Kapak html

Yalnızlığı Öğrenmek
Ç
ok cümle kurduğunda ya da çok sevdiğinde, çok senin olmuyor. Biraz
sırdaşın, biraz yoldaşın, o senin bakışlarına karışan, kalbinde yarışan bir aşk.
Bakma gitmek istemez ve sevmek bir çocuğun yere düşürdüğü şekerini yıkayıp
tekrar yemesi gibi bir şey. Sevmek ne kadar kirletilebilir ki? Affedilmek diye bir
şey var, affedilecek bir şey yapmadan affedilmek var. Hayatı çok kurcalamamak
lazım. Bazen çekip gideceksin, hani şu ‹›seni seviyorum›› diyenleri bile umursa-
madan gideceksin. Belki suçlu olursun ama yalnızlık başka türlü öğrenilmez. Sen
sevmek nedir tekrar düşünürsün, o gitmek üzerine yorar kendini... Ve sen de git-
mişsindir ama gitmekten gitmeye fark vardır. Bazıları giderken acı bırakır,
bazıları aşkı atar arkasına. Tutamaz kendini bazıları, sever, sevmeyi sever ve seni
sever. Sen tutarsın kendini ve tutuşun gururdan değildir, sadece tutman gerekir.
İnsan başkalarının cümlelerinde de hayat bulabilir ama herkes seni onun kadar
güzel yazamaz. İçini döküşünü, öpüşünü, sevişini sen bilirsin çünkü. İnsanlar
değişkendir, bazıları sevişgen, bazıları birlikteyken yalnız, bazıları yalnız kaldığı
anda öğrenir yalnızlığı ki en acısı da odur.

---