oshishida asosiy sharoitlardan hisoblanadi, ikkinchidan u transpiratsiyani, ya’ni
sekinlashtiradigan va kuchaytiradigan muhit omili hisoblanadi. Yorug’lik manbai
kuyosh radiatsiyasi hisoblanadi. Butun tushadigan kuyosh radiyatsiyaning 43%
atmosfera orqali qaytariladi (sochiladi), 15% atmosferali isitish uchun ketadi, 42%
20
Yorug’likning ekologik ta’siri quyidagicha:
1. fotoperiodizm – kun bilan tunning qonuniyati almashinish.
2. yorug’likning intensivligi.
3. to’g’ri va sochilgan radiatsiyaning ta’siri.
4. yorug’lik energiyasining kimyoviy ta’siri.
O’simliklarning yorug’likka moslashishida o’simlik yashaydigan muhitning
yorug’lik bilan ta’minlanishi juda turli tumandir. Vizner o’simliklarning
yorug’likka munosabatni hisobga olib, 3 ta ekologik guruhga ajratadi.
1. Yorug’sevar o’simliklar – geliofitlar;
2. Soyaga chidamli o’simliklar;
3. Soyasevar o’simliklar – stsiofitlar.
Yorug’likni sevuvchi (geliofit) o’simliklarning barglari yorug’likdan boshqa
tomonga o’girilib tursa, soyada o’sadiganlarning barglari quyoshga intiladi.
O’simliklarning yorug’likka moslashuvini barg chidamliligidan ham
ko’rishimiz mukin. Yorug’likni sevuvchi o’simliklardan barglarning ustki qismi
nurni qaytarishga moslashgan, ya’ni yaltiroq lak bilan qoplanganday. Masalan:
magnoliya, lavr. Boshqa o’simliklarda barglar tukchalar bilan qoplangan bo’ladi.
Soyani sevuvchi (stsiofit) o’simliklarda akademik V.N. Lyubimenko 600 tur
o’simlikni o’rganib shunday xulosaga keladi, soyasevar o’simliklarning bargida
xlorofill miqdori yorug’sevar o’simliklarnikiga nisbatan ko’p. Ularning rangi to’q
yashil bo’ladi. Yorug’likning hayvonlar uchun yashil o’simliklar singari muhim
emas, chunki geterotrof organizmlar o’simliklar tomonidan yig’ilgan energiya
hisobiga yashaydilar. Lekin hayvonlar hayotida ham yorug’lik ma’lum ahamiyatga
ega. Hayvonlar uchun yorug’lik bu ko’rish degani, ular ham yorug’likka moslashib
yashaydi va yorug’likka munosabati bo’yicha quyidagi turlarga bo’linadi:
1. Yorug’likni sevuvchi, ya’ni kunduzi hayot kechiradigan hayvonlar –
fotofillar;
2. Qorong’uni sevuvchi, ya’ni kechasi hayot kechiradigan hayvonlar –
fotofoblar;
Turli geografik zonalarda yorug’lik nurining davomiyligi (kunning uzunligi)
turlicha. SHuning uchun ham kunning uzun va qisqaligiga moslanish kelib
chiqqan. Organizmlarni kunning uzun va qisqaligiga javob reaktsiyasi, ya’ni
moslanishi fotoperiodizm deyiladi. Buni 1920 yil Amerika olimlari V. Garner va
Allardlar kashf etishgan.
Fotoperiadik reaktsiya belgilariga qarab o’simliklar quyidagi guruhlarga
bo’linadi:
1. Qisqa kun o’simliklari – gullash fazasi o’tishi uchun sutkada 12 soat kerak
(kanop, tamaki);
2. Uzun kun o’simliklari – 1 sutkada 12 soatdan ko’p yorug’lik kerak
(kartoshka, bug’doy, ismaloq);
3. O’rtacha holdagilar (gvaoyula) bular uzun kunda ham qichqa kunda ham
gullaveradi.