Malakali ishlovchilar ko`paytirish Malakasiz ishlovchilarni malakasini oshirish Xulosa Foydalanilgan adabiyotlar Kirish

2. Malakali va malakasiz ishlovchilar
Ishsizlik — bir qism iqtisodiy faol aholining oʻziga loyiq ish topa olmasdan qolishi va mehnat zaxirasiga aylanishi. Oʻzbekistonda Ishsizlik tushunchasi rasman 1992-yil "Aholini ish bilan taʼminlash toʻgʻrisida"gi qonunining qabul qilinishi bilan meʼyoriy kuchga ega boʻldi (1998-yil 1 mayda ushbu qonunning yangi tahriri qabul qilindi).
Ishsizlik inson manfaatlariga toʻgʻridan toʻgʻri taʼsir qiladigan yirik ijtimoiy-iqtisodiy muammolardan biri hisoblanadi. Ish joyini yoʻqotish koʻp kishilar uchun oilaviy turmush darajasining pasayishini, shaxsiy hayotining notinchligini keltirib chiqaradi, kishiga jiddiy ruhiy taʼsir koʻrsatadi.
Amaldagi iqtisodiy hayotda Ishsizlik ish kuchi taklifining unga boʻlgan talabdan oshib ketishi tarzida namoyon boʻladi. Ishsizlik sababi turlicha: texnika rivojlanish bilan mehnat unumdorligi ortadi, i.ch. kam mehnat talab boʻlib qoladi. Iqtisodiyotda jami talab va taklif muvozanati buziladi, tovarlarga bozor talabining qisqarishi ish kuchiga talabni ham qisqartirib yuboradi, natijada ish kuchining bir qismi ortiqcha boʻlib qoladi; iqtisodiyot rivojlanishi bilann malakali ish kuchiga talab oshib, malakasizlar kerak boʻlmay qoladi; aholi ishchilarga nisbatan tez oʻsgan kezlarda, uning bir qismi ortiqcha bulib, ishsiz qoladi.
Ishsizlik sababi har xil boʻlganidek uning shakllari ham turlicha. Ishsizlik ning asosiy shakllari: friksion Ishsizlik —turli sabablarga koʻra (yangi yashash joyiga oʻtish, kasbni oʻzgartirish, bola boqish, yangi ish tanlash) vaqt-vaqti bilan ishsiz qolish. Bu ixtiyoriy ishsizlik hisoblanadi. Tarkibiy Ishsizlik — ishlab chiqarish tuzilmasi oʻzgartirilgan sharoitda eski tarmoqlarda ishlab kelgan kishilarning yangi tarmoqlarga kerak kasbni hali oʻzlashtirmagan kezlarida yuz beradi. Siklli Ishsizlik — iqtisodiy tangliklar bilan bogʻliq boʻlib, ishlab chiqarishning pasayib ketishi natijasida yuzaga keladigan Ishsizlik Bu majburan ishsiz qolishdir. Mavsumiy Ishsizlik — mavsumiy ishda band boʻlganlarning mavsum tugagach, ishsiz qolishi. Yashirin Ishsizlik — rasman ish bilan band boʻlganlarning faqat qisman ishlashi. Unga qisqartirilgan ish kuni yoki ish haftasiga oʻtganlar, ish yoʻqligidan haqberilmaydigan taʼtilga chiqqanlar kiradi.
Ishsizlar ishlayotganlar bilan bir qatorda mamlakat ish kuchini tashkil qiladi. Iqtisodiyotda Ishsizlik muammosini oʻrganishdan asosiy maqsad aholining ish bilan bandligini yaxshilash orqali mamlakat (korxonalar) i.ch. ni kengaytirish va aholi turmush darajasini yanada yaxshilashga aloqador tadbirlar ishlab chiqishdan iboratdir.
Ishsizlar safiga, odatda, nafaqat turli sabablarga koʻra ishdan boʻshatilganlar, balki oʻz ixtiyoriga koʻra ishdan ketganlar va yangi ish topishga harakat qilayotgan shaxslar ham kiritilishini qayd etish lozim. Ishsizliktarki-bi uning sabablariga kura ish kuchining 4 asosiy toifasini oʻz ichiga oladi: ishdan boʻshatilishi natijasida ish joyini yoʻqotganlar; ishdan ixtiyoriy ravishda boʻshaganlar; tanaffusdan soʻng ish qidirayotganlar; birinchi bora ish qidirayotganlar. Bu toifalarning oʻzaro nisbatlari iqtisodiy rivojlanish bosqichlariga bogʻliq.
Mamlakat miqyosida 3—5% darajasidagi Ishsizlik iqtisodiyot uchun normal holat (Ishsizlik ning tabiiy chegarasi) hisoblanadi. Ishsizlik darajasini pasaytirish uchun aholi bandligini taʼminlash davlat dasturlari ishlab chiqiladi, korxonalar qurilib, yangi ish oʻrinlari tashkil etiladi, xodimlarni yangi kasblarga oʻqitish, qayta tayyorlash ishlari amalga oshiriladi, bandlikka yor-dam jamgʻarmasi tashkil qilinadi.
Mehnat qonunlariga koʻra, ishsizlarga mehnat birjalari orqali ishsizlik nafaqasi toʻlanadi.
Iqtisodiyotni oʻrganishga kelganda, oʻsish va ish oʻrinlari iqtisodchilar eʼtiborga olishlari kerak boʻlgan ikkita asosiy omildir. Ikkalasi oʻrtasida aniq munosabatlar mavjud va koʻplab iqtisodchilar iqtisodiy oʻsish va ishsizlik darajasi oʻrtasidagi bogʻliqlikni oʻrganishga harakat qilib, muhokamani asoslab berishdi. Iqtisodchi Artur Okun birinchi marta 1960-yillarda munozara bilan shugʻullana boshladi va uning bu boradagi tadqiqotlari Okun qonuni sifatida tanildi. Quyida Okun qonuni, nima uchun muhimligi va birinchi nashr etilganidan beri vaqt sinovidan qanday oʻtgani haqida batafsilroq maʼlumot berilgan.[1]
Okun qonuni 1960-yillarning boshlarida Yel universiteti professori va iqtisodchi Artur Okun tomonidan ilgari surilgan.
Okun qonuni mamlakatdagi ishsizlik va iqtisodiy oʻsish sur’atlari oʻrtasidagi statistik munosabatlarga qaraydi.
Okun qonunida aytilishicha, ishsizlik darajasini 1 foizga kamaytirish uchun mamlakatning yalpi ichki mahsuloti (YaIM) bir yil davomida taxminan 4 foizga oʻsishi kerak.
Okun qonuni eng asosiy shaklda mamlakatdagi ishsizlik darajasi va uning iqtisodiyotining oʻsish sur’ati oʻrtasidagi statistik bogʻliqlikni tekshiradi. Sent-Luis Federal zaxira bankining iqtisod boʻyicha tadqiqot boʻlimi Okun qonuni „ishsizlik darajasi tabiiy koʻrsatkichdan yuqori boʻlsa, mamlakat yalpi ichki mahsulotining (YaIM) qancha qismini yoʻqotishi mumkinligini aytib berishga moʻljallangan“ deb tushuntiradi. Unda "Okun qonuni ortidagi mantiq oddiy. Mahsulot ishlab chiqarish jarayonida ishlatiladigan mehnat miqdoriga bogʻliq, shuning uchun mahsulot va bandlik oʻrtasida ijobiy bogʻliqlik mavjud. Jami bandlik ishchi kuchidan ishsizlar soniga teng boʻladi, shuning uchun ishlab chiqarish va ishsizlik oʻrtasida salbiy bogʻliqlik mavjud (ish kuchiga bogʻliq).
Yel professori va iqtisodchi Artur Okun 1928-yil noyabrda tug‘ilgan va 1980-yil mart oyida 51 yoshida vafot etgan. U birinchi marta 1960-yillarning boshlarida bu boradagi topilmalarini nashr etgan, shundan so‘ng ular o‘zining „qonuni“ nomini olgan.[1]
Okun qonuni, aslida, ish oʻrinlari va oʻsish oʻrtasidagi munosabatlarni tushuntirish va tahlil qilish uchun asosiy qoidadir. Federal zahiraning sobiq raisi Ben Bernankening nutqi, ehtimol, Okun qonunining asosiy tushunchalarini eng qisqacha umumlashtiradi.
"Ushbu asosiy qoida ishsizlik darajasidagi oʻzgarishlar va real yalpi ichki mahsulot (YaIM) oʻsish sur’ati oʻrtasidagi kuzatilgan bogʻliqlikni tavsiflaydi. Okunning taʼkidlashicha, ishchi kuchi soni va unumdorlik darajasi doimiy ravishda oʻsib borayotganligi sababli, ishsizlik darajasini barqaror ushlab turish uchun odatda YaIMning real oʻsishi uning salohiyatining oʻsish sur’atlariga yaqin boʻlishi kerak. Shunday qilib, ishsizlik darajasini pasaytirish uchun iqtisodiyot oʻz potentsialidan yuqori sur’atlarda oʻsishi kerak.
Aniqrog‘i, Okun qonunining hozirda qabul qilingan versiyalariga ko‘ra, yil davomida ishsizlik darajasining bir foizga pasayishiga erishish uchun real YaIM o‘sha davrdagi potentsial YaIMning o‘sish sur’atidan taxminan ikki foiz tez o‘sishi kerak. . Misol uchun, agar YaIM oʻsishining potentsial sur’ati 2 % boʻlsa, Okun qonunida aytilishicha, ishsizlik darajasini bir foizga kamaytirish uchun YaIM bir yil davomida taxminan 4 foizga oʻsishi kerak.
Okun qonuniga batafsilroq qarash[tahrir | manbasini tahrirlash]
Shuni taʼkidlash kerakki, Okun qonuni ishsizlik va iqtisodiy oʻsishning regressiyasiga tayanadigan statistik munosabatlardir. Shunday qilib, regressiyani amalga oshirish iqtisodiyotning oʻsishiga qarab ishsizlikning oʻzgarishini hal qilish uchun ishlatiladigan turli koeffitsientlarga olib kelishi mumkin. Bularning barchasi tarixiy YaIM va ish bilan taʼminlanganlik maʼlumotlari boʻlgan ishlatilgan vaqt davrlari va kiritilgan maʼlumotlarga bogʻliq. Quyida Okun qonunining regressiyasiga misol keltirilgan:
Qonun haqiqatan ham vaqt oʻtishi bilan hozirgi iqtisodiy iqlim va bandlik tendentsiyalariga mos ravishda rivojlandi. Okun qonunining bir versiyasida ishsizlik 1 % ga tushganda, yalpi milliy mahsulot (YaIM) 3 % ga koʻtarilishi juda sodda tarzda aytilgan. Okun qonunining yana bir versiyasi ishsizlik va YaIM oʻrtasidagi munosabatlarga qaratilgan boʻlib, ishsizlikning foizga oʻsishi YaIMning 2 % ga pasayishiga olib keladi.[2]
Bloombergning oʻta oʻzgaruvchan Buyuk turgʻunlik davri maʼlumotlarini oʻzida jamlagan maqolasida taʼkidlanishicha, „qoida qoidasiga koʻra, har bir foiz punkti uchun yillik oʻsish tendentsiya darajasidan oshib ketadi — Federal rezerv siyosatchilari buni 2,3 % dan 2,6 % gacha bogʻlaydilar. — ishsizlik yarim foiz punktga kamaydi“.
YaIM va YaIM kabi iqtisodiy oʻsishning turli xil qoʻllanilishiga, shuningdek, iqtisodiy oʻsishning potentsial chora-tadbirlariga nimalar tegishli ekanligiga eʼtibor bering.
Okun qonuni turli vaqtlarda kuchga kirgan, ammo 2008-yilgi moliyaviy inqiroz paytida oʻzini oqlamagan.
