Зиѐвуддин Раҳим, Одилхон қори Юнусхон ўғли

“Ё Аллоҳ! Сенинг мағфиратинг гуноҳларимдан кенг, менинг наздимда, раҳматинг 
амалимдан умидлироқдир”. 
Бир киши Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам ҳузурларига келиб: “Оҳ, гуноҳларим! Оҳ, 
гуноҳларим!” деб икки-уч бор нола чекди. Шунда Пайғамбаримиз алайҳиссалом ҳалиги кишига мана шу 
тарзда истиғфор айтишни буюрдилар (Ҳоким, Байҳақий ривояти). 
6. 
ََْلَظ ّْنِِإ َّمُهَّللا
َلاَو اًيرِثَك اًَْلُظ يِنْفَػن ُت
َّلاِإ َبوُنُّذلا ُرِفْغَػة
َأ
َكَّنِإ ِنََْحْراَو َؾِدْنِع ْنِم ًةَرِفْغَم ِلِ ْرِفَْاَف َتْن
ُروُفَغْلا َتْنَأ
ُميِحَّرلا
.
Ўқилиши: “Аллоҳумма инний золамту нафсий зулман касийро, ва лаа яғфируз зунувба иллаа ант, 
фағфир лий мағфиротам мин ъиндик, варҳамний, иннака антал ғофуврур роҳийм”. 
Маъноси: 
“Ё Аллоҳ! Мен ўзимга жуда кўп зулм қилиб қўйдим! Барча гуноҳларни Ёлғиз Ўзинг 
кечирасан! Шундай экан, даргоҳингдаги 
(улуғ)
мағфират-ла мени кечир, ҳолимга раҳм айла! Зеро, 
Сен гуноҳларни кечирувчи раҳмли Зотсан!” 
Ривоят қилинишича, Абу Бакр Сиддиқ розияллоҳу анҳу бир куни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва 
саллам олдиларига келиб: “Намозда ўқишим учун менга бир дуо ўргатинг!” деб сўради. Шунда Расули 
акрам алайҳиссалом Абу Бакрга мана шу дуони ўргатдилар (Бухорий ривояти). 
ИСТИҒФОР БАРАКАСИ 
(Ибратли ҳикоя) 
Бир муслима аѐл шундай ҳикоя қилади: “Ёнингда яхши дўстинг бўлишидан, сени яхшиликларга 
йўллаб туришидан улканроқ саодат бўлмаса керак! Зеро, бундай дўст Аллоҳ таолонинг энг гўзал ҳадясидир. 
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

33 
Шукр, менинг ҳам яхши кунимда йўлдош, ѐмон кунимда дарддош бўладиган дўстларим бор! Улар 
бераѐтган энг гўзал совға – борликлари, эзгуликка бошлайдиган насиҳатларидир. Кўнглимга ҳаловат, касб-
коримга барака киришига сабаб бўлган маслаҳатни ҳам улардан бири берди: “Ғам-ташвишдан қутулишни, 
ризқингиз кенгайишини, фарзандларингиз кўпайишини, қалб хотиржамлигини истасангиз, истиғфор 
айтинг!” 
Бошида “Астағфируллоҳ” калимасини айтиш турли гап-сўзларга осонгина букиладиган тилимга оғир 
келди: тез-тез истиғфордан тўхтар, дил эса уни тасдиқлашга унчалик ҳам шошмасди. Уларни бунга 
одатлантиришга уринавердим. Неча марта тилимни саркашлик устида “қўлга туширдим”. Бироқ 
қийинчилик билан бўлса ҳам, бу иккисини бир пайтда истиғфор айттиришга эришдим. Кейин эса ояти 
карима тасдиғини кўра бошладим: