Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

Юрагим қисилиб йпғлагнм кела бошлади... Бечора отам- 
ей. бнз кенг унда яшаймиз, у бўлса торгина гўрда ётар- 
кап, ичпям қоронгидир. Кон-қоронгидир.
— Пиғлама,— деди эиам шивирлаб.
— Майли, йигласин,— деди Шайхбобо.
Бувим қабр устидаги қорларни тозалаб супуриб, ку- 
рак билан нарига итариб, ўша куракнинг устига ўтир- 
ди-да: .
— Вой худой-и-и-им!— деб бошини чайқаб улу тортиб
7 7
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

йиғлаб юборди. Кейин тиззасига шапатилаб ура бошлади.
— Қўй, қизим, қўй,— деб юпатди энам.
— Майли, йиғласин,— деди яна Шайхбобо,— юраги 
бўшайди, мусўлмон боласи ҳар ҳамон-ҳар замонда қаб- 
ристонга келиб йиглаб-йиғлаб олиши керак. Юраги бўшаб 
дили ёришади, тирикларга оқибатли бўлади.
Энам, Шайхбобоси, Раҳмонберди ўғлим эсли, одобли 
бола, намозликларни, фотиҳа сураларини билади. Рух- 
сат берсангиз, отасига багишлаб бир тиловат қилиб бер- 
син деданди, Шайхбобо, қани-қани, деди. Уйимизда бўл- 
сам-ку, уялиб йўқ дердим-а, бу ерда ўқисам, зора ово- 
зимни отам эшитса, тирилай-тирилай деб турган бўлса, 
тезроқ тирила қолса деб ўйлаб дарров кўна қолдим.
— Овозимни сизникига ўхшатиб ўқийми?— сўрадим: 
энажонимдан.
— Йўқ, 
Аҳмадқул бобонгникига ўхшатиб 
ўқигин.
— Вой, у бобом қори-ку?
— Сен қори бўлиб ўқийсан, тойлоғим. Бошлай қол, 
совқотиб қоляпмиз.
— Бисмиллоҳу раҳмонир раҳим,— деб овозимни А ҳ - 
мадқул бобомникига ўхшатиб чиқардим,— алҳамду лил- 
лоҳи раббил оламин ар раҳмонир раҳим, молики ёвми- 
дин, иёка наъбуду ва иёка настаъин, ихидинас сиротал 
мустақима сиротал лазина ан амта алайҳим гайрил маг-