Kapak html

Ortaya Karışık Sivilceler
L
isedeyim, hoşlandığım kızın en iyi arkadaşıyım. Seviyorum ama söylersem
onu hepten kaybederim diye korkuyorum. Sevgililer günü yaklaşıyor, birkaç gün
kaldı. Okul çıkışında beraber çıkalım mı dedi. Dershaneyi unuttum hemen tabii
çıkalım dedim. Beraber yürüdük İstiklal Caddesi’nde, bu sürekli mağazalara
bakıyor derken en son bir yere girdik. Bir erkek kazağı gösterdi, bu nasıl dedi.
Güzel dedim, güzel görünüyordu. Acaba beğenir mi diye sordu bu sefer… Kime
diye sormaya çekindim. O kazağı aldı, mavi, bisiklet yaka, bok gibi bir kazaktı as-
lında ama güzel demiştim. Sonra o Amerikan fast-food dünyasına daldık. Ham-
burger yedik ketçap–mayonez-patates kızartması, bildiğiniz menü işte. Bana sev-
gilisinden bahsetti. Üniversitedeydi o zamanlar sevgilisi, biz daha ergeniz tabii.
Ortaya karışık sivilcelerim ve söylemekten çekindiğim cümlelerim var. Neyse bu
çok seviyormuş o çocuğu, zaten sırasına ismini kazımış. O gün eve döndüğümde
bu kızın benimle olamayacağını anladım, ben daha çocuk gibi seviyordum ama o
sevilmek değil sevmek istiyordu. O üniversiteli piçe uyuz olmuştum. Sonra bir
şeyler yazdım, o yazdıklarım hâlâ durur, belki de hayatımın en boktan yazıları, en
dandik şiirleridir onlar. Sevgililer gününde gelmedi bu kız okula tabii. Sanki sınıf
boştu. Tek ben vardım. Liseli olmak böyle bir şeydi. Silgimi ısırdım, ikiye
böldüm, çöp kovasına basket attım. Öğleden sonra çıktım okuldan, bayağı
yürüdüm İstiklal Caddesi’nde. Vitrinlere bakmadım. Daha yukarılara baktım,
başka bir İstiklal Caddesi varmış. Keşfedecek çok şey varmış. Sonra o kız ayrıldı

---

sevgilisinden, oysa evleneceğini sanıyordu. Neyse hayat işte, çok düşünmeye
gerek yok.
36/272

---