Иқболмирзонинг"бону"романиҳАҚида иқболМирзонинг"Бону"дебномланганроманинингкомпьютер

кавшанаркан,унингрўпарасидаялпайибўтиргантепакаллорсхудди
малайфилиноласидайшовқинсолибқоғозсочиққатакрор-
такрор
бурун қоққанини кўриб,дадажоним ўсмир опаларимга:“
Пиёлани
ювгач,алоҳида-
алоҳида қўйинглар,бир-
бирига тегиб чиқирласа,

---

274
меҳмонникўнглигакелишимумкин”,деганларихотирамдауйғониб,
негадирўксибкетдим.
БуньолькўчаларидаЛьяТоматинадебаталмиш ҳосилбайрами
чоғибир-
бирларинибеаёвпомидорбўронқилиб,тўпиғигачачиққан
қизилбўтқада сирпаниб,ғайритабиий завқ жазбасида қийқириб
юрган оломонни кўрганда ҳовлимиз ишкомига онам шода-
шода
иладиган“
памадурқоқи”ёдимгатушди.
Негашунақаман?
Нега доим дилимнингбир чети хижил,ўқпати юлиб олинган
каптардайман,имконтуғилишибиланўзимнингбарханларим томон
йилдиримдекучгимкелаверади?
Балки,фикримчеклангани,кимларгадирошномутлақэркинлик
туйғусименгабегоналигиучундир.
.
.
Эҳтимол,эл қатори камсуқум-
камхарж яшаганим,исрофни
гуноҳиазимдеббилганимсабабдир.
.
.
Ватан масаласига келсак.
.
.мен шукўҳна тупроқда ҳурпайиб
ўсганянтоқларпанасидадунёгакелганхонгулиқуралайикабиман,
тиллоқумларўйнаганбулоқлардакўзочгангулимоҳдайман.
“Ҳувайдо”бобом елкасини берибўтирган қудуқ ёқасигаяшил
бахмалдай ёпилган чимнинг серсоқол илдизларига попук
томирларимтарам-
тарамўришуарқоқбўлибтуташибкетган.
Ҳужайраларим шудиёрнингиқлимидансемириб,об-
ҳавосидан
атиргулдай очилган, ҳар бир заррам қишлоғим сувтомчисини
танийди.
.
. фақат онамдай мунис ва мунир ўлкамнинг ҳур-
ҳур
шабадасигинатани-
жонимгалаззатбахшэтади.
.
.
***
Онажоним ёнидаелкаларигабош қўйибўтириб,кексаларгахос
паришонроқ, ҳорғинроқ товушларини эшитиб томирларимда
ҳузурбахш оқ шуъла оқаётгандай,ёшим ўттиздан ошган бўлсаям,
қизалоқлик давримга, ўша қизамиқлар тошган пайтларимга
қайтгандайбўлдим:
–Эндитузалмайманми,она?–дейман.
–Войдадасиниэркаси!Нимадейдибу?Негатузалмасэкансан?
Тузалибқопсан-
ку,мана,кўзгугақара!

---

275
Менкўзгугақараганичўчийман.Бордию янаюзлариажи-
бужи
одамқарабтурганбўлса-
я.
.
.
–Она,меникимтузатди?Сизми?Дадамми?Ёбобожонимми?
–Худойим.
.
.Ўзичевар,Ўзизардўз.
.
.
–Ўзитузатарэкан,негаменибунчақийнади?
–Бусинов-
да,болам,Яратганнингкаттаимтиҳони.
–Каттаимтиҳонникатталаргаберсабўлмайдими,онажон?
Онам кулимсираб,мени бағрига тортади.Мен мушукчадай
мулойимланиб,илиқвахушбўйпинжгасуқиламан.
Огоҳлантирувчийўталбиланакам кирибкелди.Қўлидаамири
қовун.Дадам раҳматлишуқовуннияхшикўрарди.Бозоркунлари
қийиғигабоғлаб,елкасидакўтарибкирибкелар,“
Дадасиниэркаси
лаганкелтирсин-
чи,опалариничақирсин-
чи,бирпудасалобкелдим”,
дебўзичақмоқлаб,тилигигаиккиэнликданкўндалангпичоқуриб,
қўлимизгатутқазар,бизкесилганжойданқайириб,бироғзим-
бир
оғзимқилибураверардик.
Қовунгақараб,ўшакунларакамниямэсидаэкан-
да,дебўйладим.