Samarqand davlat tibbiyot instituti muxamedova zamira muxammedjanovna rizayev jasur alimjanovich

Buning sabablari bor:
1. Psixiatriya shaxsiy va ijtimoiy munosabatlarning murakkab majmuasida ijtimoiy jihatdan ishlaydigan shaxs bilan shug'ullanadi. Diagnostik baholashlar, terapevtik ta'sirlar sinalayotgan shaxsiga aylangan shaxslar va ruhiy hayot hodisalari doirasi juda kengaydi. Patologiyadan normani ajratish uchun qat'iy mezonlar deyarli yo'q. Bunday sharoitlarda nafaqat noto'g'ri qarorlar, balki qasddan buzilishlar, vaziyatlarning bosimi yoki noto'g'ri tasavvurlar ostida noto'g'ri tashxis qo'yish xavfi ortadi. Bunday buzilishlarning narxi juda katta bo'lgani uchun, kasbiy axloq psixiatrdan juda halollik, xolislik va javobgarlikni talab qiladi.
2. Ruhiy kasallikning tashxisi, boshqa hech kim kabi, katta ma'naviy yukni ko'taradi. Ruhiy kasal deb e'tirof etilgan shaxslar, jamiyat ularga insoniy munosabatda bo'lmagani kabi, muqarrar ravishda ijtimoiy ishonch choralarini yo'qotadi va shuning uchun ular turli cheklovlarga duch keladilar. Shunday qilib, psixiatrik axloqning muhim vazifalaridan biri - jamiyatning ruhiy kasalliklarga chidamliligini oshirish, noto'g'ri va yabancılaşmayı bartaraf etishdir.
3. Psixiatriyaning o'ziga xos xususiyati bemorlarning ayrim toifalariga majburlash va zo'ravonlik choralarini qo'llash imkoniyatidir. Shunday qilib, psixiatrik axloqning vazifasi inson huquqlariga rioya qilish kafolati sifatida xizmat qiladigan tibbiy zarurat bilan belgilanadigan chegaralarga psixiatrik yordam ko'rsatishda majburlash sohasini cheklashdir.
4. Psixiatrik bemorlar jiddiy ruhiy kasalliklarga chalingan bemorlardan yuqori darajadagi shaxsiy avtonomiyaga, shaxsiy mas'uliyatga, intellektual rivojlanishga ega bo'lgan shaxslarga keng qamrovli uzluksiz shakllanadilar. Bemorlarning birinchi toifasiga nisbatan munosabatlarning paternalistik modeli etarli. Shu bilan birga, paternalistik yondashuv bemorning fikri va imtiyozlarini to'liq e'tibordan chetda qoldirish, uning irodasini bostirish va cheksiz majburlashni anglatmaydi. Bemorlarning ikkinchi toifasi o'z taqdirini belgilash, o'z manfaatlarini ifodalash, foyda va zararni ajratish uchun juda qobiliyatli. Bunday holda, shifokor va bemorning munosabatlari sheriklik asosida quriladi.
"Psixiatrni suiiste'mol qilish", "psixiatriya sohasidagi suiiste'molliklar", "psixiatriyani suiiste'mol qilish"kabi uch xil tushunchalar farqlanadi.
Birinchi kontseptsiya xatti-harakatlarning huquqiy va (yoki) axloqiy bahosini, psixiatrning umuman shifokor sifatida, muayyan shaxs, ong va Iroda sinalayotgan shaxssi sifatida tasvirlaydi. Ikkinchi kontseptsiya shifokor-psixiatr va psixiatriya muassasalari xodimlarining bemor yoki uning qarindoshlariga zarar etkazish qoidalari, vakolatlari va qobiliyatidan foydalanishni o'z ichiga oladi. Bu holatda psixiatriyani yovuzlik uchun ishlatish mutaxassislar tomonidan maxsus bilimlardan, shuningdek, maxsus usullar va vositalardan, masalan, ijtimoiy muassasalarning maxsus tizimidan noto'g'ri foydalanishni anglatadi. Uchinchi kontseptsiya-klinik intizom va ruhiy bemorlarga tibbiy yordam ko'rsatishning mavjud tizimi sifatida" psixiatriyani suiiste'mol qilish " - turli jihatlarga ega bo'lishi mumkin. Bunga quyidagilar kiradi: ruhiy kasalliklarning noto'g'ri, noto'g'ri diagnostikasi, aniqlanmagan yoki ortiqcha davolanishni tayinlash.