Iqtisodiyot, fan yoki har qanday intizomdagi har qanday qonunda boʻlgani kabi, uning turli sharoitlarda va vaqt oʻtishi bilan haqiqiyligini aniqlash muhimdir. Okun qonuniga kelsak, u juda yaxshi saqlanadigan sharoitlar mavjud, boshqalari esa yoʻq.[2] Misol uchun, Kanzas-Siti Federal zaxira banki tomonidan Okun qonunini koʻrib chiqish Okunning birinchi munosabatlaridan biri real ishlab chiqarishning choraklik oʻsishi bilan solishtirganda ishsizlikning choraklik oʻzgarishlarini koʻrib chiqqani va bu yaxshi saqlanib qolganga oʻxshaydi.
Shuningdek, ishsizlikni kuzatishning turli usullari mavjud va, albatta, Okun qonuni uchun asosiy sinov maydoni Qoʻshma Shtatlar boʻlgan. Okun, shuningdek, potentsial iqtisodiy mahsulot va iqtisodiyotdagi haqiqiy ishlab chiqarish darajasi oʻrtasidagi farqni tahlil qildi. Kanzas Siti Okun qonunining har choraklik munosabatlaridan boshlab, haqiqiy va potentsial ishlab chiqarishdagi farqlarni, shu jumladan qonun toʻliq bandlik yoki hatto yuqori ishsizlik sharoitida amal qiladimi-yoʻqligini koʻrib chiqadigan „boʻshliq versiyasi“ ni batafsil oʻrganadi. U joriy va tarixiy iqtisodiy oʻsish darajasiga qarab, oʻzgaruvchilarni tashlab qoʻyish yoki qoʻshish imkoniyatlarini qoldirib, yanada dinamik versiyaga qaror qildi.
Haqiqatda ishsizlik va iqtisodiy oʻsish oʻrtasidagi munosabatlarning koʻplab harakatlanuvchi qismlari mavjudligiga qaramay, qonunni empirik qoʻllab-quvvatlash mavjud. Kanzas-Siti Fed tadqiqoti „Okun qonuni qattiq munosabatlar emas“ degan xulosaga keldi, ammo u „oʻsishning sekinlashishi odatda ishsizlikning oʻsishi bilan mos kelishini bashorat qiladi“.
Moliyaviy inqiroz davrida u qadar yaxshi tura olmaganiga kelsak, Bernanke „Okun qonunining aniq muvaffaqiyatsizligi qisman statistik shovqinni aks ettirishi mumkin“ deb taxmin qildi.
Boshqa tadqiqotlar Okun qonunini koʻproq qoʻllab-quvvatladi. Sent-Luis Federal zaxira banki „Okun qonuni pul-kredit siyosati uchun foydali qoʻllanma boʻlishi mumkin, ammo ishsizlikning tabiiy darajasi toʻgʻri oʻlchangan taqdirdagina“ degan xulosaga keldi.[3]
Umuman olganda, Okun qonuni iqtisodiy oʻsish va bandlik oʻrtasidagi munosabatlarni oʻrganishning eng sodda va qulay usullaridan biri ekanligi haqida munozaralar kam. Okun qonunining asosiy afzalliklaridan biri, iqtisodiyot kutilganidan qariyb 2 % tezroq oʻsganda, ishsizlikning 1 % ga qisqarishini bildirishda soddaligidir. Biroq, iqtisodiy oʻsish tendentsiyalarini hisobga olgan holda, ishsizlik haqida aniq prognozlar qilish uchun unga tayanish unchalik yaxshi ishlamaydi. Misol uchun, u oʻrganilganidan beri vaqt oʻtishi bilan oʻzgarib borishi va koʻproq noodatiy iqtisodiy iqlim, jumladan, ishsizlikning tiklanishi va 2008 yilgi moliyaviy inqiroz taʼsirida boʻlishi maʼlum.
Maʼlumotlarning murakkabligi, ishlatilishi mumkin boʻlgan turli vaqt davrlari va iqtisodiy regresslar bilan bogʻliq asosiy noaniqlik tufayli tahlil juda murakkab boʻlishi mumkin. Okun qonuni toʻliq bashoratli boʻlmasligi mumkin, ammo u iqtisodiy oʻsish, bandlik unga qanday taʼsir qilishini va aksincha, muhokama qilishda yordam berishi mumkin.
