«институционал иқтисодиёт»

институтлар
– бу инсонлар томонидан ишлаб 
чиқилган чекловлар ҳамда уларнинг ўзаро ҳамкорлигини таркиблаштирувчи 
мажбурлаш омиллари. Буларнинг барчаси биргаликда жамият ва иқтисодиётнинг 
ундовчи таркибини ҳосил қилади”. 
Юқорида келтирилган таърифлар институтларнинг асосий хусусиятларини 
қамраб олган ҳолда, уларнинг асосий функцияларини ҳамда ривожланиш қонунларини 
акс эттиради ҳамда жамиятни ривожлантириш учун институтларнинг муҳимлигини 
таъкидлайди. Юқорида кўрсатилган барча ҳолатларни умумлаштирган ҳолда, 

---

18 
институтционализмнинг ҳозирги замон талқинларига асосан институтларни 
қуйидагича таърифлаш мумкин: 
Институт
– бу жамият аъзолари ўртасидаги ўзаро муносабатларни белгилаб 
берувчи расмий қоидалар ва норасмий нормалар тизими. Институтлар асосини унинг 
таркибий қисмлари ҳисобланган нормалар ташкил этади.
Норма
– институционал муҳитда индивидларнинг ўз танловини амалга 
оширишда фойдаланиладиган асосий унсур ҳисобланади. Ушбу унсур: тартибни 
сақлаш функциясига эга; ўзаро ҳамкорликлар тизимида мажбурий хатти-ҳаракат 
бажарилишини талаб этади; шахслар хатти-ҳаракатидаги ижтимоий, иқтисодий, 
юридик санкцияга таянувчи мунтазамлик ҳамда муқаррарликни акс эттиради; 
шахснинг турли вазиятларда ўзини қандай тутиши лозимлигини белгилайди. Норма 
амал қилиши учун талаб этиладиган таркиб бешта унсурдан иборат: 

индивидларнинг гуруҳланиш белгилари; 

муқаррарлик омили (керак ёки керак эмас); 

мақсад; 

норма ҳаракатда бўлган шарт-шароитлар; 

санкциялар. 
Ажратилган ушбу 5 та унсур нормаларнинг турли хилларини чеклаш имконини 
беради, яъни ғамкорлик стратегиясини, хусусан, норманинг ўзини (тор маънода) ва 
қоидаларни. Норма хиллари қуйидагиларга бўлинади:
Ҳамкорлик стратегияси = белги + мақсад + шарт-шароит; 
Норма = белги + муқаррарлик омили + мақсад + шарт-шароит; 
Қоида = белги +муқаррарлик омили + мақсад + шарт-шароит + санкция. 
Шаҳарда ёки супермаркетда бир-бирларини йўқотган одамларни қидириш 
ҳамкорлик стратегиясига мисол бўлади. Бунда: индивидларнинг гуруҳланиш белгиси 
– бир-бирини йўқотганлик факти; мақсад - бир-бирини топиш; шарт-шароит – 
учрашиш эҳтимоли яқин бўлган кўзга ташланувчи нарса ёки буюмнинг мавжудлиги 
бўлади. 
Торроқ маънода норма келишув тушунчасига мос келади. Чунки келишув 
кўрсатмасини бажариш ўта ихтиёрий хусусиятга эга. Қоидага ўтишда кўрсатмаларни 
бажаришнинг ихтиёрий хусусияти йўқолади, яъни бунда санкция ишга тушади. 
Норманинг инсон хатти-ҳаракатига таъсири ҳақидаги мунозара социология ва 
иқтисодий назария ўртасидаги чуқур тарихий илдизга эга бўлган қарама-қаршилик 
билан боғлиқ. Социологлар нормада инсонлар хатти-ҳаракатининг уларга ташқаридан 
берилган ва 
экзоген
хусусиятга эга бўлган мутлақ наимжасини кўрадилар. Homo 
sociologicus хатти-ҳаракати умуман олганда жамиятнинг норматив таркиби билан 
аниқланади. Нормаларнинг ўзлари эса, социологларнинг фикрига кўра, жамият 
хусусиятларидан ҳосил бўлган ва уни такрор ишлаб чиқариш вазифасини кўзлайди. 
Иқтисодчилар эса классик сиёсий иқтисод давридан буён нормаларнинг бундай 
талқин этилишига қўшилмайдилар. Чунки норма танлаш эркинлигини истисно этади. 
Homo economicus ўз танловида, шу жумладан норма томонидан қўйиладиган 
чекловлардан ҳоли. Иқтисодчилар шахс танловининг институционал чекловчиси 
сифатида нормаларнинг мавжуд бўлишини умуман инкор этади. Ёки нормаларга 
оқилона изоҳ беришга, аниқроғи, уларда ташқаридан берилган хатти-ҳаракат 
натижасини эмас, балки 
англаб етилган танлов натижасини
кўришга интилади. 

---

19 
Умуман олганда, ижтимоий танлаш назариясида нормалар: оқилона танлаш натижаси 
сифатида қаралади. Келишувлар иқтисодида эса нормалар оқилона хатти-ҳаракатнинг омили 
сифатида таҳлил қилинади.
Ижтимоий танлаш назарияси (Д.Бьюкенен) биринчи галда сиёсий танлов натижасини 
акс эттирувчи ва 
ҳуқуқда
қайд этиладиган юридик нормани ўрганади. Юридик нормаларни 
изоҳлаш учун оқилона танлашнинг неоклассик моделидан фойдаланилади. Хусусан, шу 
нарса назарда тутиладики, Бьюкенен учун сиёсат - бу ҳудди инсонлар бозорда фақат ўз афзал 
билишларига амал қилган ҳолда товарни харид қилгани каби, унинг асосида улар турли хил 
муқобил вариантларни, уларни ўз қадр-қиммати билан қиёслаган ҳолда, танлайдиган 
мураккаб институционал жараён ҳисобланади. Бошқа сўз билан айтганда, норма ва қоидалар 
сиёсат бозорида шахслар ўртасидаги ўзаро ҳамкорлик натижасида пайдо бўлади. Бундан 
нормаларни баҳолашнинг навбатдаги мезони – уларнинг самарадорлиги келиб чиқади. 
Нормалар фақат улар ўзига хос қадр-қимматга асосланганда самарали бўлиб, якка 
манфаатларни ўзаро фойдали тарзда амалга оширишга кўмаклашади [47]. 
Ижтимоий танлаш назариясига хос бўлган оқилона танлов модели ёрдамида 
нормаларни талқин қилишдан фарқли равишда, келишувлар иқтисоди нормаларга амал 
қилишда (бунда нормалар ташқаридан берилган) экзоген ҳисобланишига қарамасдан, 
оқилона хатти-ҳаракатнинг омилини кўришни таклиф этади. Бундай бир қарашда ўзига хос 
хусусиятга эга бўлган оқилона танлаш натижаси ҳисобланмаган нормаларни бажариш, 
оқилона 
хатти-ҳаракатнинг 
шартига 
айланади. 
Аммо 
бозордаги 
битимлар 
иштирокчиларининг оқилоналик талаби ушбу ўзига хосликни изоҳлаш имконини беради.
Келишувлар иқтисоди нормани бозорда иштирокчилар томонидан истаклар ва 
афзалликларнинг ўзаро талқин этилиши учун замин сифатида кўриб чиқишни таклиф этади 
(2.1-жадвал). Шу нуқтаи назардан нормага амал қилиш шахс учун ўз мақсадлари (signaling) 
ҳақидаги хабарларни контрагентгача етказиш усулига айланади. Шахслар ўз хатти-
ҳаракатига нисбатан бир-бирини истисно этувчи талабларни мувофиқлаштиришга ва ўз 
томонларининг ҳаракатларига нисбатан ишончли фикрларни билдиришга қодир бўлмай 
қолади. Кўриб чиқилаётган ёндашув доирасида келишувлар нисбатининг қуйидаги 
вариантлари таҳлил қилинади. 
1. 
Экспансия
– унда ўзаро ҳамкорликни ташкил қилиш илгари бошқа келишувлар 
устуворлик қилган соҳалардаги келишувлардан бирининг нормалари асосида амалга 
ошадиган келишувлар нисбати. Масалан, сиёсий соҳа сиёсий бозорга айланиши мумкин, 
бунда фуқаролик келишувининг нормалари бозор келишуви нормалари томонидан сиқиб 
чиқарилади.
Бозор келишувининг экспансияси ўта хавфли, у бойликнинг ўта номутаносиб 
тақсимланишига ва ундан сиёсий ҳокимият омили сифатида фойдаланишга олиб келган 
ҳолда жамият ривожланишини барқарорликдан маҳрум этади. 
2. 
Уриниш
– унда бир ўзаро ҳамкорликнинг ўзи бир-бирини истисно этувчи нормалар 
асосида амалга оширилиши мумкин бўлган келишувлар нисбати. Шу нуқтаи назардан 
биринчи бўлиб К.Эрроу томонидан тадқиқ этилган қон топшириш бунга айнан мос мисол 
бўлади. Гап шундаки, қон одатда пулга (бозор келишуви) ёки бирдамлик нуқтаи назардан 
бепул (фуқаролик келишуви) топширилади. Ушбу ноўхшатишлик шахсларнинг қон 
топшириш юзасидан ўзаро ҳамкорлигида ноаниқликнинг юқори даражасини белгилаб 
беради.
3. 
Муроса
– унда турли келишувлар талаблари ўртасидаги зиддиятга барҳам берувчи 
эгилувчан нормалар намоён бўладиган келишувлар нисбати. Масалан, ҳар қандай реклама 
кампанияси бозор келишуви ва ижтимоий фикр талаблари ўртасидаги муросани топишни 
назарда тутади. Ушбу икки келишув ўртасидаги муросага бошқа мисол – кўр-кўрона 
истеъмол, бунда шахс ўз истеъмол танловида товар ёки хизматни истеъмол қилишдан 
фойдалиликни оширишни эмас, балки у истеъмол қилиш туфайли қўлга киритадиган 
ҳурматга эришишни кўзлайди.

---

20 
2.1-жадвал