Marhabatxon Madyarova

---

                                                                               

Marhabatxon Madyarova

                                                          Namangan viloyati Mingbuloq tumani XTBga qarashli                 

                                                          10-sonli maktab ona tili va adabiyot fani o‘qituvchisi    

                                             

Shukronalik hissi

        Bolaligimda o‘qituvchi bo‘lishni orzu qilardim. Maktabda a’lo baholarga o‘qir va 

qo‘limdan kitob tushmasdi. Bir kuni qo‘shnilarimizdan biri:,,Doim kitob o‘qiysan-a, katta 

bo‘lsang, kim bo‘lasan?‘‘ -  deb qoldi. Men hech ikkilanmay:,,O‘qituvchi 

bo‘laman.Namangan davlat universitetida o‘qiyman‘‘ – deb javob berdim. Shunda haligi 

qo‘shnimiz: ,,U yerda o‘qishing uchun otangning qopda puli bo‘lishi kerak‘‘ – dedi. Bu 

so‘zlar qalbimga muz bo‘lib kirgan bo‘lsa ham, o‘zimni yo‘qotmay: ,, Hali ko’rasiz, men 

o‘qishga kirgunimcha hech qanaqa pul so‘ramaydigan zamon bo‘lib ketadi. Men bir so‘m 

pul bermay o‘qishga kiraman‘‘ – deganman. 

        Maktabning 9-sinfini tamomlagan yilim Vatanim mustaqillikka erishdi. Mustaqillik 

tufayli oliy ta’lim muassasalariga test sinovlari asosida o‘qishga qabul qilinadigan bo’ldi. 

Shukrki, mustaqilligimizning ikki yilligi arafasida Namangan davlat universitetiga 

talabalikka qabul qilindim. Mustaqillikning dastlabki yillaridagi qiyinchilik paytlarda 

oliygohni tamomlaganman. 

       Oliy ta’lim dargohini imtiyozli diplom bilan tamomlab, o‘qituvchilik faoliyatimni 

boshlaganimga ham 23 yil bo‘libdi. Shu yillar davomida yurtimizda bo‘layotgan 

o‘zgarishlar, amalga oshirilayotgan islohotlar bilan hamnafas yashab 

kelmoqdaman.To‘g‘risini aytsam, o‘qituvchilik kasbini tanlaganimga hech qachon 

afsuslanmaganman. Bundan yetti- sakkiz yillar avval dars xonasidan to‘g‘ri paxta dalasiga 

borib, kechqurun uyga qaytgach, ertangi darsga tayyorgarlik ko‘rib, yana ertalab maktabga 

dars o‘tgani borgan paytlarimda ham o‘quvchilarimning ona tili va adabiyotga 

qiziqishlarini, meni o‘z onalaridek yaxshi ko‘rishlarini his qilganimda barcha 

charchoqlarimni unutib, shu kasb egasi bo‘lganimdan faxrlanganman. O‘z kasbimni 

sevganim tufayli bo’lsa kerak farzandlarim ham o‘qituvchilik kasbini tanladilar.

             Keyingi yillarda mamlakatimizda o‘qituvchi va murabbiylarning jamiyatdagi 

mavqeyini oshirish borasida olib borilayotgan ishlar tufayli kasbimdan faxrlanish hissi 

yanada ortdi.Maktabimizning yildan yilga o‘zgarib borayotgani, o‘quvchi va 

o‘qituvchilarga yaratilayotgan qulayliklardan dil yayraydi. Birgina kutubxona faoliyatini 

olaylik. Bundan o‘n yillar avval o‘quvchilarimga badiiy kitoblarni Namangan shahridagi 

kitob do‘konlaridan sotib olib kelib berardim.Bugun maktabimiz kutubxonasidan xohlagan 

kitobni, uning elektron yoki audio variantini topish mumkin.

      Men o‘qituvchi bo‘lganimga, taqdirimga o‘qituvchilari qadrlanadigan mustaqil  yurt 

fuqarosi bo‘lish yozilganiga shukr qilaman. Mustaqil O‘zbekistonda yashab, uning rivoji 

uchun oz bo‘lsa-da hissamni qo‘shayotganimdan faxrlanaman.