Ko’hna Ershi karvon yo’lida, Dovon osha vodiy eshigi

Marhamat

Ko’hna Ershi karvon yo’lida,

Dovon osha vodiy eshigi.

Ne-ne zahmat o’ng-u so’lida,

Mingtepaning sirli beshigi.

Qadim o’tmish olovli tarix,

Aytilmasdan qolgan bir ertak.

Hech ortiga oqqanmi ariq,

Hech kim inkor etmasa kerak

Yolg’iz oyoq so’qmoq olislar,

Goho o’nga chapga buralib.

O’tgan kunga guvoh xolislar,

Karvon o’tar ko’kka o’ralib.

Ketar mag’rib yohu mashriqqa,

Ot-tuyaning qaqshab tuyog’i.

Kim muyassar bo’lar tashrifga,

Bir allohga ayon buyog’i.

Alg’ov –dalg’ov yillar suroni,

Ne shahidlar karvon yo’llarda.

Qor-yomg’irlar sahro bo’roni,

Unsiz singib ketdi cho’llarda.

Inson ortga tashlasa nazar,

Olis tarix suron soladi.

Yoqa ushlab deysan; alxazar,

Undan faqat lavha qoladi.

Robbim shohid o’tgan kunlarga ,

Shaxid bo’ldi ne mard-u maydon.

Bugun sharaf deyman ularga,

Ajdodlarim olqishlab hamon.

Muhammad Yusufday el sevgan shoir,

Marhamatda tavallud topgan.

U nelarga bo’lsa gar qodir,

Shu muqaddas tuproqdan topgan.

Elimga mehnati singan insonlar,

Yurtim olqishida shuhrat shonida.

Tumanimda ko’pdir hurmatli nomlar,

Vatanni o’ylagan jism-u jonida.

Egam yorlaqagan, ey ona shahrim

Qo’llaring ko’ksingda marhamat aylar.

Musaffo husningga talpinib bag’rim,

Ilohiy hislarni ko’nglimga joylar.

Tog’laring – bo’glaring ko’nglim erkalab,

Allalar ko’nglimni go’zal chog’larga.

Murg’ak bola kabi beshikka bog’lab,

Ohista tebratar chaman bog’larda.

Qizg’aldoq qiqirlar qir adringda,

Yuksak tog’lar asrar yovuz ko’zlardan.

Saodat nur tarab ezgu dilingda,

Tabassum arimas ohu ko’zlardan.

Gullayotgan shahrim mudom omon bo’l,

To’y-u bayramlardan chiqmasin boshing.

Sening poyingdadir olis ravon yo’l,

Seni gullatmoqda buyuk yurtboshing!