Giyohvadlik. Giyohvadlik masalasini hal etish muammolari bilan BMT o’zining tashkil etilgan paytlaridanoq shug’ullanmoqda:
1946 yilda, uning tarkibiga aylanma asosda 53 mamlakat kiradigan Giyoxvand vositalar bo’yicha komissiya tuzilgan;
BMTning giyohvand moddalarga qarshi kurash bilan shug’ullanadigan bo’linmasi 1990 yilda BMTning giyohvand moddalarni nazorat qilish bo’yicha xalqaro dasturi (YUNDSP) bilan birlashdi;
Dastur 1999 yilda Xalqaro jinoyatchilikdan ogohlantirish bo’yicha Markaz bilan birlashtirildi va Giyohvand moddalarni nazorat qilish va jinoyatchilikdan ogohlantirish boshqarmasi tashkil etildi. Boshqarmaning qarorgohi Vena shahrida joylashgan.
Giyohvadlik jiddiy muammolar keltirib chiqarish va bu masalaga jiddiy e‘tibor zarurligini anglab yetish oqibatida 1990 yilda Shanxayda ilk bor paydo bo’lgan Opium kommissiyasining ishlari natijasi o’laroq birinchi xalqaro cheklashlar o’rnatildi. Shundan buyon meditsina maqsadlarida ishlatiladigan turli modddalarni sotish va ulardan foydalanishni cheklaydigan ko’plab xalqaro bitimlar imzolandi.
Giyohvad vositalar to’g’risida yagona konvensiya (1961 yil) meditsinada foydalaniladigan turli moddalarni sotish va ulardan foydalanishni cheklaydigan xar xil shartnomalarni birlashtirdi. U 1972 yilda giyohvandlarni davolash va avf etish bo’yicha xizmatlarning taqdim etilishi zarurligini ta‘kidlagan Protokol bilan to’ldirildi.
Behush qiluvchi moddalar to’g’risidagi konvensiya (1971 yil) aqliy faoliyatiga ta‘sir etadigan farmatsevtika dori-darmonlarni va boshqa moddalar ro’yxati bo’yicha xalqaro nazorat tizimini o’rnatdi.
BMTning giyohvand va behush qiluvchi moddalarning noqonuniy aylanishiga qarshi bo’yicha konvensiyasi (1988 yil) giyoo’vand moddalar bilan noqonuniy savdo qilish masalalari bilan shug’ullanadi va o’z ichiga bundan daromad olish hamda noqonuniy giyohvand moddalar tayyorlash uchun foydalanilgan kimyoviy moddalarni asrab qolish maslalri bilan shug’ullanadi.
BMT bu muammoni hal etilishida nafaqat unga kurashish, balki giyohvand va behush qiluvchi moddalarga bo’lgan talabni ham qisqartirish yo’llarini ishlab chiqdi.
Ekologik muammolar. Atrof muhit muxofazasi borasidagi tashvish-xavotirlar butun tarixda bir qizil ip kabi bo’lsada, ekologik tanazzul, turlar va ekotizimlarning yo’qolib borayotgani to’g’risidagi chaqiriqlar xalqaro sa‘y-xarakatlarni faqatgina o’tgan XX asrning 70 yillaridan boshlab jipslashishga olib keldi.
1972 yilda Stokgolm shahrida o’tgan BMTning Atrof muhit borasidagi konferensiyasi BMTning Atrof muhit bo’yicha dasturini (YUNEP) tuzish bilan yakunlandi. 1992 yilda esa Braziliyaning Rio-de Janeyrodagi BMTning atrof muhitni muhofaza qilish va taraqqiyot borasidagi konferensiyasida jahon rahbarlarining tarixda eng yirik uchrashuvi bo’ldi.
«Yer sammiti»da bitimlarning tarixiy paketi, jumladan, ikkita majburiy kelishuv: karbonad angidrid singari sanoat va boshqa parnik gazlari ajralib chiqishining kelgusidagi chegaralirini belgilab bergan Iqlim o’zgarishlari to’g’risidagi konvensiya va biologik rangbaranglikni saqlab qolish va undan barqaror foydalanish bo’yicha birinchi xalqaro bitim – Biologik rangbaranglik to’g’risidagi konvensiya imzolandi.
Konvensiya quydagi uchta asosiy maqsadni belgilab beradi:
Biorangbaranglikni saqlash;
Biorangbarangliknining tarkibiy qismlaridan barqaror foydalanish;
Genetik resurslardan savdo-sotiq va boshqa sohalarda foydalanishdan paydo bo’ladigan foydani adolatli va teng saqsimlash.
Konvensiya tarixda birinchi bo’lib, biologik rangbaranglikni saqlab qolish «insoniyatning umumiy vazifasi» va taraqqiyot jarayonining tarkibiy qismi ekanini tan oladi. Globallashuv jarayonida Konvensiya biologik xavfsizlikka daxl qilgan holda kengayib borayotgan biotexnologiya soxasini tez qamrab olmoqda.
Konvensiyada ko’plab masalalar ko’rib chiqiladi, jumladan:
biologik rangbaranglikni saqlab qolish va undan barqaror foydalanish;
genetik resurslardan tartibli xolda foydalanish;
texnologiyalardan bahramand bo’lish va ularni almashlash, jumladan, biotexnologiyalardan bahramand bo’lish;
texnik va ilmiy hamkorlik;
ta‘sirning darajisini baholash;
ta‘lim va jamoatchilik tushunchasini kengaytirish;
moliyaviy resurslarni taqdim etish;
shartnoma bo’yicha majburiyatni bajarilishi to’g’risidagi milliy hisobotni taqdim etish 3.
Xalqaro shartnoma hisoblangan Biologik rangbaranglik bo’yicha konvensiya umumiy muammolarni belgilaydi, asosiy maqsadlarni va masalalarni, siyosatni va umumiy majburiyatlarni aniqlab beradi va texnik hamda moliyaviy hamkorlikni tashkil etadi.
Konvensiyaga muvofiq hukumatlar biorangbaranglikni saqlab qolish bo’yicha milliy strategiyani va harakat rejalarini ishlab chiqishlari lozim va ularga atrof muhit muxofazasi va taraqqiyotning yanada kengroq milliy rejalarini kiritishlari zarur. Bu ayniqsa, o’rmonchilik, qishloq xo’jaligi, baliqchilik, energetika, transport va shaharlarni rejalashtirish singari sektorlar uchun ayniqsa muhimdir.