Qishloq xo‘jaligi, oziq-ovqat va yengil sanoat (tekstil, tikuv-trikotaj va teri-charm sanoati sohalari)ni o‘z ichiga oluvchi qishloq xo‘jaligi mahsulotlari sektori O‘zbekiston iqtisodiyotida hayotiy muhim o‘rin tutadi. 2019 yilda ushbu sektorning mamlakat YaIM hajmidagi ulushi eng yirik bo‘lib, 41 foizni tashkil etgan, u shuningdek, eksportdan olingan jami daromadning 19 foizini o‘zida jamlagan.
Bugungi kunda birgina qishloq xo‘jaligining o‘zi YaIMning 28 foizini yaratmoqda. Bu sohada boshqa istalgan sohaga qaraganda ko‘proq – jami ishchi kuchining 27 foizi yoki 3,65 milliondan ortiq fuqaro mehnat qiladi. Koronavirus pandemiyasining O‘zbekistondagi og‘ir ijtimoiy-iqtisodiy oqibatlariga qaramasdan, mazkur soha mamlakatdagi iqtisodiy o‘sishning muhim harakatlantiruvchi kuchi bo‘lib qolmoqda. Prognozlarga ko‘ra, 2020 yilda sohadagi o‘sish umummilliy YaIMning 0,6 foizga o‘sishi bilan solishtirganda 2,8 foizni tashkil qilishi kutilmoqda.
Shunga qaramay, qishloq xo‘jaligi sohasida hozirgiga qaraganda ko‘proq ishchi o‘rinlari yaratish imkoniyati mavjud. Hisob-kitoblarga ko‘ra, davlat tomonidan puxta o‘ylab, taqdim etilgan ko‘mak va investitsiyalar hisobiga qishloq xo‘jaligi mahsulotlari sektorida har yili 700 mingdan 1,3 mln nafargacha yangi ishchilarni ish bilan ta'minlash mumkin. Bu butun mamlakat bo‘ylab har yili mehnat bozorlarini to‘ldirayotgan 600 ming nafar yoshlarga ish o‘rinlari yaratish bilan bog‘liq masalani yechish uchun yetarlidan ortiq ko‘rsatkichdir.
Qishloq xo‘jaligining qimmati bu sohada yaratilgan ish o‘rinlari bilangina cheklanib qolmaydi. Bu sektordagi mehnat bilan bandlik kambag‘allik va tengsizlikni qisqartirishga boshqa har qanday sohaga qaraganda kuchliroq ta'sir ko‘rsatadi.
2019 yilda O‘zbekistonning 9,6 foiz (3,2 mln nafar) aholisi bir kunda 3,2 dollar evaziga kun ko‘rib, kambag‘allik chizig‘idan past darajada hayot kechirardi, bu daromadi o‘rtachadan past bo‘lgan davlatlar uchun belgilangan kambag‘allik darajasining xalqaro ko‘rsatkichi bo‘lib, O‘zbekiston ham shunday davlatlar sirasiga kiradi. Mamlakatda yashovchi kam ta'minlangan aholining 80 foizga yaqini qishloq joylarida istiqomat qiladi va ularning daromadlari deyarli butunlay qishloq xo‘jaligi sohasi bilan bog‘liqdir. Hisob-kitoblarga qaraganda, 2020 yilda koronavirus avj olishi sababli kambag‘allik darajasi O‘zbekistonda so‘nggi yigirma yil ichida birinchi marta o‘sa boshladi.
Turli mamlakatlar tajribasi shuni ko‘rsatmoqdaki, qishloq xo‘jaligidagi iqtisodiy o‘sish kambag‘allikning 2-3 baravar qisqarishiga imkon beradi. Mazkur ko‘rsatkich iqtisodiyotning istalgan sektoriga qaraganda ancha yuqoridir. Shu tariqa, qishloq xo‘jaligi sohasidagi ish o‘rinlari kambag‘allikni qisqartirishga ko‘maklashibgina qolmay, qishloq aholisining turli iqtisodiy jarayonlarda yanada faolroq ishtirok etishlari imkonini ham oshiradi. Mazkur qoida O‘zbekiston uchun ham istisno emas. Shunday qilib, keltirib o‘tilgan maqsadlarga erishish uchun mamlakat nima qilmog‘i kerak?
