Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

Царасам, Эшон бобом йпғлаётган экаилар. К ўз ёшла- 
ри бурунларининг ёпидан ўтиб, лабларпга етан-етай деб 
қопти. Йнғламаганларпда бўларди, эндп менпям йиғла- 
гим келяпти.
— Бобожон, бўлмаса чнқпб кетайми?— деб сўраднм.
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

— Пўқ-пўқ, бўтам, энди чиқмай қўя қол... Бўлар пш 
оўлди.
— Нега ииғлаянсиз унда?
— Сени яхши кўрганимдан.
— Мен яхшиманми?
— Ж удаям яхшн экапсаи.
— Унда менга ўргатнпг бўлмаса?
— Ниманн ўргатай, бўтам?
— Ёзда келганингизца, супада ўтирганпмизда янагп 
сафар сеига китоб ўқишни ўргатаман, девдипгиз-ку.
— Ҳ а , дарвоқе, шунақа девдим-а. Лекин Солам, ўқиш- 
пи ўргаипшшшг ўзп бўлмайди-да.
— Майлп, ўзи бўлмасаям, ўргатаверииг.
— Э, болам-ей, бушшг учун китоб керак, қогоз, қалам
керак. 
,
— Майли, бобожон, қогоз-қалам 
бўлмасаям ўргаиа- 
вераман. Ургатмасангиз, 
ўрпимдан 
турнб 
дсдлаймап, 
мана турянман. Тураверайми?
Меи ҳазиллашувдим, Эшон бобом чинакамига қўрқиб 
қўлимдан ушлаб, ўзлари томонга тортпб:
— Ҳавасинг зўр экан-да, бўтам?—деб сўрадилар.
— Ж уда зўр, бобожои,— дедим шошилиб.
— Ллиф догин-чи бўлмаса.
— Алнф ,—дедим шошилнб.
— Б е ,—дегин.
— Бе.
— Т е ,—дегин.
— Те.
— С е ,—дегин.
— Се.
— Булар — ҳарфлар, бўтам. Олдин шуларни ёд олан- 
лик. Кани ҳозир айтганимизни бнр такрорла-чи.
Мен дарров такрорл'аб бердим. У ҳ -ҳ ў , зеҳнинг ўткир 
экан, доцплар. Япа тўртта ҳарф 
айтуидилар, уларниям