Зиѐвуддин Раҳим, Одилхон қори Юнусхон ўғли

 ِِ
 َذ
 َم ا
ددَض
ددَن ى
 ْط
 ُر 
 َّللا
ددْي ِل
ََ
 ْو 
 ُدُ ُل
ددَث ُ ي
َدطددْن
 ِز
 ُل
 
 ُللها
 
ددَُ
 َّل 
 َوددَع
 َل 
 ِإددَل
ددَس ى
 ََ
 ِفي
 
 َُّددلا
 ْدن َي
 َدف ي
 َديددُق
 ُلا
ددَم :
 ْن 
 َذ
ددَّلا ا
 ِذ
 َط ي
ددْل
 ََ ُل ِن
 َف ي
 َُ ْع
 ِط
ددَي ُأ
 ددَم
 ْن 
 َذ
ددَّلا ا
 ِذ
ددَط ي
 َْ
 ُع
 ِنا
 ََ ي
ددْس َت
 ِج
 ُبي
 ددَل
 ُأ 
ددَم
 ْن 
 َذ
ددَّلا ا
 ِذ
 ي
 َط ْل
 َدت ْر ُ
ز ُه 
ِن
 ََ ي
 ْز ُز ُه
 ُأ 
 َم ْن
َذ
 َّلا ا
 ِذ
 َط ي
 ْل َدت
 ْغ ِف
 ُر ِن
 ََ ي
 ْغ
دِف
 ُر دَل
 ُأ 
 َحدَّت
 َدط ى
 ْدن َف
دِج
 َر 
دُّصلا
 ْب ُح
 
َر َو
ُها 
ُدػَْحَأ
َو
ػْبا ُن
ِح
ػَّب
َفا
ُّيػِقَهْػيَػبْلاَو ُوػَل ُظػْفَّللاَو
َو
ػَس َن
ُد ُه
َح
َن
ٌن.
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳу Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламдан ривоят қилади:
“Агар тун 
ярми ѐки учдан икки қисми ўтса, Аллоҳ таоло дунѐ осмонига тушиб, тонг отгунча: “
(Ҳожатлари раво 
этилишини)
 сўровчи борми? Унга 
(сўрагани)
 берилади. Дуо қилувчи борми? 
(Дуоси)
 ижобат этилади. 
Истиғфор айтувчи борми? 
(Гуноҳлари)
кечирилади”, деб айтади” 
(Аҳмад, Ибн Ҳиббон, Байҳақий 
ривояти. Ҳадис лафзи Ибн Ҳиббонга тегишли. Унинг ривояти санади ҳасан). 
Демак, саҳар вақтида (яъни, тонг отишига 1-2 соат қолганда) туриб, таҳорат олиб таҳажжуд намози 
ўқилса, кетидан кўп истиғфор айтилса, ихлос-ла дуолар қилинса, Меҳрибон Аллоҳ банда бошига тушган 
ташвишларни аритади, гуноҳларини кечиради, ҳожатларини раво қилади. 
Шу ўринда солиҳлар дуосини олиш фазилати ҳақидаги ривоятни кўриб чиқамиз. 
ٍمْيَلُس ّْـُأ ْنَع
َر
ِض
َي 
ُللها
َع
ْػن َها
َّػنَأ
ْتَلاَق اَه
: 
ِللها َؿوُسَر اَة
،
َللها ُعْدا َكُمِداَخ ٌسَنَأ
َؿاَق ُوَل 
: 
ْكِزيَبَو ُ َََلَوَو ُأَليَم ْرِثَََْ َّمُهَّللا
 ُأَتْيَطْعََ يََيِف ُأَل
 
.ُّيِراَخُبْلا ُهاَوَر
Умму Сулайм розияллоҳу анҳодан ривоят қилинишича, у:
“Эй Расулуллоҳ, Анас сизнинг 
хизматчингиз. Унинг ҳақига дуо қилинг”, деганида у зот: “Эй Аллоҳ, унинг молини, болаларини 
кўпайтир, Ўзинг ато этган 
(неъматларинг)
да унга барака бер!” дедилар
(Бухорий ривояти). 
Умму Сулайм (Саҳла) бинти Милҳон ибн Холид Ансория розияллоҳу анҳо машҳур саҳобия 
аѐллардан, Анас ибн Молик розияллоҳу анҳунинг онасидир. 
Онаси Анас ибн Моликни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам олдиларига олиб бориб: “Эй 
Расулуллоҳ, Анас энди сизнинг хизматингизда бўлади. Унинг ҳақига дуо қилинг”, деганида Расулуллоҳ 
унинг мол-дунѐси, фарзандлари кўп бўлишини, қўлидаги неъматларга барака беришини Аллоҳдан 
сўрадилар. 
Бухорий “Ал-адабул муфрад” китобида Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилишича, Умму Сулайм 
Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламга қарата: “Анас сизнинг кичик хизматчингиз. Унинг ҳақига дуо 
қилмайсизми?” деганида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Эй Аллоҳ, унинг молини, болаларини 
кўпайтир, умрини узун қил, (гуноҳларини) кечир”, деб дуо қилганлар. 
Натижада Анас ибн Молик розияллоҳу анҳу беҳисоб бойликка, қўша-қўша ўғил-қизларга эга бўлган. 
Саҳобалар ичида энг кўп фарзандли киши айнан Анас ибн Молик розияллоҳу анҳу эди. Бу ҳақида унинг ўзи 
шундай деган: “Аллоҳга қасамки, менинг бойлигим жуда кўп. Болаларим ўзларидан кўпайиб, ҳозир юз 
нафарга етган” (Муслим ривояти). 
Муборак дуо шарофатидан Анас розияллоҳу анҳу касб-корига барака бериб қўйилганди. Абул Олия 
айтади: “Анаснинг бир боғи бор эди, йилига икки марта ҳосил берарди. Ўша боғда бир райҳон бўлиб, ундан 
мушку анбар ҳиди таралиб турарди” (Термизий ишончли ровийлардан ривоят қилган). 
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

38 
Баъзи уламоларга кўра, ҳақига кўп фарзанд сўраб дуо қилиш узоқ умр берилишини сўрашдир. 
Ҳақиқатан, манбаларда Анас ибн Молик 107 йил умр кўргани айтилган. 
Ушбу ҳадисдан маълум бўлади, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам дуолари сўзсиз ижобат 
қилинган, шукри адо этиладиган бойлик камбағалликдан афзалдир. Зеро, бойлик фақат фитнадан иборат 
бўлганида Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам Анас розияллоҳу анҳу ҳақига мол-дунѐ сўраб дуо 
қилмасдилар. 
ЭЙ ИНСОН!.. 
Агар тақдирингга бойлик ѐзилган бўлса, Аллоҳ уни беради. Агар ѐзилмаган бўлса, чет элга бориб 
пул ишлаганинг, минг ҳаракат қилганинг билан баракаси бўлмайди, топганинг бирпасда ҳавога учиб 
кетади. 
Сен: “Кўп бойлик бер, мол-дунѐ бер!” деб Яратгандан янаям кўпроқ сўрайсан. Лекин, жуда қалтис 
нарса сўраяпганингни биласанми? Бир ўйлаб кўр: агар Аллоҳ бойлик берса, уни Раббинг рози бўладиган 
жойларга сарфлашга кўзинг етадими? Мабодо нафсинг сендан ғолиб келса, бойликларинг ўзингга душман 
бўлиб, охиратда ҳасрат-надоматга қоласан-ку! Қўлингдан келмайдиган ишни бўйнингга олма. Ундан кўра 
Аллоҳдан керагини сўра. Эплай олмайдиган ишинг туфайли гуноҳга ботиб нима қиласан?!.