Kapak html

Değişim
H
iç kullanılmamış bir çocuk kalbi vardı bende ve kötülük nedir bilmezdim
seni tanımadan önce.
Kapı arkasına astığım tüm kıyafetler, çocukluğumda biriktirdiğim misketler
gibiydi.
Hepsi farklı, hepsi sevilesiydi ve her cümlemin sonu üç nokta ile biterdi, bir
beni bir kez daha anla diye...
Yokuş çıkmakla geçti benim okul hayatım, senin evin okula çok yakındı...
Ben boncuk boncuk terlerdim o yokuşu çıkarken, annem üşümeyeyim diye bir
idam mahkûmunun boynundaki ip kadar sıkardı atkımı, okula vardığımda iki
arkadaş zor çözerdik...
En iyisinden boya kalemlerim vardı, ne istersem alırlardı ve kıymet bilmezdim
bu yüzden, suçluydum senin de kıymetini bilemezken...
Hiçbir silgimin bittiğini görmedim ben, annem boynuma kolye yapardı, yine
de kaybederdim, seni kaybettiğim gibi...
Okulu severdim ama en kestirme yolu kullanırdım eve dönerken, evi daha çok
severdim, seni sevdiğim gibi...
Boş derslerde ben top oynardım, sen ip atlardın, sana bakmaktan
oynayamazdım ya neyse...

---

Ödevlerimiz vardı bir de, eve gider gitmez yapardım, akşam televizyon izle-
mek için...
Renkli televizyon çocuğuyum ben, renkli boyalarım var, bir de kırmızı kale-
mim, hepsi bu...
O zamanlar yazamazdım böyle ama daha temizdim elbette...
Hiç kullanılmamış bir çocuk kalbi vardı bende ve kötülük nedir bilmezdim
seni tanımadan önce...
88/272

---