Kapak html

Merhaba Yalnızlık N’aber?
S
en benim için başkasının kitabı gibiydin. Hani okumasam olmazdı ve oku-
dum da ne oldu ki? Pek bir şey değişmedi işte. Yine ben aynı ben. Bir giden daha
ekledim yalnızlığıma, hepsi bu. Hiç görmesem artık seni, ömür boyu görmesem
gülüşünü sırf bu yüzden bile kendimi affedemem. İnsanın kendine yaptığını hiç
kimse yapamıyor işte. Gitme diyemiyorsun, bazen tutuluyor dilin. Sıkışmış
ruhuna gurur ve sırf bu yüzden kaybetmeyi göze alıyorsun.
Öyle sendeyim ki çoğu zaman, ne çoğu zamanı be! Yazarken de kendimi
kandıracak halim yok ya... Öyle sendeyim ki aklıma bile gelmiyorsun. Eee çık-
mıyorsun aklımdan hiç, nasıl gelesin ki be kızım. Bilirsin sen benim nasıl
sevdiğimi, bilirsin özlemekten korktuğumu. Yalnızlık bana senden kalan en büyük
armağan. İkincisi çekilmeyen bir film gibiyiz işte. Mutlu sonla bitmedi belki... Ya
bitti mi? Bitmek neydi? Gitmek bitmek olmaz ki? Gücü yetmez işte gitmenin bit-
meye. Sen gidersin, ben giderim bitmez. İki kişilik değil de tek kişilik şemsiyeler
kullanırız. Yalnızlık, garsonun gelip, ‘’Ne içersiniz?’’ diye sorduğunda, senin soru
soracak kimsenin olmamasıdır. ‘’Çay’’ dersin, ‘’Kahve’’ dersin. ‘’Ne içersin can-
ım’’ diye soramazsın işte... Yalnızsın, yalnızım, yalnızız. İşin özünde herkes yal-
nız. Sırf ‘’Gitme’’ diyemediğimiz için, sırf o bok kafalı gururumuza karşı
gelemediğimiz için...

---

34/272

---