Ikki do'st

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

Aybsizlik prezumpsiyasi va afv 

 

“O‘g‘irlikka guvohlik berganda, bu kishi falon 

narsani oldi, deyilur, o‘g‘irladi emas”. 

“Muxtasar” kitobidan 

Shaxsning  jinoyat  sodir  qilganligi  shubha tug‘dirgan  hollarda yoki  ayblanayotgan 

shaxsning  aybi  aniq  isbotlanib,  sudning  qonuniy  kuchga  kirgan  hukmi  bilan 

tasdiqlangunga qadar uning aybsiz deb hisoblanishi aybsizlik prezumpsiyasi deyiladi. 

Darhaqiqat, sharoit, vaziyat taqozosi bilan ishi sudga tushgan har bir ayblanuvchiga 

dabdurustdan,  asossiz  ravishda  jinoyatchi  deb  qarash  xatodir.  Binobarin,  aybsizlik 

prezumpsiyasi  dastlabki  tergov  va  sud  jarayonini  ochiq-oydin,  oshkora  hamda  qonunga 

muvofiq  ravishda  olib  borishni,  ayblanuvchining  jinoyatini  og‘irlashtiruvchi 

holatlarnigina emas, balki aybni yengillashtiruvchi jihatlarini ham hisobga olishni nazarda 

tutadi. 

Ko‘rinib turibdiki, aybsizlik prezumpsiyasi insonparvarlik, adolatlilik talabi bo‘lib, 

u odil sudlovni ta’minlashga, insonning sha’ni, mavqei, boshqalar oldidagi obro‘-e’tibori 

saqlanishiga xizmat qiladi. Mustaqillik yillarida inson, uning haq - huquqi va manfaatlari 

oliy  darajaga  ko‘tarilgan  ekan,  fuqarolarning  erkinliklari  qonun  bilan  qo‘riqlanishi 

mamlakatimizda odil fuqarolik jamiyati barpo etish uchun muhimdir. 

(136 so‘z)