Кодекси Ҷиноятии Ҷумҳурии Тоҷикистон

г) маҳрум кардани асири ҳарбӣ ё шахси дигари пуштибонро аз ҳуқуқи мурофиаи судии
беғараз ва мўътадил; (қҷт аз 17.05.04 №35) 
д) депортация ё бадарғаи ғайриқонунӣ ё дастгир кардани
шахсон
и таҳти пуштибон 
қароргиранда; (қҷт аз 17.05.04 №35) 
е) гаравгонгирӣ; 
ж) худсарона расонидани харобкориҳо ба миқьёси калон ё аз худ кардани 
молу мулк
е, ки аз 
нуқтаи назари ҳарбӣ зарур нестанд, ‐
бо маҳрум сохтан аз озодӣ аз понздаҳ то бист сол ҷазо дода мешавад. 
Моддаи 404. Барқасдона вайрон кардани меъёрҳои ҳуқуқи байналхалқии башар, ки дар 
вақти мухолифати мусаллаҳонаи байналхалқӣ ё дохилӣ бо таҳдид ба саломатӣ содир шудаст 
ё боиси осеби ҷисмонӣ гардидааст. 
Нисбати 
шахсон
е, ки дар таҳти ҳокимияти тарафи муқобил қарор доранд, 
шахсон
и 
дастгиршуда ё бо ин ё он сабаб аз озодӣ маҳрум шуда, истифода бурдани ҳама гуна навъи амалиёти 
тиббӣ, ки мутобиқи вазъи саломати
шахсон
и зикргардида ба он зарурат надоранд ва он ба 
меъёрҳои умумиқабулгардидаи тиббӣ, ки ҳангоми ҳолатҳои аз ҷиҳати тиббӣ шабеҳ нисбат ба 
шаҳрвандони давлате, ки чунин амалро анҷом медиҳанд истифода бурда мешаванд, мувофиқ
нестанд, аз ҷумла ҳатто бо розигии онҳо нисбат ба чунин 
шахсон 
истифода бурдани амале, ки
боиси осеби ҷисмонӣ гардидааст, гузаронидани таҷрибаҳои тиббӣ ё илмӣ, амалиёт оид ба ҷудо
карда гирифтани бофтаҳо ё узв барои ба дигар кас шинонидани онхо, ‐
бо маҳрум сохтан аз озодӣ ба мўҳлати аз ҳафт то даҳ сол ҷазо дода мешавад. 
Моддаи 405. Дигар қонуншиканиҳои меъёри байналхалқии ҳуқуқи башар 
Ҳангоми мавҷуд набудани аломатҳои ҷиноятҳои пешбининамудаи моддаҳои 403 ва 404 ҳамин 
Кодекс, толонгарӣ, яъне дар вазъияти ҷангӣ соҳиб шудан ба
молу мулк
и 
шахсон
и фавтида ё 
захмиён, ҳамчунин 
молу мулк
и шаҳрвандон, ки дар минтакаҳои амалиёти ҳарбӣ монда шудаанд, 
истифоди 
шахсон
и зикргардида барои аз амалиёти ҳарбӣ ҳимояи қувваҳои худ ё иншоот, дар
амалиёти ҳарбӣ ё мухолифати мусаллаҳона истифода бурдани восита ва маводе, ки тибқи
шартномаҳои байналхалқӣ манъ шуданд, истифодаи яроқи қатли ом, ки мутобиқи шартномаи 
байналхалқӣ манъ шудааст, ‐
бо маҳрум сохтан аз озодӣ ба мўҳлати аз даҳ то бист сол ҷазо дода мешавад.