Маданиятнинг барча ўзига хосликлари киради

Замонавий этник таркиб. Жанубий Осиёда 200 га яқин катта – кичик халқлар яшайди. Масалан Ҳиндистонда расмий маълумотномаларда келтириллган 29 тилда 1 млндан ортиқ аҳоли гаплашиб улар барча аҳолининг 98,7 % ни ташкил этган. Жанубий Осиёда тамил, телугу, каннара ва малаяки тиллари дравид тил оиласи ҳисобланиб унда 200 млнга яқин киши сўзлашади. 1951 йилги аҳоли рўйхатида Ҳиндистонда 645 та тил ва шевалар бўлса, 1971 йилга келиб уларнинг сони – 281 тага тушади. (амида 5 минг кишининг тили олинган). Энг йирик этнослар – ҳиндлар (ҳиндустанликлар) 200 млн. киши, бихорликлар 75 млн ва ҳ.к.о
Жанубий Осиёнинг аҳолиси – ҳинд, эрон ва дард тил гуруҳларига мансуб бўлиб, уларни ҳинд – европа тил оиласи бирлаштириб туради. Аҳолининг маълум қисми хитой-тибет тил оиласига киради. Сўнгги йилларда кам сонли аҳолининг йирик этнослар тилига ўтиши тезлашмоқда.
Антропологик жиҳатдан Жанубий Осиёнинг шимолий қисмида жанубий еврокеалулар яшаса, шимол ва шимолий – шарқда мўғил ирқига мансуб аҳоли истиқомат қилади. Кўплаб аралаш учрайди. Андаманларда пастбўйли австролоидларни кўрсак, Жанубий Осиёнинг жанубдаги халқларда веддоилик белгилари кучли намоён бўлади.
Хўжалик. Жанубий Осиё флора ва фаунани хонакилаштириш ҳудуддига кирмайди. Милоддан аввалги IV минг йилликка қадар унинг барча ҳудудларида ўзлаштириш хўжалиги ҳукмрон бўлган. Шундан сўнг дастлабки деҳқончилик ва чорвачилик манзилгоҳлари пайдо бўлади. Милоддан аввалги III мингйилликда Ҳинд дарёси воҳасида Жанубий Осиёнинг энг қадимги цивилизациялари Мохинжо – Доро ва Хараппалар шаклланади. Узоқ асрлар давомида хўжалик тараққиёти асосан дарё ва бошқа сув манбалари атрофларида юксалади. Воҳалар чеккаси ва жунглиларда кам сонли қабилалар, ўзининг анъанавий хўжалиги орқали яшашда давом этади. Табиий аҳолининг кўпчилиги деҳқончилик билан машғул бўлган. Милоддан олдинги даврларда хўжаликда плуг деҳқончилиги, чорвачилик ва ҳунармандчилик билан қўшиб олиб борилган. Асосий озиқ маҳсулоти – шоличилик, иккинчи ўринда бўғдой, сўнг сули ва дуккакли экинлар етиштириш бўлган. Савзавот ва мевачилик ҳам ўз ўринига эга эди. Техник экинлардан – пахта, шакарқамиш, чой, каучук, кофе, тамаки ва бошқалар ҳам экилган.
Бенгаллар қишлоқ хўжалиги ҳам ўз хусусиятларига кўра ҳиндларникига яқин бўлган. Покистонда шоли, бўғдой сули, ёғли экинлар ўстирилган. Синд ва Покистоннинг шимолий ғарбида кўчманчи ва ярим кўчманчи чорвадорлар яшаган. Жанубий Осиё деҳқончилиги сунъий суғоришга асосланган.