Microsoft Word \310\352\352\350\355\367\350 \364\340\361\353 180219012959

XXII боб. Парвоз 
Деметри бизни қабулхонагача кузатиб борди, у ердаги иш столида ҳамон 
Жанна исмли қиз ўтирарди. 
― Кеч тушмагунча йўлга чиқманглар, — огоҳлантирди Деметри ва 
шошилганча қайтиб кетди. 
Жанна хонада рўй бераётган ишларга бефарқлик билан қарар, фақат 
Эдварднинг узун ридосига ғалати қараш қилиб қўйди. 
― Аҳволинг яхшими? — шивирлади Эдвард аёлнинг қулоғига 
эшитилмайдиган товушда. 
― Йиқилмасидан, ушлаб ол уни. Ҳозир ўзини ташлаб юборади, — деди 
Элис. 
Шундагина ўзим ҳам бутун танамга титроқ кирганини сездим. Тишларим 
қаттиқ тақиллаб, хона кўз ўнгимда гир айлана бошлади. Ғалати товуш қулоғимга 
чалина бошлади. 
― Ўзингни бос, Белла, жим, — деди Эдвард мени диван томон судраркан. 
― Менимча қаттиқ қўрқувдан асаби тоб берди шекилли. Назаримда унга 
тарсаки туширишинг керак... — таклиф киритди Элис. 
Эдвард унга ўқрайиб қаради. 
Шундагина бу шовқин сабабчиси ўзим эканлигимни тушундим. Ичимдан 
тошиб келаётган йиғи томоғимдан бўғиқ овоз чиқараётганди. 
― Ҳаммаси жойида, сен хавфсиз жойдасан, бўлди, ўзингни бос, — Эдвард 
тинмай шу гапни такрорларди. У мени ўриндиққа ўтқизиб, тиззамни ридо билан 
ўради. Бундай таъсирчанлик кўрсатишим нотўғри эди. Ким билсин унинг 
дийдорига тўйиш учун яна қанча вақтим қолди? Унинг ҳаёти хавф остида эмас, 
меники ҳам. Озодликка чиқишимиз билан ундан айрилишим мумкин-ку! Унинг 
дийдорига тўйиш ўрнига, йиғлаб ўтиришим нимаси? Лекин хаёлимдан сайёҳлар 
тўдаси кетмасди. 
― У одамлар... — йиғлаб юбордим мен. 
― Биламан, — шивирлади у. 
― Бу даҳшат-ку. 
― Афсуски, шундай. Уларни кўрмаслигинг керак эди... 
Бир оз тинчланиш учун бошимни унинг кўксига қўйдим, кўз ёшларим 
тинмасди. 
― Ёрдам керакмасми? — Жаннанинг мулойим овози эшитилди. У ғазабга 
миниб турган вампирнинг ёнида сира хавотирланмай, бемалол турарди. 
Назаримда у қўрқувни унутган ёки ўз ишини жуда яхши кўради. 
― Йўқ, — деди Эдвард совуққонлик билан. 
У менга табассум ҳадя этиб нари кетди. 

