Jumamuratova iroda, 192-guruh “Ta’viz ul-oshiqin” devonining 2014-yilgi nashri bilan tanishish / 1

Alargʻa qimachil badmehrliklar,

Ayon etgil kushoda chehrliklar.

Ravo koʻrma alarga darbadarlik,

Yatimoso hamisha navhagarlik.

Bu yangli qoʻyma ahvolin parishon,

Yurutma har tarafda zoru giryon.

Alar haqqida mehr oyinini tuz,

Borisin yignabon, devonga kirguz.

Yeturgʻil oʻz yeriga har birini,

Shaba birni dema, gavhar bMasnaviydan ayon boʻladiki, shoh Feruz Ogahiyga dastlab devon tuzishni topshirganida, u e’tiroz bildirib, she’rlarim yaxshi emas, degan koʻrinadi. Feruz shoh shoir sifatida, ham didi oʻtkir boʻlgani sababli, Ogahiyning qudratini yaxshi bilgan, uning oʻz-oʻziga talabchanligi me’yoridan oshib ketyapti, deb hisoblab, devon tuzishni amr etgan. Ogahiyning hukmdor amri, shoirning soʻz va soʻz san’atkoriga qoʻygan talabini mahorat bilan bitta masnaviyga jamlaganligi alohida diqqatga sazovordir. Muxlis Feruzning shoir Ogahiy oldiga qoʻygan talabi amalga oshmagach, oʻzining hukmdorlik mavkeidan foydalangan Feruzning naqadar haqqoniy ish qilganligini tarix ochiq oydin koʻrsatib turibdi. Ogahiy Muhammad Rahimxon amriga koʻra oʻz she’rlariga «Ta’viz ul oshiqin» deb devon tartib berdi va bu devon she’riyatimizning soʻnmas iftixoriga aylandi. Ogahiy hamisha oliy e’tiborda edi. Biroq, shoirning she’rlaridan shunisi muqarrarlashadiki, har qanday oliy e’tibor ham soʻz odamini ranju mashaqqatlardan, azobu uqubatlardan ihotalay olmaydi. Oʻz xalqining hatto bir nafar farzandi baxtsiz boʻlsa ham, shoir oʻzini baxtliman deb ayta olmaydi. Eng soʻnggi baxtsiz odam oʻz baxtini topmaguncha, shoir uning yonida turib, uning bilan birga baxt izlashda davom etaveradi. Modomiki, soʻz hayotning in’ikosi ekan, shoir uchun, soʻz ahli uchun soʻz – baxt, soʻz-kulfatdir. Modomiki, toki soʻzi e’tibor topmagan bir nafar shoir bor ekan, eng oliy e’tibordagi shoir ham: