 
бошимни қўйиб йиғлаб юбордим. Қизиқ, қачонгача азоб чекаман? Балки йиллар 
ўтиб, азоб камаяр ва мен ҳаётимнинг энг бахтли дамларини оғриқсиз ёдга олишни 
ўрганарман. Қачон бу азоблар камаяркан-у, у мендек нотавонга тақдим этган 
бахтиёр дамларни орзиқиб хотирлайдиган бўларканман... 
Лекин бу жароҳат битмаса-чи?! “Ўзингни мен ҳаётингда бўлмагандек ҳис 
қилишингга ҳаракат қиламан” эмиш! Шунақа ҳам аҳмоқона, бажариб 
бўлмайдиган ваъда бўладими?! У суратларини ва совғаларини олиб кетиши 
мумкин, лекин ҳаётимни уни учратмаган пайтимдагидек қилишга қодир эмас! 
Чунки ҳатто ўзим ҳам бутунлай ўзгариб бўлгандим. Рангим аввалгидан ҳам 
оппоқ, кўз остим азоблардан қорайиб кетган, яқинроқдан қараганда худди 
вампирга ўхшардим. 
Унинг ваъдаси ҳеч қачон амалга ошмас ва оғзидан чиққан заҳоти бузилганди. 
Ахир қанақасига у ҳаётимда бўлмагандек яшашим мумкин? Аллақачон икки 
томонлама ҳам бузилган ваъда учун ўзимни қийнаётганим аҳмоқлик. Шундай 
экан, энди яна бир аҳмоқлик қилсам қилибман-да! Кўз ёшларим орасидан кинояли 
жилмайдим. Бу билан бир оз азобим камайгандек бўлди. Форксда ўйламай иш 
қилишнинг ўзи қийин. Лекин фикримни йиғиб ўйлай бошладим. Бир йўлини 
қилишим керак. Балки ваъдамнинг устидан чиққанимда осонроқ бўлармиди, 
лекин... Кўз ёшларимни артиб совуқ ёмғирга тикилдим, кейин қаерда турганимни 
аниқлаш учун атрофга алангладим. Шаҳар чеккасида жойлашган Марксларнинг 
уйи остонасида турардим. Қачон бу ерга келиб қолдим? Тезроқ қайтмасам, дадам 
қидириши мумкин. Шу маҳал Маркслар уйи ёнидаги ёзув диққатимни тортди. Бу 
тақдирми ёки тасодиф? Маркслар ҳовлисида бузилган мотоцикллар ётар ва ёғочга 
"Сотилади" деган ёзув илинганди. Дадам доим мотоциклларни аҳмоқлар учун 
яратилган дерди. Бу балки йўл ҳаракати хавфсизлиги қоидалари бузилганига кўп 
бора дуч келгани сабаблидир. Ўрмоннинг илонизи йўлларида кескин бурилишлар 
кўп бўлгани сабабли автоҳалокатлар ҳам кўп содир бўларди. Мотоцикл сабаб кўп 
қурбонларни кўрган дадам ўн ёшимда мендан “Ҳеч қачон мотоцикл 
ҳайдамайман” деган ваъдани олгани эсимга тушди. 

---

@Elektron_kitoblar_Uz kanali uchun 
Аслида маҳаллий аҳоли мотоциклда юришни ёқтиришмайди. Серёмғир 
ҳавода мотоцикл ҳайдаш худди ваннага тушиб, соатига 60 километр тезликда 
юришдек гап эди. Шу пайтгача дадамнинг гапини икки қилмадим. Қанчадан-
қанча ваъдаларнинг устидан чиқибман? Лекин натижаси нима бўлди? Энди эса 
ҳаммасига тупураман! Хаёлимга келган жинниликни қиламан! Шу аҳд билан 
Маркслар эшигини тақиллатдим. Оиланинг кичиги эшикни очди. 
― Белла Свон? ― ҳайрон бўлди у мени кўриб. 
― Мотоциклинг учун қанча сўрайсан? — дедим совуқдан тишим такиллаб. 
― Жиддий гапиряпсанми? Бузилган-ку, улар! 
Кўриб турибман дегандек елка қисдим ва “Қанча?” деб қайта сўрадим. 
― Агар ростдан ҳам хоҳлаётган бўлсанг, унда шундоқ олиб кетавер. Барибир 
ойим ахлатхонага чиқариб ташлашни буюрганди. 
― Ростданми? 
― Рост. Онамдан сўрашинг мумкин. 
Бу ишга катталарни аралаштиргим келмади. Унда бу гап дадамнинг қулоғига 
етиб бориши осон бўлади. 
Шундан кейин болакай менга бирйўла иккаласини ҳам олиб кетишни таклиф 
қилди. 
― Баъзи қисмларидан фойдалансанг, иккитасидан битта ясаш мумкин 
бўлади, — деди у катталардек жиддий. Кейин бир уюм темир-терсак орасидан 
мотоциклларни олиб машинам кузовига ортишга ёрдам берди. 
― Ўзи буларни нима қилмоқчисан? Неча йилдан буён юрмайди, занглаб ҳам 
кетгандир. 
― Ҳали ўйлаб кўрмадим. Балки Доулингга бериб тузаттирарман. 
― У жуда қиммат олади. Тузатиш учун янги мотоциклнинг пулини сўрайди. 
Дадам пикапни совға қилганда энди тез-тез устага бориб турсам керак деб 
ўйлагандим, лекин Жейкоб уни яхши сақлагани учун бунга ҳожат қолмади. 
Бирдан хаёлимга келган фикрдан қувониб кетдим. 
― Мен уни кимга кўрсатишни биламан, — дедим болакайга У ҳам 
қувончимга шерик бўлиб, жилмайди ва қўл силтаб хайрлашди. Дадамдан олдин 
уйга бориш учун шошилишим кёрак. Уйга кирган заҳотим телефонга ёпишдим. 
― Марҳамат қилиб, шеф Свонни чақириб берсангиз. 
― Салом, Белла, — деди Стив овозимдан таниб. — Ҳозир чақираман. 
― Нима бўлди, Белла? — жиддий сўради дадам гўшакни олиши билан. 
― Тинчлик, нима, мен фақат бирор фалокат бўлса қўнғироқ қиламанми? — 
аразлаган бўлдим. 
― Олдин сира қўнғироқ қилмасдинг, нима гап? 
― Тинчлик, фақат Блейкларнинг уйига қандай бориш кераклигини 
сўрамоқчийдим. Жейкоб билан учрашмоқчи эдим. Анчадан буён кўрганим йўқ 
уни. 

