qo‘yiladi, u bolalariii e’tiborini atroflarida bo‘layotgan narsalarga
qaratadi, bu voqealami yangicha, o‘ziga xos anglashga undaydi, chunki
ular rasmda aks ettirilishi kerak.
Aqli zaif bolaning atrofdagi hayotga qiziqishi, uni tasvirlashga intilishi
juda sekinlik bilan tarbiyalanadi. Bu ko‘p jihatdan bolaning hayotiy
tajribasini tashkil etish (atrof bilan tanishish) qanday amalga oshishiga,
shuningdek, o‘yinga o‘rgatish bo‘yicha olib boriladigan ishlarga bog‘liq.
Bolalar
rasmlarining mazmuni, ayniqsa ularning o‘z g‘oyalari asosida
bajarilgan ishlar mazmuni odatda, o‘yin faoliyati darajasiga mos bo‘ladi.
0 ‘yin tajribasiga ega bo‘lgan bolalarda tasvirlash g‘oyasi ko‘pincha
kattalar hayotini ifodalashni o‘z ichiga oladi (xuddi sujetli-rolli
o‘yinlardek). Va aksincha, o‘yin bilan shug‘ullanmagan bolalar hech
qachon m ehnat qilayotgan va asosiy m ashg‘u lo tlar
bilan
shug‘ullanayotgan insonni aks ettirmaydilar.
Shu tufayli bolalami sujetli-rolli o‘yinIarga o‘rgatishga alohida e’tibor
berilsa, tarbiyalanuvchilar bu tajribani o‘zlarining tasviriy faoliyatlarida
qo‘llashlari uchun sharoit yaratiladi.
Bolalarning o‘z fikr-g‘oyalari asosida rasm chizish mashg‘ulotlari
bir oyda 1 marotaba o‘tkaziladi. Bunday mashg‘ulotlarda tarbiyachi
dastlabki tasvir niyatini shakllantirish bo‘yicha katta ish olib boradi.
Har qanday vaziyatda ham tasvir mavzusini tanlash uchun tarbiyachi
bolalarni yaqinda olgan taassurotlari asosida yo‘naltiradi. Masalan,
hayvonot bog‘iga borib kelgach, turli uy hayvonlarini kuzatgach, shahar,
bog‘larga sayohat uyushtirilgach, «hayvonot bog‘ida qanday sayr qildik»,
«fermaga sayohat» mavzularida rasm chizish yoki yasash mashg‘ulotlarini
o‘tkazish mumkin.
Xuddi ertakni tasvirlashda bo‘lganidek,
bunda ham bolalarning
rasmlari kitobcha qilib tikiladi va u kitob burchagida saqlanadi, bolalar
kerak bo‘lgan paytda ulami olib ko‘rib chiqishlari mumkin bo‘ladi.
Fikr-g‘oya asosida rasm chizish va loy yoki plastilin bilan narsa
yasashga bag‘ishlangan mashg‘ulotlar boshlanishda bolalarni o‘z
g‘oyalarini shakllantirishga o‘rgatiladi. G ‘oya iloji boricha aniq, bola
imkoniyatlariga mos bo‘lishi kerak. Buning uchun tarbiyachi bolaga
savol bilan murojaat qiladi: «Sen bugun
nima haqida rasm chizishni
xohlar eding? Kecha yangi raqs o‘rganganimizni eslaysanmi? Kim bilan
juft bo‘lib raqs tushgan eding? Kimni raqsga taklif qilding? Sizlar
birgalikda raqs tushdinglarmi? Bir-birlaringni qo‘lingizni ushladingizmi?
Mana shu to‘g‘risida rasm chizishni istaysanmi? Birga raqs tushish
qanchalik qiziq ekanligi haqida rasm chizasan... Sen uning qo‘lidan
ushlaysan... Nargiza bir qo‘lini senga uzatadi, ikkinchi qo‘li
bilan esa
ko‘ylagining etagani tutdi...» bunday suhbatlar odatda jonli tarzda o‘tadi
va bolalar uchun juda qiziqarlidir.
Chiziladigan tasvirning mazmuni aniqlab olingandan so‘ng ishga
kirishiladi. Odatda, bolalar ishga sho‘ng‘ib ketadilar, uzoq va qiziqib
rasm chizadilar. Bu paytda tarbiyachi rasmni chizish jarayoniga xalaqit
qilmagan holda bolalarga individual yordam ko‘rsatadi. Bu yordam
xuddi sujetli-rolli o‘yinlami boshqarish mazmuniga o‘xshash hisoblanadi.
Shu bilan birga tarbiyachi bolalarga tasvirlashning ba’zi
usullarini
ko‘rsatib berishi mumkin. Bunda ko‘proq qahramonlarning tashqi
xususiyatlariga tayaniladi, chunki ular qahramonning individual
xarakterini aks ettiradi.
Do'stlaringiz bilan baham: