Inson qaysi manzilga ketayotganini bilmasa, uning yelkaniga hech bir shamol ham duch kelolmaydi. (SENEKA)
Yengilmas-maqsad
Olam yaralibdiki,inson tug'iladi yashaydi kun kelib vaqti soati yetganida esa o'z omonatlarini topshiradi va bu foniy dunyodan ketamiz.Shu qisqagina umr davomida qancha yashagani emas olloh bergan umrini qanday o'tkazgani-yu qancha savob ishlarga qo'l urgani bilan o'lchanadi.Bilasizmi shunday taqdirlar borki ularni eshitib go'yoki ularni hayotida yashaganday bo'lamiz.Bir kichikina qishloqda bir beg'ubor jajji yuragi bor bir shirin qizaloq orzularga to'lib yashar edi.Mitti qizaloq shunchalik maqsadlar qo'yardiki shu orzularini ro'yobga chiqarishga o'zi ham ishonib qolar edi.Inson katta bo'lar ekan qalbidagi masumiyat yo'qolib borar ekan.Qizaloq uchun kichikina bir saroyning mittigina malikasidek edi.Ota-onasi akalari shunchalar erkalab suyub xursandchiliklar qurshovida o'sdi.Qizaloq hayotni shunchalar dunyoni oq ko'ra ediki toki yomon insonlarni ko'rmagunicha edi bu qarashlar.Qizaloqni yashashdan doim maqsadi bor edi u avval o'z oldiga o'qishga kirishni qo'ydi bu yo'lda juda ko'plab to'siqlarga uchradi,hattoki yig'lab o'tkazgan kunlari ham bo'ldi.Qayta qayta yiqilaverganida ham unda shu maqsadidan voz kechmadi uni ko'nglida doim kichik bo'lsa ham umidi bo'lar edi.Bu yo'lda ko'plab to'siqlardan o'tdi.Uni bu hayotda o'sha vaqtida erkalab suygan ota-onasi-yu akalari tushundi u doim o'ziga o'zi dalda berib taskin berib yashashdan davom etdi uni maqsadi yashashga umid berib turar edi.Qizaloq hamma uni tushunishini uni tinglashini u bilan gaplashishini istar edi lekin bunday bo'lmadi hayotidan ko'plab qarshiliklar olgani sabab insonlarga yaqinlashishga dardini aytishga qo'rqar edi,chunki uni hech kim eshitmas edi.Qizaloq nima qildin hattoki tinmay ezilish kamsitilishlarga duch kelganda o'zini urib turgan yuragini to'xtatishdan ham qaytmadi.Ammo unga o'sha maqsad joniga jon qo'shib hayotidan yashashga undab turdi.Bilasizmi siz hayotizda tinmay kamtilishlar tergashlar eshitib kelaversangiz yashashdan umidiz qolarmidi? Qizaloq bunaqa qilmadi yiqilsada uni tinmay ezishsada maqsadi uchun taslim bo'lmadi.Nihoyat orzusi amalga oshdi u o'qishga kirib eng baxtli talabalardan biriga aylandi,u kuni shunchalar xursand ediki bu hayotda undan ham baxtli inson yo'q edi.Uni ilk o'qishga borganlari ilk kundagi taassurotlari juda boshqacha edi kunlar o'tib sevinch o'rini asta sekinlik bilan endi nima qilaman hayotda endi qanday maqsad ortidan ergashaman degan savollar qiynay boshladi.O'z shaxsiy hayotini qurishga vaqti keldi degan fikriga keldi va uni hayotini kutilmaganda sevgi kirib keldi u endi yanada xursand edi meni eshitadigan odam ham bor ekan deb o'yladi bir muddatgagina xolosligini bilsa edi bu xursandchilikni,afsus bu ham ko'pga cho'zilmadi o'z sevgilisi ham uni tushunishga ojizlik qilar edi.Yana qizaloq o'z kunlarini o'zi bilan gaplashib o'tkazar endi hammasi u uchun kech edi chunki endi ortga yo'l yo'q edi,ammo bu uni hayotini boshqarishga yo'l qo'ymadi u o'z oldiga o'qishini tugatib shu sohasini yetuk kadiri bo'lib yetish kun kelib unga hech kim joyni bo'shat deya olmaydigan darajaga yetish,vaqti kelganida uni kulib eslashalarini qilgan ishlari uchun odamlar undan faxrlanishini kutib yashaydi.......
Mana qisqagina bo'lsada ko'nglimdagi gaplarni sizga ochiq oydin yozdim bu hikoyam orqali har qanday vaziyat bo'lmasin insonlardan mehr kutib emas o'z yaratishni kimdandir najot emas uni o'zing qiling maqsad inson uchun hayotidagi eng katta kuchdir.