Yaqin vaqtlargacha mavjud bo‘lgan umumiy davlat nazorati va qishloq xo‘jaligi sohasiga davlat tomonidan yetarli darajada investitsiyalar kiritilmagani oqibatida O‘zbekistonning qishloq xo‘jaligi mahsulotlari sektoridagi potensial ish bilan bandlik sezilarli ravishda kamaygan. Davlat buyurtmalari asosida ishlash tizimi doirasida fermerlar bir turdagi mahsulot ishlab chiqarish bilan shug‘ullanishga, yetishtirgan paxta va bug‘doylarini davlat tomonidan o‘rnatilgan past narxlarda sotishga majbur edilar. O‘z navbatida, boshqa qishloq xo‘jalik ekinlarini yetishtirish uchun yerlarning mahalliy shart-sharoitlarni hisobga olmasdan ajratilganligi hisobiga ularning hosildorligi past bo‘lgan.
Bundan tashqari, tizimli axborot-maslahat xizmatlarining mavjud emasligi sababli o‘zbekistonlik fermerlar eksport bozorlaridagi imkoniyatlar, muayyan mahsulotga bo‘lgan talab, iqlim sharoitlari, shuningdek, qishloq xo‘jaligini yuritish texnologiyalari va metodlari to‘g‘risida aniq va tezkor ma'lumotlarga ega emas edilar. Ular, shuningdek, zamonaviy qishloq xo‘jaligi texnikasi va uskunalari, mahalliy ilmiy-tadqiqot institutlari tomonidan yaratilgan turli agroekologik sharoitlarga moslashtirilgan va iqlim o‘zgarishlariga chidamli yuqori sifatli urug‘larni sotib olish bilan bog‘liq qiyinchiliklarga ham duch kelar edilar.
Ushbu omillar mahalliy fermerlar va qishloq xo‘jaligi korxonalarining o‘z ishlab chiqarish jarayonlarini rivojlantirish va samaradorligini oshirishga sarmoya jalb qilishga bo‘lgan rag‘batini so‘ndirardi. O‘z navbatida, bu ishchi kuchiga bo‘lgan talabning pasayishiga olib keldi. Shunga qaramay, kelgusida qishloq xo‘jaligi mahsulotlarini ishlab chiqaruvchilar uchun dunyoning boshqa ko‘plab mamlakatlarida mavjud bo‘lgan qulay shart-sharoitlar yaratilsa, ushbu vaziyat O‘zbekiston qishloq xo‘jaligi sohasida mehnat bilan bandlik darajasining o‘sishi uchun katta imkoniyatlarni namoyon etadi. 
2017 yildan boshlab, O‘zbekiston hukumati bir qator sohalarda, jumladan, qishloq xo‘jaligi mahsulotlari sektorida ham iqtisodiy islohotlar o‘tkazib kelmoqda. Ushbu islohotlar sharofati bilan mazkur sektorni generatorga o‘zgartirish asoslari yaratilmoqda va u yaratiladigan ish o‘rinlarining soni va sifati bo‘yicha sektordan kattaroq bo‘lib, qishloq joylarida yashovchi kishilar farovonligini oshirishga xizmat qiladi.
Hatto kelajakda ham butunlay mexanizatsiyalashuvi qiyin bo‘lgan meva-sabzavotchilikning mashaqqatli va katta raqobatga ega sektoridagi nisbatan yuqori ustuvorliklari hisobiga O‘zbekiston kelgusida foyda ko‘rishi mumkin. Qolaversa, paxta va bug‘doyni davlat buyurtmasi asosida yetishtirishni bekor qilish, shuningdek, zamonaviy energiya va suvni tejovchi texnologiyalarni yanada keng joriy etish hisobiga yerdan foydalanish samaradorligini oshirish bo‘yicha amalga oshirilayotgan islohotlar ham o‘z samarasini berishi tayin. 
