Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

Энди ҳамма Косимали акамни дистай бошлади. Мен 
ҳам кпстпдим. Ўш а боғда дўрвоши амакилар дандай т а -  
ҳид бўлганини жудаям билгим келаётганди-да. Ўзи мен 
дўрқинчли воқеаларни, учар отларга минган дўрвотаи- 
лар ҳақида қизиқ-қизиқ ҳикояларни, ундан кейин дев- 
лар, аждарҳолар тўғрисидаги эртакларни яхши кўраман. 
Бобожоним бўлса шунақалар ҳақида, ҳеч гапирмай, кат- 
та бўлсанг, билиб олас-ан деб қўяқолади... Ахир мен кат- 
та бўлиб қолганмаи-ку? Бобом билмайдиган дуоларни ҳам 
биламан-ку. Ҳозир катта бўлмасам қачон катта бўла- 
ман. Келган амакилар, Раҳмонжон, азамат йигит экан- 
сан. бобонгни ҳимоя қилибсая, баракалла дейишди-ку.
Қосимяли аиаким ҳаммасини билар экан. Бобомдан 
хам кўп билар экан. Ўш а қўрвопги амакилар уйда ку- 
йиб шаҳид бўлган куни қаттиқ шамол келиб, ҳаммаёқни 
тарақлатиб музлатиб, 
туф деса 
тупик ҳам 
ергя туш- 
гунча муэлаб қоладиган бир пайт экан. Кишлоғимизни 
ҳам, ерларимизнп ҳам, сувларимизни ҳам, осмонда учиб 
юрган қушларимизяи 
ҳам, боболаримизни 
ҳам сенга 
бермаймиз, мени босмачи дема, босмачи бўлиб мен ҳоч 
жойни босиб олганим йўқ, сенинг ўзинг босмачисан де^ 
ўша шапкалпларга қарши уришиб. тоғ-тошларда сарсон 
торган қўрвоши амакилар кечаси Хошимбаққолнинг бо- 
ғига қўнган экан. Отларини боғлайдиган айвон, ўзларини 
совуқдан пана қиладиган 
кичкина 
қўрғопча ҳам бор 
экан. Бир кеча тунаймизу овқат ғамлаб яна тоққа чиқиб 
кетамиз дейишган экан.
— Тўғрп айтяпманмп?— деб сўради К °^ ималп амакгт.
— Тўғри айтяпсан,— деди бобожоним, — чиндан ҳам
102
www.ziyouz.com kutubxonasi

---