Мен ҳам намоз

НАМОЗДА ТУРИШ ТАРТИБИ
«Аллōҳу акбар»,
деб ифтитоҳ такбири айтилади. Бу
такбирда эркаклар қўллар кафтини қиблага қаратиб, бош
бармоқларининг учини қулоқларининг юмшоқ жойига
теккизишади. Аёллар қўлларини елка баробарида кўтара-
дилар .
Қўллар боғланади
. Эркаклар ўнг қўл каф-тини чап қўл
устига қўйишади. Ўнг қўлнинг бош ва кичик бармоқлари билан
чап қўл билагини ушлашади. Аёллар ўнг қўлни чап қўл устида
тугиб, қўлла-рини кўкракка кўядилар . Бу ҳол
«қиём»
дейилади. Қиёмда (тик турган ҳалда) сажда қилинадиган жойга
қараб, навбати билан, қуйида-гилар ўқилади.(Сано дуоси ва
Фотиҳа сураси ва яна бир сура).
РУКЎ ҚИЛИШ
: Зам сура тугагач, 
«Аллōҳу акбар»,
деб
руку қилинади.
Эркаклар
тирсаклари ва тиззаларини
букмасдан, бармоқларини очган ҳолда, тиззаларини маҳкам
чангаллаб эгиладилар
Аёллар
эркакларга нис-батан озроқ
эгиладилар. Тиззаларини бироз букадилар. Бармоқларини жам-
лаб тиззаларини тутадилар. Рукуда уч марта
«Суб-ҳāна
роббиял-ъазиийм» 
(Эй буюк Роббим, Сен барча нуқсонлардан
поксан), дейилади.
ҚАВМА 
. Рукудан «Самиъал-лōҳу лиман ҳамидаҳ» (Аллоҳ
Уни ҳамд этган-ларни эшитгувчидир), деб қад кўтарилади,
10

---

бу ҳолат «қавма» дейилади. Қавма ҳолида: «Роббанā лакал-
ҳамд» (Эй Роббимиз, ҳар турли ҳамд-санолар ёлғиз
Сенгадир), дейилади.
САЖДА ҚИЛИШ.
«Аллōҳу акбар» деб аввало тиззалар,
кейин қўллар, сўнг пешона ва бурун ерга теккизилиб, сажда 
қилинади. Сажда қилинаётганда оёқ панжалари қиблага 
қаратилади, эркакларнинг тирсаклари ерга тегмайди. Аёллар 
тирсакларини ерга қўядилар. 
 ЖАЛСА УТИРИШ
. «Аллōҳу акбар» деб саждадан
бош кўтарилади ва тиз чўккан ҳолда бироз
ўтирилади, бу ҳолат «жалса» дейилади. Жалсада қўллар,
бармоқлар ўз ҳолича тутилиб, сонга қўйилади. Бармоқ
учлари тизза билан тенг бўлиши лозим. Эркаклар чап
оёқлари устига ўтирадилар. Ўнг оёқ панжалари қиблага
қаратилади.