Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

ганн эсимга тушди-ю, қўрқиб кетдим. Ўшанда узумни 
қайтариб уйга олиб келгандик. Ш упи эслаб қўрқувим 
ошпб эшагнмнинг думғазасидаги ўсиқ жунларидан жон- 
жаҳдим билан тортқилай бошладим. Эшак орқа оёқла- 
рини осмопга отиб шундай бир силкиндики, шундай спл- 
киндики, ёғочлар богланган арқон узилиб, иккови икки 
ёпга шалоплаб тушди. Икки қўллаб тўқимига маҳкам 
ёпишиб олган эдим, бариби|р бўлмади, нариги қиргоққа 
ўтар-ўтмас ўзим ҳам шагалга гушшлаб тушдим...
Бечора бобом эгаакни тутиб келгунча анча овора бўл- 
ди. Узим бўлсам ҳув парига бориб олиб ҳиқшглаб йиғ- 
лаб, узоқ-узоқларга қочиб кетсам-чи, бувижоним қаерда 
ҳозир, ўшанииг олдига бориб иссиқ 
бағрига бошимни 
қўйиб арз-дод айтсам-чи, дея ўйларга берилиб, ўзимни 
овутнш учун бўлса керак, типмай сойга тош отардим.
Бобожоним эшакни тутиб келгач, 
сойнинг 
наригп 
юзнга олпб ўтиб тутга боглади-да, гулдиратиб олов ёқиб 
юборди. Резинка этигини ечиб, ҳўл бўлган пайтавала- 
рини қуритиб, гоҳо-гоҳо меп томонга танбеҳли назар 
ташлаб қўяр, лекин пегадир ҳеч ҳам гап қўшмас, меюгаг 
эса оловга қўлларимни тоблаб жуда-жуда исингим ке- 
ларди. Алам қилди, ҳеч чидаб туролмадим. Урнимдан 
иргиб туриб:
— Энди сизга ҳеч ҳам ўғпл бўлмайман!— дея қич- 
қирдим.
— Бўлмасапг, бўлмаи қўяқол, — қўл силтади бобом.
— Аҳмадқул бобомга ўғил бўламан, бнлдингизми!
— Бўлсанг, бўлақол.
Богқўшнимиз Аҳмадқул бобомиикнга меҳмонга чиқ- 
қанимизда мени тиззасига олиб: «Ш у |Эркачолга ўғил 
бўлиб нима наф кўрасан, ундан кўра менга ўғил бўл- 
гин, ҳар якшанба бозорга олиб бориб попуклик қанд,
11
www.ziyouz.com kutubxonasi

---