---

@Elektron_kitoblar_Uz kanali uchun 
Дадамнинг қувониб кетгани овозидан билинди. 
― Жуда яхши, ручканг борми? 
Дадам яхши дам олиб келишимни тилаб хайрлашди. Мен у ерга дам олгани 
бормаётганимни айтмадим. 
Шаҳардан катта тезликда чиқиб борарканман, Жейкобни ёлғиз учратишни 
умид қилардим. Агар Билли амаки уйда бўлса ташрифим сабабини дадамга айтиб 
қўйиши мумкин. 
Блейкларнинг кичкина ёғоч уйини дарров танидим. Қизил рангга бўялган уй 
омборхонани эслатарди. Машинадан тушиб улгурмасимдан Жейкоб ойнадан бош 
суқди. Таниш мотор овозидан ким келаётганини билганди. 
― Белла! — қувониб жилмайди у. Оппоқ ялтираб турган тишлари жигарранг 
терисига жуда ярашарди. Сочига эътибор бермабман. Олдин сочини ўстириб, 
йиғиб юрарди. Энди эса чиройли қилиб қирқтириб олибди. Ўтган саккиз ой ичида 
анча ўсибди. Елкалари кенгайиб, юзи жиддий тус олиб, келишган йигитга 
айланганди. 
― Салом, Жейкоб! — дўстона табассуми кайфиятимни кўтарди. Уни кўриб 
турганимдан хурсанд бўлаётганимдан ўзим ҳам ҳайрон эдим. Жейкоб Блейк менга 
ёқишини биринчи марта ҳис қилдим. 
― Ўсиб кетибсанми? — дедим кулганча бўйимизни ўлчарканман. 
У мамнун жилмайди ва “Нақ бир қаричга ўсдим”, деди гулдираб. Унинг 
овози ҳам анча дағаллашганди. 
― Ҳей, дароз! — дедим уни калака қилиб. 
― Бўйим-ку, ўсди, энди бир оз семиришим керак. Тезроқ уйга кир, ивиб 
кетасан, деди шошириб. Кейин деразадан қичқирди: Дада, қаранг, ким келди! 
Билли амаки ўқиб турган китобини қўйиб, хурсанд хитоб қилди: 
― О, кимлар ташриф буюрибди? Сени кўрганимдан хурсандман! 
У кўл бериб кўришганда бақувват кафти орасида бармоқларим йўқолиб 
кетди. 
― Нима гаплар? Чарли яхши юрибдими? 
― Яхши. Шунчаки, Жейкоб билан кўришмаганимга юз йил бўлибди, бир 
кўриб кетай деб келдим... 
Бу гапим Жейкобга ёқиб тушди. 
― Тушликка қоласанми? — Билли амаки қолишимни жуда истарди. 
― Йўқ, дадамга овқат тайёрлашим керак. 
― Ҳозир унга қўнғироқ қилиб чақираман. Ҳаммамиз бирга ўтирамиз. 
― Бошқа пайт. Кейинги гал бирга овқатланамиз. Энди тез-тез келиб 
турмоқчиман, жонингизга тегиб кетаман ҳали. 
― Майли, - деди Билли амаки ҳафсаласи пир бўлиб. 
― Хўш, Белла, нима қилмоқчи эдинг? 
― Фарқи йўқ, мен келгунимча нима билан банд эдинг? 