Qishloq xo‘jaligi sohasida ko‘plab sifatli ish o‘rinlarini yaratish imkoniyatlari bir nechta yo‘nalishda amalga oshirilishi mumkin. Quyida keltiriladigan choralar ularning eng istiqbollisi bo‘lib hisoblanadi:
yerlarning mahsuldorligini oshirishga imkon yaratib, ichki va tashqi bozorlarda sotishda katta imkoniyatlarni ta'minlay oladigan nisbatan ko‘p mehnat talab qiluvchi qishloq xo‘jaligi ekinlari, masalan, meva va sabzavotlarni yetishtirish uchun qo‘shimcha maydonlar ajratish;
chorva uchun ozuqa ekinlari va sabzavotlar kabi ekilgan yili hosil beruvchi asosiy ekinlar hosilini yig‘ib olgach, dalada qishloq xo‘jaligi o‘simliklarining ikkilamchi ekinlarini yetishtirish amaliyotini kengaytirish;
ishlab chiqarish daromadini oshirishgagina xizmat qilib qolmay, intensiv bog‘lar va uzumzorlar, zamonaviy issiqxona xo‘jaliklari singari ko‘proq mehnat sarf qilishni talab etuvchi texnologiyalarni tatbiq qilish, shuningdek, qishloq xo‘jaligining tegishli xalqaro standartlarini joriy etish (Global GAP).
Quyida 2030 yilga borib faqat qishloq xo‘jaligi sohasida mehnat bilan bandlik darajasini oshirish imkoniyatlarini namoyish etuvchi bir nechta misollar keltirilgan:

• 
  Hozirgi vaqtda paxta va bug‘doy ekinlari bilan band bo‘lgan maydonlar (2019 yildagi 67 foizdan 2030 yilga borib 45 foizgacha) nisbatan ko‘p mehnat talab qiluvchi meva-sabzavot ekinlari yetishtirish uchun ajratilsa, 2030 yilga borib qishloq xo‘jaligida 26 foiz ko‘proq ish o‘rinlari yaratish yoki qo‘shimcha 915 000 nafar ishchini ish bilan ta'minlash mumkin bo‘ladi. Aksariyat ish o‘rinlari sabzavot, meva va reza mevalar, kartoshka va uzum yetishtirish sohasida yaratiladi.
  
• 
  Sohadagi mexanizatsiyalashish hisobga olinsa, mehnat bilan bandlikning o‘sish ko‘rsatkichi 2030 yilga borib, 2019 yil bilan solishtirganda, yuqoridagi xatboshida keltirilganidek, 677 mingdan ortiq kishi yoki 19 foizga o‘sishi to‘g‘risidagi taxminlardan bir oz pastroq bo‘lishi ham mumkin. Donli ekinlar, paxta va kartoshka yetishtirish sohalari mexanizatsiyalashtirish uchun qulay sohalar bo‘lib, vaqti bilan ularning mexanizatsiyalashish darajasi ko‘tariladi. Boshqa ekinlarni yetishtirishni mexanizatsiyalashtirish darajasi 2019 yil darajasida qolishi ehtimoldan xoli emas. 
  
• 
  Shuningdek, meva va sabzavotlar yetishtirishning zamonaviy texnologiyalarini tatbiq etish hisobiga ham qishloq xo‘jaligi sohasida ko‘proq ish o‘rinlari yaratish mumkin. Intensiv bog‘lar va issiqxonalarda ayniqsa ko‘p ish o‘rni yaratiladi. 2030 yilgacha mehnat bilan bandlik prognoz qilinar ekan, sabzavotlarni issiqxonalarda yoki ishlab chiqarishning boshqa intensiv metodlari yordamida yetishtirish uchun 10 foiz maydondan foydalanilsa va bog‘larning 40 foizi intensiv bog‘larga aylantirilsa, u yerda 155 mingtagacha ish o‘rni yaratilishini nazarda tutish mumkin. Xulosa qilib aytganda, 2030 yilga borib, 2019 yil bilan solishtirganda, aholining umumiy bandligi 832 ming kishiga yoki 24 foizga oshishi mumkin.
