Ma’mur qahhorov

Xozirgi davr insoniyat tarixida misli ko‘rilmagan ijtimoiy-siyosiy, 
iqtisodiy-texnikaviy o‘zgarish va taraqqiyot davri xisoblanadi.
Tabiatni, jamiyatni, insonning o‘zini o‘rganish soxasida qo‘lga kiritgan 
muxim yutuqlar kishilarning dunyoqarashi, tafakkur uslubida ham 
jiddiy sifat o‘zrgarishlariga olib kelmoqda. An’anaviy (klassik) tafakkur 
uslubi urnini noan’anaviy tafakkur uslubi, ilgarigi an’anaviy falsafiy 
muammolar 
urnini 
yangidan-yangi 
va 
turli-tuman 
falsafiy 
muammolar egallamoqda. An’anaviy falsafada aql-inson moxiyatini 
belgilovchi narsa, deb talqin qilingan bo‘lsa, endi ratsionalizmga 
qarshi insonning mavjudligi muammolari, uning noratsional moxiyati 
masalalari ilgari surilmoqda. Ilgari ma’rifatchilik g‘oyalari ustun 
qo‘yilgan bo‘lsa, endilikda inson xuquqlariga e’tibor kuchaydi. Ilgari 
falsafa ko’proq umumiy va mavxum narsalar ustida baxs yuritgan 
bo‘lsa, xozirgi davrga kelib mavxumlikdan aniqlik tomon xarakat 
kuchaydi, umumiy emas, aniq-ravshan masalalarni xal qilishga 
e’tibor ortdi. 
XXI asrga kelib, falsafadagi an’anaviy muammolarning axamiyati 
va mavqei o‘zgarganligi shunda xam ko‘rinmoqdaki, ko‘pgina 
falsafiy oqimlar va ta’limotlar o‘zlarining an’anaviy falsafaga qay 
darajada a’loqador ekanliklarini ta’kidlab ko‘rsatish maqsadida 
nomlarga «neo», ya’ni «yangi» qo’shimchasini qo‘shib ishlatishni afzal 
bilmoqdalar, masalan, neokantchilik, neotomizm, neogegelchilik, 
neoplatonizm va xokazolar. Xozirgi zamon falsafiy ta’limotlarining fan 
bilan a’loqadorligi sohasida ham o‘zgarishlar yuz berganligi yaqqol 
ko‘zga tashlanadi. Zamonaviy fan mavjud barcha ijtimoiy 
muammolarni xal etishga qodirligini e’tirof etuvchi