---

@Elektron_kitoblar_Uz kanali uchun 
Уларнинг уйида ўзимни жуда хотиржам ҳис қилардим. 
Мени азобга соладиган хотиралар йўқ эди бу ерда. 
― Машина йиғаётгандинг, тугатдингми? ― сўрадим қизиқиб. 
― Ҳали тугатмадим, истасанг, кўрсатаман. 
Билли амаки билаи "Кейин кўришамиз" деб хайрлашдим ва Жейкобнинг 
ортидан югурдим. Гараж уйдан анча наридаги ўрмон ичида, кўздан пана жойда 
жойлашган эди. 
― Яна озгина иши бор, кейин бемалол ҳайдасам бўлади, — мақтанди 
Жейкоб. 
― "Фольксваген"ми? 
― Эски "Рэббит", 1986 йилги, дадам харажатларини тўлади... 
Ўтган йили битирув оқшомида Билли амаки Жейкобни менга элчи қилиб 
жўнатиб, баъзилардан нарироқ юришимни тайинлагани эсимга тушди. "Бу сенинг 
хавфсизлигинг учун", деганди. Мана энди ёлғизман, ҳеч қандай хавф-хатар ҳам 
йўқ. Бу вазиятни ўзгартириш учун тезроқ бирор нима ўйлаб топишим керак.
― Жейкоб, мотоциклларни ҳам тузатишни биласанми? 
― Бир оз биламан. Дўстимнинг мопеди бор, баъзида уни учириб турамиз. 
― Ҳалиги... — Жейкоб сир тута олармикан, деб иккиландим. Лекин бошқа 
иложим ҳам йўқ эди. — Яқинда иккита мотоцикл олгандим, фақат улар яроқли 
аҳволда эмас. Агар тузатиб берсанг, яхши бўларди. 
― Зўр-ку! - ростакамига хурсанд бўлиб қичқириб юборди у. — Уриниб 
кўраман. 
Мен секинроқ деб бармоғимни лабимга босдим. 
― Гап шундаки, мотоциклларни дадамнинг жини суймайди. Агар билса, 
ўлдиради! Шунинг учун Билли амаки ҳам билмаса дегандим. 

---

@Elektron_kitoblar_Uz kanali uchun 
― Албатта, тушундим. Яна жилмайди Жейкоб. 
― Ҳақини тўлайман, — давом этдим. Бу гапим унга тегиб кетди. 
― Керакмас. Мен фақат ёрдам бермоқчиман. Пулнинг кераги йўқ. 
― Унда алмашамиз. — Бу фикр айни пайтди миямга келди. — Менга битта 
мотоцикл керак, иккинчисини ўзингга олиб қолишинг мумкин. Эвазига ҳайдашни 
ўргатасан. 
― Қойил! 
― Шошма, бу қонунга хилофмасми? Туғилган кунинг қачон? 
― Ўтиб кетди. Хавотирланма, ўн олти ёшдаман, — кулди у. 
― Кечир, туғилган кунингда табриклай олмаганим учун. 
― Ҳечқиси йўқ, мен ҳам сеникини унутганман. Ҳозир ёшинг нечада, қирққа 
кирдингми? — устимдан кулишда давом этди у. 
― Шунга яқинроқ, - дедим. Буни нишонлашимиз керак. 
У қувониб кетганини кўриб ўзимни койидим. Ҳаддан ортиқ қувончимни 
нотўғри тушуниб қолмасидан бас қилишим керак. Анчадан буён бу қадар дилим 
яйрамагани учун ўзимни босишим қийин кечаётганди. 
― Бўпти, мотоцикл тайёр бўлса, шу бир-биримизга совғамиз бўлади. 
― Қачон олиб келмоқчисан уларни? 
― Пикапимда. Лекин даданг кўриб қолса-чи?
― Биз бир йўл тутамиз... 
Шундан кейин дарахтлар оралаб пикапнинг ёнига бордик ва мотоциклларни 
тушириб, яна ўрмон оралаб гаражга олиб келдик. 
― Аҳвол унчалик ёмон эмас, - деди Жейкоб уларни кўздан кечириб. — 
Лекин бир оз маблағ керак бўлади. Баъзи қисмлари учун пул йиғамиз. 
― Йиғамиз эмас, сен таъмирлаш билан шуғулланасан, керакли буюмларнинг 
пулини мен тўлайман. 
― Йўғ-ей... 
― Бир оз йиғиб қўйган пулим бор. Коллежга атаб қўйгандим. 
Форксдан кетиш ниятим йўқ экан, менга бу пулнинг кераги ҳам йўқ. 
Жейкоб маъқул дегандек бош силкиди. Биз яна гаражга беркиндик, Жейкобга 
қараб жилмайиб қўйдим, фақат ўсмирларгина ота-онасидан яширинча қалтис 
ишга қўл уриши мумкин. У бу ишнинг ёмон томонларини кўрмас, Жейкоб 
тақдирнинг менга туҳфаси эди. 

---

@Elektron_kitoblar_Uz kanali uchun