Kitap Kapağı. cdr

Keywords: Göle, Transhumance, Grassland, Farming 

---

162 

Uluslararası Yaylacılık ve Yayla Kültürü Sempozyumu, 26 - 28 Eylül 2019 - Giresun  

International Symposium on Transhumance and Upland Settlement Culture, 26

th

 - 28

th

 of September 2019 – Giresun 

 

Giriş 

Yaylalar,  jeomorfolojik  olarak,  akarsularla  derin  bir  şekilde  yarılıp,  parçalanmış, 

çevresine  göre  yüksekte  kalan,  üzerinde  belirgin  düzlüklerin  bulunduğu  yeryüzü  şekilleri 

(İzbırak, 1986) olarak bilinen platolar üzerinde kurulan yerleşmeler olarak tanımlanabilir. 

Yayla  yerleşmeleri,  beşeri  ve  iktisadi  açıdan  ise,  yaz  mevsiminde  hayvanların  otlatıldığı, 

köyün  dışında  olmakla  birlikte,  ekonomik  bakımdan  köye  bağlı  ve  ekonomik,  sosyolojik 

olarak onu destekleyen, bazen dinlenme, sıcaklığın arttığı dönemde serinleme gibi amaçlarla 

da  kullanılan,  mevsimlik  konutların  yer  aldığı,  dağların  yüksek  kesimlerindeki  düzlükler 

(Doğanay, 1997;273-278) şeklinde tanımlanmaktadır. 

Adını aldığı Göle Ovası’nın güneybatı bölümünde kurulmuş olan Göle ilçesi deniz 

seviyesinden yaklaşık 2000 m yükseklikte engebeli bir topografyaya üzerinde kurulmuştur. 

Sahada yükseltisi 3000 metreye yaklaşan dağlık kütleler bulunmaktadır (Zamp Dağı 2745). 

Yükselti değerlerinin fazla olması, deniz etkisine kapalı karasal bir bölgede bulunması ve 

Anadolu’ya  kuzeydoğudan  sokulan  soğuk  hava  kütlelerinin  etkisine  açık  olmasına  bağlı 

olarak Göle’de kış mevsimi uzun ve sert geçmektedir. Yöreye kışın düşen yağışların büyük 

bölümü kar olarak düşmekte ve uzun süre erimeden yerde kalmaktadır. Göle’de yaz mevsimi 

ise kısa, serin  ve  yağışlı geçmektedir. Yörenin sahip olduğu  bu doğal ortam özelliklerine 

bağlı  olarak  tarım  olanakları  sınırlıdır.  Sanayi  faaliyetleri  ise  sermaye  ve  ham  madde 

yetersizliği, doğal koşulların ortaya çıkardığı dezavantajlar  ve kalifiye  iş gücü  noksanlığı 

gibi etkenlere bağlı olarak yeteri kadar gelişememiştir. Yöreye gelen turist sayısı son yıllarda 

artmakla  birlikte,  şimdilik  yöre  ekonomisine  katkı  sağlayacak  seviyeden  çok  uzaktadır. 

Ekonomik faaliyetler açısından yukarıda bahsedilen olumsuzluklar yöre insanını büyükbaş 

hayvancılık  faaliyetlerine  yöneltmiştir.  İklim  koşullarına  bağlı  olarak  sahada  yılın  büyük 

bölümünde  yeşil  kalan  otlak  alanlarının  varlığı  ise  besicilik  maliyetlerini  düşürüp 

hayvancılık faaliyetlerini daha karlı hale getirmiştir.  

Araştırma sahasında temel geçim kaynağı durumundaki yaylacılık faaliyetleri coğrafi 

ve kültürel açıdan değerli motifleri barındırmakta ve Türkiye’nin diğer yörelerine nazaran 

önemli farklılıklar göstermektedir. Ancak literatürde Göle’deki yaylacılık faaliyetlerini ele 

alan  bir  çalışmanın  olmaması  dikkati  çekmektedir.  Buradan  hareketle  yörede  yürütülen 

geleneksel yaylacılık faaliyetlerini coğrafi bakış açısıyla inceleyip, açıklamak, Türkiye’nin 

diğer bölgelerinde yürütülen yaylacılık faaliyetleriyle kıyaslayarak benzer ve farklı yönlerini 

tespit etmek amacıyla bu araştırma gerçekleştirilmiştir. Çalışmayla ulaşılan bulguların konu 

ve  sahayla  ilgili  literatüre  katkı  sağlayacağı,  yöreyle  ilgili  planlamalar  yapan  yönetim 

mekanizmalarına yardımcı olacağı düşünülmektedir.