Kufr
ila iy/mong‘a urg‘ay/sen ilik,
Bu
tama’
din/kim ochilg‘ay/ bir eshik.
(Kufr va imondan qo'l yuvasan, shundan so'ng oldingda bir eshik ochiladi.)
Chun eshik o/childi ne kuf/r-u ne din,
Ichkari kir/gach qutulding/ barchadin.
(Eshik ochilib, ichkari kirganingda, unda na kufr, na din qoladi, ularning barchasidan
qutulasan.)
Kufr-u iymon/
rohravg‘a /kesh
emas,
Asl yo‘lda
/bandi rohe, /besh
emas.
(Chunki kufr yoki imon bu yo'lga kirgan kishi uchun maslak emas. Bular asl yo'ldagi
to'siqdan boshqa narsa emasdir.)
Alisher Navoiy, «Lison ut-tayr»