Kapak html

Kaybettin Beni Çocuk
S
ırası gelen gider ve çok alışmak, çok sevmek hiçbir zaman bir süreklilik
sağlamaz.
Bizler yetinmeyi bilmeyen insanlarız, aşkın yakışmadığı aptallarız.
İnsan sürekli sevemez gibi şeylere inanıyoruz, aşk desen farkı yok.
Karışamıyoruz birbirimize ve asla tek bedende iki kişi olamıyoruz.
Ayrılık adlı hikâyelerimiz var, tek taraflı biten ama adına ‘’ayrıldık biz’’
denen.
Kandırmak kendimize oynadığımız masum bir oyun ve hep çocuğuz aslında,
büyümek sadece yaşlanmak, bir ruh ne kadar büyüyebilir ki...
Hep aynı, hep aynı ve hep aynı yollarda geziyoruz.
Unutmak bizim işimiz, sevmek haddimiz değil ama ihtiyacımız, yemek yemek
gibi bir şey işte...
Neyse gittim ben, üzerime su içme, elma ye...
Hani zor dönerim bir daha derler ya, zor dönerim be çocuk, ayıpsın be çocuk,
kaybettin beni çocuk.

---

149/272

---