Кодекси Ҷиноятии Ҷумҳурии Тоҷикистон

телеграфӣ ё дигар мухобироти шаҳрвандон,‐
бо корҳои ҳатмӣ ба мўҳлати аз сад то яксаду шаст соат ё бо ҷарима ба андозаи то дусад 
нишондиҳанда барои ҳисобҳо ё бо корҳои ислоҳӣ ба мўҳлати то як сол ҷазо дода мешавад. 
2) Ҳамин кирдор, ки аз ҷониби шахс бо истифодаи мақоми хизматиаш ё воситаҳои махсуси 
техникӣ, ки барои ниҳонӣ ба даст овардани таҳсилот пешбинӣ гардидаанд, содир шуда бошад,‐
бо ҷарима ба андозаи аз дусад то панҷсад нишондиҳанда барои ҳисобҳо ё маҳрум намудан 
аз ҳуқуқҳои ишғоли мансабҳои муайян ё машғул шудан бо фаъолияти муайян ба мўҳлати аз ду то 
панҷ сол ҷазо дода мешавад. 
3) Ғайриқонунӣ истеҳсол кардан, ба соҳибияти каси дигар додан ё соҳиб шудан бо мақсади ба 
соҳибияти каси дигар додани воситаҳои махсуси техникӣ, ки барои ниҳонӣ ба даст овардани 
таҳсилот пешбинӣ шудаанд,‐
 бо ҷарима ба андозаи аз панҷсад то ҳаштсад нишондиҳанда барои ҳисобҳо ё маҳру 
кардан аз  ҳуқуқи ишғоли  мансабҳои  муайян ё машғул  шудан  ба фаъолияти муайян ба 
мўҳлати аз панҷ то даҳ сол ё маҳдуд кардани озодӣ ба мўҳлати то панҷ сол ҷазо дода мешавад. 
Моддаи 147. Вайрон намудани дахлнопазирии манзил 
1) Ғайриқонунӣ ба даромадан бар хилофи хоҳиши шахсӣ дар он истиқоматкунанда манзил ё 
касеро аз манзилаш маҳрум кардан, ‐
бо ҷарима ба андозаи аз як ҳазор то ду ҳазор нишондиҳанда барои ҳисобҳо ё маҳрум сохтан 
аз озодӣ ба мўҳлати то ду сол ҷазо дода мешавад. 
2) Ҳамин кирдор, агар: 
а) бо истифодаи зўроварӣ ё таҳдиди истифодаи он; 
б) бо истифодаи мақоми хизматӣ; 
в) бо ғайриқонунӣ васл намудани воситаҳои гўшандозӣ ё дигар воситаҳои махсус дар манзили 
истиқоматӣ содир шудааст,‐
бо маҳрум сохтан аз озодӣ ба мўҳлати аз ду то панҷ сол бо маҳрум кардан аз ҳуқуқи ишғоли 
мансабҳои муайян ё машғул шудан бо фаъолияти муайян ба мўҳлати то панҷ сол ё бидуни он ҷазо 
дода мешавад.