Men nima uchun Nobel mukofoti sohiblari bilan uchrashmoqchiman?

“Men nima uchun Nobel mukofoti sohiblari bilan uchrashmoqchiman?”
Insoniyat qanchalik mukammal va go’zal yaratilgan bo’lmasin, olamdagi barcha ilmlarni egallashga umr, ishtiyoq, vaqt yetmaydi. Lekin, barcha ilmlarni egallay olmasak ham, bir sohani mukammal egallamoq va yaqin yo’nalishlarda kerakli bilimlarni o’rganish mumkin.
Barchasi yoshlikdagi ajoyib istakdan boshlangan edi, “Men barchasini bilishim kerak, har qanday mavzudagi suxbatda har qaysi savolga javob berishim kerak, aqlli inson degan nomga loyiq bo’lishim kerak” kabi kichik istaklar hayot yo’llarimni belgilab berishini o’ylamagan edim.
“The secret” hujjatli filmidan xulosa qilib aytsam, tortishish qonuni sabab doimiy energiya bo’lgan istaklarim men tomon yillar sayin kela boshladi. Birma-bir qiziqarli kitoblar, ajoyib ma’lumotlarni o’rgana boshladim. Ajoyib tomoni shundaki, ba’zi ma’lumotlarni huddi oldindan bilgandek so’zlab bera olardim. Ma’lumot va ilmlarni izlab toppish, qidirish, o’rganish va uni insonlarga so’zlab berish kabi harakatlar men uchun zavq, ishtiyoq berar edi. Lekin, aytganimdek biz istagan barcha narsalar ham o’z vaqtida va biz istagan holatda doim ham kelavermaydi. Hayotdagi va ijtimoiy sharoitlar sabab menda ham o’z istaklarimdan yiroqlashish bo’la boshlar edi, muhit ta’sir qilar va men ham ba’zan o’zim istamagan insonga aylanib qola boshladim.
Qishloq va Shahar hududida tug’ilgan yoshlar o’rtasida doimiy bo’ladigan solishtirishda, men qayerda yashash yoki tug’ilish muhim emasligini isbotlashni istardim va buni isbotlay oldim ham. To’g’ri barchasi insonga bog’liq emas, lekin chin qalbdan istak va tinimsiz harakat sabab barchasiga erishsa bo’ladi. Men bilar edim, bir kun men kutgan kunlar kelishini. Maktab davrida biroz qiyinchiliklar, har turdagi ko’plab insonlarga moslasha olish kabilar, ular orasida huddi “lampochka” dek ajralib qolishlar, muhitning ta’siri kabi holatlar insonni yillar sayin charxlab borar ekan.
Vaqtlar o’tgan sayin, oddiy temir bo’lagidan o’tkir xanjarga aylanib borayotganimni sezilarli darajada ko’rinib qola boshladi. Ba’zan, men uchun yopiq eshiklar o’zi yo’qdek ko’rinar men huddi taqdir va hayot bilan musobaqadagi ishtirokchidek his qilar edim o’zimni. Shunchaki, so’z qudrati va yetarli bilimni birlashtirib undan ham kuchli qurol ham qorong’u hayot uchun ziyo nuri sifatida foydalanish mumkin ekanini ko’ra boshladim.
Lekin, ilm olamida qanchalik ko’p o’rganmang shunchalik kamdir. Shu va shu kabi uchrashuvlar men uchun huddi “uran-energiya” si kabi kuch bo’la olishiga ishonaman, chunki har safar shu kabi tanlovlar va uchrashuvlarga borish imkonini yutgan paytim, shu uchrashuv va tanlovlardan so’ng oldingidan 1000 baravar kuchliroq bo’lar edim. Yozishga istak ko’p, lekin juda ko’p “tuzsiz ovqat”dan bir dona “shirin non” men uchun maqbulroq. Rahmat!