Informatika asoslari

0

1

2

0

1

2

3

4

7

0

11

2

-5

0

15

10

12

• 1 - satr

• 2 - ustun

• A[2][3] katak

• E’lon qilish:

• const int N = 3, M = 4;
• int A[N][M];
• float a[2][2] = {{3.2, 4.3}, {1.1, 2.2}};
• char sym[2][2] = { 'a', 'b', 'c', 'd' };

• Klavyaturadan kiritish

• for ( i = 0; i < N; i ++ )
• for ( j = 0; j < M; j ++ ) {
• printf ( "A[%d][%d]=", i, j);
• scanf ( "%d", &A[i][j] );
• }

• A[0][0]=

• 25

• A[0][1]=

• 14

• A[0][2]=

• 14

• ...

• i

• j

• for ( j = 0; j < M; j ++ )
• for ( i = 0; i < N; i ++ ) {

• Ekranga chiqarish

• for ( i = 0; i < N; i ++ ) {
• for ( j = 0; j < M; j ++ )
• printf("%5d", A[i,j]);
• printf("\n");
• }

• Yangi satrga o’tish

• for ( j = 0; j < M; j ++ )
• printf("%5d", A[i][j]);

• Satrni chiqarish

12	25	1	13
156	1	12	447
1	456	222	23

• Agar sikllarni almashtirsak nima hosil bo’ladi?

• ?

• Shu satrda

• Masala: 3 ta satr va 4 tа ustunli matritsani tasodifiy sonlar bilan to’ldiring va ularni ekranga chiqaring. Matritsani barcha elementlari yig’indisi toping.

• main()
• {
• const int N = 3, M = 4;
• int A[N][M], i, j, S = 0;
• ... // matritsani to’ldiring va ekranga chiqaring
• for ( i = 0; i < N; i ++ )
• for ( j = 0; j < M; j ++ )
• S += A[i][j];
• сout<<“Matrisa elementlari yig’indisi S= ”, S;
• }

• for ( i = 0; i < N; i ++ )
• for ( j = 0; j < M; j ++ )
• S += A[i][j];

• Vektor qiymatlar ketma ketligini xuddi jadval qilgandek yig‘adi lekin uning hajmi o‘zgarishi mumkin.

• Vektorni aniqlaganingizda burchak kronshteyndagi elementlar turini aniqlashtirasiz. Quyidagicha:
• vector values;
• Boshlang‘ich hajmni erkin aniqlashingiz mumkin. Masalan, Bu yerda boshlang‘ich hajmi 10 ga teng bo‘lgan vektorning ta'rifi:
• vector values(10);
• agar vektorni boshlang‘ich hajmsiz aniqlasangiz uning hajmi 0 ga teng. Jadvalning 0 hajmini aniqlashda hech qanday nuqta bo‘lmaganda boshlang‘ich hajmi 0 ga teng vektorlarga ega bo‘lish foydali va keyin ular keraklicha o‘stiriladi.

• Dasturingizda vektorlardan foydalanish uchun siz vektor sarlavhasini ham kiritishingiz zarur.

• Agar qo‘shimcha elementlar kerak bo‘lsa elementni vektorning oxiriga qo‘shish uchun push_back funksiyasini qo‘llaysiz. bunda uning hajmi 1 ga ortadi. Push_back funksiyasi quyidagi nuqtali notatsiya bilan chaqirishingiz shart bo‘lgan a'zo funksiyasidir:
• values.push_back(37.5);
• Bu chaqiruvdan so‘ng 14 shakldagi vektor qiymati 3 hajmga teng va qiymatlar values[2] qiymat 37.5 ga teng.

• push_back a'zo funksiyasi uchun boshqa bir foydalanish bu vektorni kiritma qiymatlari bilan to‘ldirish.
• vector values; // Dastlabki bo‘sh
• double input;
• while (cin >> input)
• {
• values.push_back(input);
• }
• Boshqa a'zo funksiyasi, pop_back, vektorning oxirgi elementini olib tashlash, uning xajmini bittaga kichiklashtirish:
• values.pop_back();

• Siz boshqa qiymatlar kabi vektorlarni funksiya parametri sifatida ishlatishingiz mumkin. Masalan, quyida funksiya flouting member nuqtasi sonlari vektorining umumiy sonini hisoblaydi:

• O’xshashlikni topish

• Elementlarni olib tashlash

• Buyurilgan vektordan biror elementni olib tashlashda birinchi elementni olib tashlab keyin uning hajmini qisqartiring:

• Ko‘plab dasturlash mashqlari uchun jadvaldan ko‘ra vektorlar foydalanishga qulay. Vektorlarni o‘sishi va qisqarisi mumkin. Vektor har doim bir xil o‘lchamda tursa ham vektor qulayroq. Boshlovchi uchun, jadvalning yagona avzalligi uning sintaksisi initsializatsiyasida. Malakali dasturchilar ba'zida jadvallarni avzal ko‘radilar chunki ular biroz samaraliroq. Shuningdek, eski dasturlar bilan ishlasangiz jadvallarni qanday ishlatishni bilishingiz kerak.