Жавоблар Тиббиёт тарихи фанининг асосий вазифалари

Fetishizm (fransuzcha fetiche – but, sanam, tumor degani) jonsiz narsalarga sig’inishga da’vat etuvchi e’tiqod. Uning mazmuniga ko’ra, buyumlar va ularga xos hususiyatlar insonlarni murodga-maqsadiga yetkazishi, odamlarnng hayotiga biron bir tarzda ta’sir etishi, bu ta’sir goh ijobiy, goh salbiy bo’lishi mumkin.Taraqqiyot natijasi o’laroq tarixining keyingi davrlarida milliy asosdagi hinduizm, iudaizm, konfutsiylik singari diniy tizimlar shakllangan.
10. ТОТЕМИЗМ (Шим. Америка индеецларининг ожибве қабиласи тилидаги «ототем» — «унинг уруғи» сўзидан) — ибтидоий диний эътиқодларнинг илк шаклларидан бири. У кишиларнинг маълум гуруҳи билан ҳайвон ва ўсимликларнинг муайян турлари (баъзан табиат ҳодисалари, жонсиз нарсалар) ўртасида ғайритабиий алоқа, қонқариндошлик бор деган зьтиқодга асосланади. Ҳайвонлар, ўсимликлар, жонсиз предметлар тотем ҳисобланган. Тотемлар (кўпинча ҳайвонлар) ов қилинмаган, ўлдирилмаган, гўшти ейилмаган, улар гўё кишиларнинг кудратли химоячиси ҳисобланган. Қабила, уруғ ҳар бир аъзосининг ҳаёти ва фаровонлиги тотемга боғлиқ деб қаралган. Улар ўз тотемини кариндоши, акаси, отаси, дўсти деб ҳисоблаган. Ҳар бир кабила, уруғ ўз тотемининг номи билан аталган. Тотемистик эътиқод ва маросимлар муайян кўринишда кўп халқларда, айниқса, Австралиядаги қабилаларда сақланиб қолган.
11.Илмий материалистик назарияга асосан тиббиёт инсоният жамияти ривожланашининг дастлабки боскичида зарурат туфайли, яшаш учун кураш жараёнида келиб чиккан. Мазкур назария кўл билан ушлаб, кўз билан кўриб илмий асосланган назария ҳисобланади. Масалан, дифтерия касаллигининг кўзғатувчиси дифтерия таёкчалари, дизентерия кўзғатувчилари шигелла ёки флекснерлардир.
12. Диний – мистик назария тарафдорларининг фикрича, тиббиёт дастлаб ибодатхоналарда пайдо бўлган. Даволаш ишлари билан биринчи бўлиб коҳинлар (руҳонийлар) ва роҳиблар (монахлар) шуғулланганлар. Улар инсоннинг ҳар хил касалликлардан азоб чекаётганини кўриб, уларга раҳмлари келган ва раҳм–шавкат юзасидан беморларни даволай бошлаганлар. Аммо бу назария унчалик тўғри эмас, чунки тиббиёт инсоният тарихида дин келиб чикишидан анча олдин мавжуд бўлган. Ибтидоий жамоа даврида яшаган одамсимон маҳлуклар турли касалликлар билан касалланганлар ва ўзига хос усуллар билан даволанганлар. У даврда эса ҳали ҳеч кандай дин ва коҳинлар йўк эди. Бинобарин, тиббиётнинг келиб чикиши динга боғлик бўлмаган, у диндан олдин пайдо бўлган.