---

@Elektron_kitoblar_Uz kanali uchun 
Аёл узоқлашгач, Эдварднинг қулоғига шивирладим. — Бу ерда бўладиган 
ҳодисалардан унинг хабари борми? — сўрадим. 
― Ҳа. У ҳаммасидан хабардор. 
― Бир кун келиб уни ҳам бошига шу кун тушишини ҳам биладими? 
― Шунақа эҳтимоли борлигини билади. 
Ҳайратдан оғзим очилиб қолди. Лекин бошқача бўлишидан умидвор. 
Жаҳлдан қизариб кетдим: — У ҳам вампирга айланмоқчими? 
Эдвард сўзсиз бош силтаб қўйди. 
― Қанақасига? Ахир қанақасига била туриб, одамлар оқимини хотиржам 
кузатиб ўтиради ва шунга қарамай вампирга айлангиси келиши мумкин? 
У жавоб бермади. Саволимдан унинг қовоғи уюлди. Мен эса унинг чиройли 
юзига термулиб ўтириб бир фалокатдан қутилганимизни ўйлардим. 
― Оҳ, Эдвард, — яна йиғлаб юбордим. Ахир худди эртакдаги каби қуёш 
ботиши билан эртак тугаганидек, мен ҳам кун ботиши билан Эдварддан 
айрилишим мумкин. 
― Нима бўлди? — сўради у хавотирланиб. Мен жавоб ўрнига бўйнига 
осилдим. У секингина нари итаришига қарамай яна суқилдим.— Ҳозирнинг 
ўзидаёқ бахтли бўлишим учун қаттиқ азобга чидашим керакми? — сўрадим 
тутилиб. 
Бу гал у мени ўзидан нари итармади, аксинча, маҳкам бағрига босди.
― Нимани назарда тутаётганингни билиб турибман, ― шивирлади у. ― 
Ахир бахтли бўлиш учун шундоқ ҳам сабаб кўп-ку. Биринчидан, тирик қолдик... 
― Тўғри, ― қўшилдим мен ҳам. 
― Иккинчидан, биргамиз, — унинг нафаси юзимга урилиб турарди. ― Нима 
бўлганда ҳам эртага ҳам тирик бўламиз. 
― Умид қиламан, — дедим хавотирим ошиб. 
― Истиқболимиз порлоқ, — таъкидлади Элис. — Йигирма тўрт соатдан 
кейин Жасперни кўраман, — деди у энтикиб. 
― Қандай бахтлисан Элис, келажагингга ишончинг бор, ― ўйладим ичимда. 
Кейин эса Эдвардга тикилиб қолдим, эрта келишини сира истамасдим. Шу 
лаҳзалар сира тугамаслигини истардим. Эдварднинг мулойим боқишидан у ҳам 
мен ўйлаган нарсани хаёлидан ўтказаётганини тушундим. У бармоқлари учини 
чарчоқ ва изтиробдан қорайиб кетган кўзимнинг атрофига югуртирди. 
― Қаттиқ чарчаганинг билиниб турибди. 
― Ўзинг ҳам ҳолдан тойгансан, — дедим кўкариб кетган юзига қараб. 
― Ҳечқиси йўқ, — деди у елка қисиб. 
Унга берадиган саволларим йиғилиб қолганди-ю, лекин тилимни тишлаб 
турардим. У эса мендан кўз узмаган ҳолда уйга қандай қайтиш ҳақида Элис билан 
маслаҳатлашарди. Улар шунчалар тез гапиришардики, Жанна илғай олмаётгани 
аниқ эди. Биринчи бўлиб хаёлимга келган нарса Элис сариқ “Порше”ни эгасига 

---

@Elektron_kitoblar_Uz kanali uchun 
қайтарармикан, деб ўйладим. Уйқим келаётган бўлса-да, ўзимни мажбурлаб 
кўзимни очиб турардим. У билан ўтказаётган қимматли лаҳзаларимда ухлашни 
истамасдим. Унинг бағрида ўтирарканман, ўзимни дўзах ўртасидаги жаннатда 
тургандек ҳис қилардим. Эдварднинг мени қучоқлаб турган қўллари 
кутилмаганда таранглашди ва Элис ҳам эшик томонга ўгирилганда нохушлик 
сезиб, сергакландим. Алек хонага кириб келганда унинг гард юқмаган либосига 
қараб сесканиб кетдим. У хушхабар олиб келганди. 
― Энди озодсизлар, кетишинглар мумкин, — деди Алек минг йиллик 
қадрдонлари билан гаплашаётган оҳангда. — Шаҳримизда кўп ушланиб 
қолмасликларингни сўраймиз. 
― Бу муаммо эмас, ― деди Эдвард совуққонлик билан. 
Алек жилмайганча бош силкиб кўздан йўқолди. 
― Йўлакдан тўғри юриб, кейин лифт томонга қайрилинглар, — деди Жанна 
Эдвард мени оёққа қўйганидан сўнг. — Икки қават пастга тушсангиз кўчага олиб 
чиқадиган эшик олдидан чиқасиз. Энди эса хайр, ― деди у мулойимлик билан. 
Жаннага анқайиб турганимни кўрган Элис менга маъноли қаради. 
Ҳашаматли лифтдан пастга тушдик, мен ортимга ўгирилиб, ўрта асрга тегишли 
эшикка сўнгги марта назар ташладим. Кўчада ҳамон одам кўп эди. Тор 
йўлакларни ёритиб турган хира чироқ нурида шошилиб кета бошладик. Элис 
қачон кўздан йўқолганини сезмай ҳам қолибман. 
― Элис қани? — шивирладим ваҳимада. 
― У эрталаб бекитиб қўйган жойидан буюмларини олгани кетди. 
― Демак, яна автомобиль ўғирлар экан-да, — тахмин қилдим. 
Эдвард киноя билан жилмайди: — Ташқарига чиққанимиздан кейин 
ўғирлайди. Оёғимда зўрға турганимни кўрган Эдвард белимдан маҳкам қучоқлаб 
мени кўтаргудек бўлиб етаклади. Шаҳар дарвозасидан чиққанимиздан сўнг ўнг 
томонда турган қора автомобил томон юрдик. Машина бесабрлик билан моторини 
гувиллатарди. Эдвард рулга ўтириш ўрнига орқага, менинг ёнимга жойлашди. 
― Узр, — деди Элис хижолатда автомобил салонига кўз ташлаб, — Танлаш 
имконияти кам эди, — деди. 
― Шуниси ҳам бўлаверади, Элис, ― тинчлантирди Эдвард пичинг билан. — 
Ҳамма машиналар ҳам турбинали бўлавермайди-ку. 
Элис хўрсинди: — Менимча энди ўшанақа машина олишимга тўғри келади. 
Уни ҳайдаш жуда қулай эди. 
― Ўзим сенга Рождество байрамида совға қиламан, — ваъда берди Эдвард. 
― Сариғидан! ― деди, Элис қуёшдек чарақлаб жилмайиб. 
Машина ичида танамга бир оз иссиқ ўтди. 
― Белла, энди бирпас ухлаб олсанг ҳам бўлади, — шивирлади у. ― Хавф-
хатар ортда қолди. 

---

@Elektron_kitoblar_Uz kanali uchun 
У хатар деганда қадимий шаҳардаги даҳшатни назарда тутганини тушуниб, 
томоғимга тиқилган кўз ёшни ютишга мажбур бўлдим. 
― Уйқум келмаяпти. Чарчаганим йўқ, ― дедим ёлғондан. Кўзимни юмишни 
истамасдим, лекин машина салонидаги нимқоронғулик уйқуга тортарди. 
― Ухлашга ҳаракат қилиб кўр, — шивирлади қулоғимга Эдвард. Мен 
қайсарлик билан бош чайқадим. 
― Қайсарлигинг қолмади-да, ― хўрсинди у. 
Оғир қовоқларим билан курашиб, уйқуни енгиб турардим. Флоренция 
аэропортинииг чароғон чироқлари уйқумни қочирди. Тезда ювиниб, 
кийимларимни алмаштирдим. Элис Эдвард учун ҳам янги кийим харид қилди ва 
қора ридони тор кўчалардан бирига ташлаб юборди. Римга учиш шунчалик қисқа 
бўлдики, мен ҳатто чарчашга ҳам улгурмадим. Римдан Атлантагача масофа 
узоқлигини билганим учун стюардессага қаҳва буюрдим. 
Эдвард норози бўлди, у организмим кофеинни кўтара олмаслигини биларди. 
Элис эса ортимизда ўтирганча телефонда Жаспер билан шивирлашарди. 
— Ухлашни истамайман, — эслатдим Эдвардга. — Агар ҳозир кўзимни 
юмсам, кўришни истамаган нарсаларни кўришимга тўғри келади. Биламан, 
даҳшатли туш кўраман. 
Шундан сўнг у мен билан баҳслашишни бас қилди. 
Ҳозир у билан гаплашиб, ичимни куйдираётган саволларни беришнинг 
мавриди эмасди. Лекин уйқусизлик, чарчоқ, қаттиқ ҳаяжонланишлардан миям 
ишлашдан тўхтагандек эди. Лекин саволларимни тўхтатиб, у билан яна бирга 
бўлиш учун вақтдан ютардим. Худди Шаҳризода эртагидек. Назаримда, Эдвард 
мени яна бағрига олганидан хурсанддек эди. Унинг бармоқлари тинмай юзимни 
силар, мен ҳам у билан айрилиш пайти етганда бундан қаттиқ азобланишимни 
билсамда, унга термулиб тўймасдим. У сочларимдан бўса олар, бир неча кунлик 
қаттиқ чарчоққа қарамай ўзимни енгил ҳис қилардим. Лекин Эдварднинг бир оғиз 
сўзидан чил-чил бўлишим ҳам ҳеч гап эмасди. 
Эдвард сукут сақлар, у менинг ухлашимни кутарди. Лекин мен қовоқларимни 
зўр бериб очиб Атлантагача чидадим. Бир дақиқасини ҳам ғафлатда 
ўтказмаганимдан ўз-ўзимдан фахрланиб кетдим. Элис ҳам, Эдвард ҳам бизни 
аэропортда кутиб олувчиларни кўриб ҳайратланишмади. Биринчи бўлиб 
Жасперга кўзим тушди. У эса мени кўрмасди, у фақат Элисга қараб турарди. Элис 
тезда унинг ёнига етиб борди, лекин улар бошқа севишганларга ўхшаб бир-
бирининг бағрига отилишмади. Фақат бир-бирларига шундай тикилиб 
қолишдики, мен уялганимдан кўзимни олиб қочдим. 
Карлайл билан Эсми эса бир четда бизни кутиб туришарди, Эсми югуриб 
келиб тап тортмай мени бағрига босди. 
― Раҳмат, сенга, ― шивирлади у қулоғимга. 
Кейин Эдвардни қучоқлаб, кўз ёшларини унинг елкасига яширди. 

---

@Elektron_kitoblar_Uz kanali uchun 
― Бошқа ҳеч қачон бунчалар азобланишимга йўл қўймайсан! — деди у 
овозида қаттиқ андуҳ билан. 
Эдвард айбдорона жилмайди. 
— Кечиринг, ойи, — деди у. 
― Раҳмат, Белла, — суҳбатга қўшилди Карлайл. — Сендан қарздормиз. 
― Арзимайди, ― шивирладим. Оёғим ерга теккандан сўнг уйкусиз тунлар ўз 
ишини қилди — бошим айлана бошлади. 
― У оёғида зўрға турибди, ― койиди Эдвардни Эсми. 
― Тезроқ уни уйга олиб бориш керак. 
Кўзим юмилиб кетаверганидан ҳеч нарсани кўрмасдим, Эдвард билан Эсми 
икки томондан мени кўтаргудек бўлиб олиб боришарди. 
Ташқарида кутиб турган автомобилга яқинлашганимизда Эмметт билан 
Розалига кўзим тушиб бир оз ўзимга келдим. Эдварднинг қошлари чимирилди. 
― Керакмас, қўй, ― шивирлади Эсми. ― Шундоқ ҳам ўзини айбдор сезяпти. 
― Ҳақиқатда ҳам айбдор у, ― деди Эдвард ғазабини яширмай. 
― У айбдор эмас, — дедим мен зўрға. 
― Айбини ювишига рухсат бер, — ўтинди Эсми. — Биз Элис ва Жаспер 
билан кетамиз. 
Эдвард Розалига ўқрайиб тикилди. 
― Илтимос, Эдвард, ― қўшилдим мен. Розали билан битта машинада 
кетишни истамасамда уларнинг ярашиб олишларини хоҳлардим. 
Эммет билан Розали сўзсиз олдинги ўриндиқларга жойлашишди. 
Эдвард мени орқа ўриндиққа ўтқизди. Уйқу билан бошқа курашишга кучим 
қолмаганини билиб бошимни Эдварднинг елкасига ташладим. Мотор гувиллаши 
билан бирга Розалининг ҳам айбдорона овози эшитилди: ― Эдвард... 
― Биламан, — гапини бўлди Эдвард илтифотсиз. 
― Белла, ҳеч бўлмаса сен эшит... ― деди Розали менга ўгирилиб. 
Уйқум учиб ҳайратда кўзларимни очдим. Умримда биринчи марта Розали 
тўғридан-тўғри менга мурожаат этаётганди. 
― Хўп, Розали... — дедим иккиланиб. 
― Жуда афсусдаман, Белла. Бўлиб ўтган воқеалар учун виждон азобидаман, 
лекин сендан миннатдорман. Жасурлигинг билан укамнинг ҳаётини асраб 
қолганинг учун. Биламан, сенга кўп ёмонлик қилдим, лекин илтимос, мени 
кечир... 
Розали тутилиб, иккиланиб гапиргани билан гаплари самимий, чин юрақдан 
чиқаётгани сезилиб турарди. 
― Албатта, Розали, — дедим қулоқларимга ишонмай. — Бу сенинг айбинг 
эмас. Ўша ер юткур қоядан ўзим сакрадим, албатта, сени кечираман... — 
тўнғилладим уйқуни енгиб. 
― У нима деяётганини ўзи билмаяпти, секин кулди Эмметт. 