  

Qishloq xo‘jaligining mahsuldorligi va xomashyo ishlab chiqarishning yanada oshirilishi oziq-ovqat va yengil sanoat sohalarida yangidan-yangi ish o‘rinlarini yaratish imkoniyatlarini kengaytiradi. Masalan, 2019 yilda oziq-ovqat mahsulotlari, ichimlik va tamaki mahsulotlari (oziq-ovat sanoati) ishlab chiqarishida atigi 107 ming kishi (yoki qishloq xo‘jaligi mahsulotlari sektoridagi mavjud barcha ish o‘rinlarining 2,6 foizi) mehnat qilgan. Tekstil, tikuv va teri-charm sanoati (yengil sanoat) sohasida yana 2 mln 14 ming kishi (yoki qishloq xo‘jaligi sektorida mavjud barcha ish o‘rinlarining 5,1 foizi) band bo‘lgan.
2030 yilga borib, oziq-ovqat va yengil sanoat sohalarining asosan meva va sabzavotlar, sut va go‘sht mahsulotlarini qayta ishlash, chorva uchun ozuqa ishlab chiqarish, shuningdek, tayyor tekstil va kiyim ishlab chiqarish yo‘nalishlarida qo‘shimcha 640 ming ish o‘rni yaratilishi mumkin.
O‘zbekistondagi mehnat bilan bandlik statistikasi va turli investitsiya loyihalari natijalariga ko‘ra, mazkur ish o‘rinlarining aksariyatini qishloq joylarda, shuningdek, kichik va o‘rta shaharlarda yashovchi ayollar egallay oladi, aks holda, bu ayollar uchun ish topish imkoni yaratilmaydi.
Sifatli ish o‘rinlari yaratish xususiy sektorning “majburiyati” bo‘lib hisoblanadi, ammo mazkur maqsadga erishish uchun davlat yordami talab etiladi. O‘zbekiston muhitida davlatning o‘rni quyida keltirilgan chora-tadbirlarda (davlat siyosati va investitsiyalar) yaqqol ko‘zga tashlanadi:
davlat siyosati va investitsiyalari bilan rag‘batlantirib turiluvchi ichki va tashqi bozordagi iste'molchilar talabiga javob beradigan qishloq xo‘jaligi mahsulotlari sektorining kelgusidagi o‘sishi uchun yetarli shart-sharoitlar yaratish;
qishloq xo‘jaligi mahsulotlari sektorida ayollarni ish bilan ta'minlash imkoniyatlarini kengaytirish;
kichik dehqon xo‘jaliklari va boshqa kichik qishloq xo‘jaligi korxonalarining qishloq xo‘jaligi mahsulotlarini yetkazib beruvchilarning zamonaviy tizimiga qo‘shilishini qo‘llab-quvvatlash.
Ushbu chora-tadbirlarning aksariyati davlat tomonidan O‘zbekiston Respublikasi qishloq xo‘jaligini rivojlantirishning 2020-2030 yillarga mo‘ljallangan strategiyasi doirasida amalga oshirila boshlangan. Bugungi kunda yuqoridagi hujjat doirasida belgilangan chora-tadbirlar, masalan, amalga oshirilishi deyarli noldan boshlanuvchi ilmiy-tadqiqot ishlari, axborot-maslahat xizmatlari, qishloq xo‘jaligini raqamlashtirish yoki dehqon xo‘jaliklarini qo‘llab-quvvatlash dasturlarining sifatli amalga oshirilishiga alohida diqqat qaratish maqsadga muvofiq.
Bundan tashqari, qishloq joylariga bevosita yaqin hududlarda joylashgan qishloq xo‘jaligi mahsulotlari sektorida ish o‘rinlarini yaratish uchun mamlakatning kichik va o‘rta shaharlarini rivojlantirishga katta e'tibor qaratish zarur.
Mehnat bilan bandlik istiqbollari va ushbu soha uchun zaruriy davlat ko‘magi to‘g‘risidagi yanada batafsil ma'lumot Jahon bankining yaqin kunlarda e'lon qilingan «O‘zbekiston Respublikasi qishloq xo‘jaligi mahsulotlari sektorida ish o‘rinlarini yaratish» nomli hisobotida keltirilgan.³