Иқболмирзонинг"бону"романиҳАҚида иқболМирзонинг"Бону"дебномланганроманинингкомпьютер

жимлик чўкарди,бир вақтлар гўзаллик танловлари ғолиби эдим,
бахтиёрэдимки,ерукўккаишонмайдиган,тушимдаҳамқизғонадиган,
эртакларданчиқибкелганТоҳирдайсевгилимборэди.
.
.армонимйўқ
эди,деб айтсам кулгига қолиб,телба номини олишимга ақлим
ҳартугулетади.
Буерлардашунчакикунўтказиш учунюрганим йўқ,юзишувут
бўлибюртиданқочибкелганларданҳамэмасман,қишлоғимдамунис
онамбор,шаҳримдашўрпешонаШоираопамбор,қоракўз,қорақош
жиянларим жовдирабйўлқарабтурибди,шуларгакўмакберай,уч-
тўрттангаҳалолпултопай,инсонбўлибдунёгакелганимниўзимучун
оқлай.
.
.ғаразимшу.
.
.дегангапимгафақатмасхараваҳақоратжавоб
бўлишимуқаррар.
***
Йўлчетидагиўриндиққаўтирдим.
Бирдан ўзимни ниҳоятда ҳорғин,кераксиз ва қартайган ҳис
қилдим.Олдимданодамлардарёдекоқибўтяпти.Одамлардарёси
ичидабирқултумэътиборгамуҳтожман,одамгазорман.
Бошимнисуянчиққабериб,бирмуддатхаёлниозодқўйдим.У

---

228
қушкабиайлана-
айланаянахотираларосмонигакўтарилди.
Бахтхуш талабаликнингсархуш кунлариданбиридаманашундай
ўриндиқданесабабдандиркечикаётганОлмосимгаилҳақўтирардим.
Балки,ўшанда ужудаям узоқ куттирмагандир,лекин биласиз-
ку,
севган юракбесабр бўлади,лаҳзасанайди.У ниҳояткелди.Мен
сурилиб,кафтимниўриндиққақўйиб,жойкўрсатдим.
Келибўлтирдиюилкинчекибёниданжойберди.
.
.
Олмоснингдимоғичоғэди:байтнишавқланибшарҳлади:
–Қаранг-
а,Бонужон,нақадарҳаётий!Бешюзйилўтсаҳамтирик,
мана,сизнингҳаракатларингизшусатрниэслатди.
.
.Қаранг,қандай
гўзалруҳийҳолат!
“
Илкин чекиб.
.
.
”Бу Лутфийданми ё Огаҳийданмиди? Кўпроқ
Навоийгатортяпти.
.
.
ҚаниталабаликдавридаврбўлсаюсимқоқибОлмосдансўрасам.
У беозор ҳазил аралаш “
Ўткан кунлар”дан ўзлаштирма иқтибос
келтирмасмиди:“Негаҳечнарсагаетмаган ақлингизшумасалага
келгандаҳам оқсайдур,Бону?Ахирбубайтфалоншоирнингфалон
девонидан-
ку,эсизшунчасабоқ,эсизшунчасоч”.
.
.
Шууримдабирфикручарюлдузкабишуълаланиб,чақнабўтди:
тўхта.
.
.Навоий.
.
.Алишернингтелефонрақами.
.
.Ҳазратнингтаваллуд
санасисонтартибидатерилганди.
.
.
Ошхонага қайтиб,озарбойжон эркакдан телефонини илтимос
қилиболиб,титраб-
қақшаб,ичимдадуоўқиб,худогаёлворибрақам
тердим.Аллоҳим меҳрибон:Алишербиринчичақирувдаёқуланди.
Менэканлигимнибилгач,“
Бирдақиқа,ҳозир,йўлчетигатўхтаболай”,
деди.Озарбойжон тезроқ бўл,пулим кетяпти,дегандай тақалиб
қараб турса-
да,Алишерга “
Ўзингиз қайтарворинг”,деёлмадим –
алоқаузилибқолишидан,уқайтибтушолмаслигихавфиданқўрқиб,
бўлган воқеани,шароитимни имкон қадар қисқача ва шошилинч
тушунтириб, қаердалигимни айтдим. “Ҳозир етиб бораман, у
ошхонанияхшибиламан”,дедиуҳамҳовлиқиб.
Ярим соатўтар-
ўтмассариқ такси катта тезликда келиб йўл
четидатўхтаб,аллақандайсаросимаичидаАлишертушибкелди.
Машинагачиқдим.Уиндамайгазнибосибборар,ҳарзамонда

---

229
бош чайқаб,рулгамуштурибқўярди.Ниҳоят,ертўлагаетибкелдик.