---

@Elektron_kitoblar_Uz kanali uchun 
― Биламан, — дедим қайсарлик билан, лекин тилим ғулдираб кетди. 
― Уни тинч қўйинглар, ухласин, ― қўшилди Эдвард. Унинг овозидан бир оз 
юмшагани сезилди. 
Шундан сўнг салонга сукунат чўкди. Ухлаб қолганим учун вақт ўтганини 
ҳам сезмадим. Кўп ўтмай машина эшиги очилиб Эдвард мени қўлида кўтариб кета 
бошлади. Назаримда ҳали ҳам аэропортда эдик. Кутилмаганда дадамнинг узоқдан 
“Белла!” деган ҳайқириғи эшитилди. 
― Дадамми? — сесканиб кетдим уйғонишга ҳаракат қилиб. 
― Жим, — шивирлади Эдвард. — Ҳаммаси яхши, ўз уйингдасан. Хавф-хатар 
ортда қолди. Ёмон туш кўрдим, деб ҳисоблай қол. 
― Сени шунчалик ҳам сурбет деб ўйламагандим, остонамда пайдо бўлишга 
қандай ҳаддинг сиғди? ― ўшқирди дадам яқинроқдан. 
― Дада, ўзингизни босинг, ― инградим мен. Дадам мени эшитмасди. 
— Унга нима бўлди? — дадам жаҳл билан жавоб талаб қилиб туриб олди. 
― Шунчаки қаттиқ чарчаган, Чарли, — хотиржам овозда дадамни 
ишонтиришга ҳаракат қилди Эдвард. — Илтимос, бир оз дам олишга қўйинг... 
― Нима қилишни ўргатма менга! Менга бер уни. Уни тинч қўй. Эдвард мени 
дадамнинг қўлига тутқазмоқчи бўлганда мен унга маҳкамроқ ёпишиб олдим. 
Дадам эса енгимдан торта бошлади. 
― Дада, ундай қилманг, бас қилинг, — ёпишиб қолган қовоқларимни очиб 
дадамга тикилдим. Биз уйимиз ёнида эдик. 
― Бас қилмайман, уйга кир! — дағдага қилди дадам ҳамон жаҳлдан тушмай. 
― Хўп, — дедим итоаткорона. — Мени ерга қўй, Эдвард. 
У мени қўлидан қўйдию лекин оёғимнинг жони йўқдек эди. Бир қадам 
ташлагач, ерга қулаётганимни ҳис қилдим. Бетон ерга урилмасимдан Эдварднинг 
қўллари тутиб қолди. 
― Уни хонасига олиб чиқишимга рухсат беринг, кейин кетаман, — ваъда 
берди Эдвард. 
― Йўқ, — қичқириб юбордим ваҳима ичида. Ҳали саволимга жавоб 
олмагандим. У жавоб бермасдан кета олмасди. 
― Ёнингда бўламан, ҳеч қаерга кетмайман, ― шивирлади Эдвард фақат 
менга эшитиладиган овозда. 
Дадам унга нима деб жавоб берганини эшитмадим, лекин Эдвард қатъий 
қадамлар билан уйга одимлади. Зинага етгунча қовоқларимга зўрлик қилиб 
турдим. Энг охирида билганим Эдвард совуқ қўллари билан кўйлагидан 
бармоқларимни ажратарди... 

---

@Elektron_kitoblar_Uz kanali uchun