Psixiatr tomonidan o'z bilimlari bilan har qanday suiiste'mollik kasbiy axloq bilan mos kelmaydi. Psixiatr tibbiy manfaatlarga qaramasdan yoki haqiqatni buzish uchun etarli sabablarsiz va tibbiy choralarni qo'llash zarurligiga qaramay, o'z kasbiy bilimlari va imkoniyatlaridan foydalanishga haqli emas. Psixiatriyani klinik intizom va ruhiy bemorlarga tibbiy va ijtimoiy yordam ko'rsatishning mavjud tizimi sifatida suiiste'mol qilish turli jihatlarga ega bo'lishi mumkin. Psixiatriyani suiiste'mol qilishning eng jiddiy shakllari psixiatrik tashxis qo'yish yoki insonning aqliy yaxlitligiga, uning huquq va erkinliklariga tajovuz qilish bilan bog'liq. Shuni ta'kidlash kerakki, ruhiy kasalliklarning noto'g'ri, noto'g'ri tashxisi shifokorlar tomonidan bemor haqida ma'lumot etishmasligi yoki psixiatrning kasbiy malakasi yo'qligi sababli ruxsat berilishi mumkin. Bunday diagnostika tibbiy xatolar suiiste'mol qilish bilan bog'liq bo'lishi qiyin: odatda ular "vijdonli noto'g'ri tushunchalar"deb tushuniladi.
Bunday amaliyot natijasida psixoevrologiya dispanseriga kamida bir marta murojaat qilgan har qanday bemor ijtimoiy kamsitishga, huquqlarga chek qo'yishga va ko'pincha jamiyat tomonidan noto'g'ri munosabatda bo'lishga olib kelishi mumkin bo'lgan vaziyat yuzaga keldi.
Ayniqsa, savodsiz va unceremoniously falsafiy muammolarga qiziqish ko'rsatgan yoshlarga nisbatan munosabat, mamlakatda yuz berayotgan ijtimoiy jarayonlarni tushunishga harakat qilib, "burjua adabiyoti"deb nomlangan narsalarni hal qilishni talab qildi. Nemis faylasufi Karl Jaspers tomonidan o'smirlik davrida kasallik bilan bog'liq bo'lmagan shaxsni shakllantirishni tavsiflash uchun qo'llanilgan "falsafiy" yoki "metafizik intoksikatsiya"atamasi sovet psixiatriyasida erta boshlangan shizofreniya jarayoni bilan sinonimga aylandi".
Psixiatriyani suiiste'mol qilish, masalan, noto'g'ri diagnostika xulosalari tibbiy bo'lmagan omillarga bog'liq bo'lgan va shifokorlar tomonidan boshqa shaxslarning bosimi ostida olib borilgan holatlarda keltirilgan. Bu vijdon bilan shifokorning ichki mojarosi bilan birga bo'ladimi yoki yo'qmi, u mutaxassis sifatida muqarrar ravishda noto'g'ri foydalanishning asosiy manbai bo'lib qoladi, chunki uning xulosasi, tavsiyalari va tavsiyalari asosida amalga oshiriladi. Ruhiy kasalliklarning noto'g'ri tashxisi qo'yilgan ushbu guruh qat'iy ma'noda ("vijdonli noto'g'ri tushunchalar") tibbiy xatolar sifatida qaralmaydi. Ruhiy kasallikdan azob chekayotgan shaxslarni himoya qilish printsiplarida bu hisobga olinadi: "Hech kim ruhiy kasal deb e'lon qilinishi mumkin emas, tashxis qilinadi... siyosiy, iqtisodiy, ijtimoiy, madaniy, irqiy yoki diniy sabablarga ko'ra, oilaviy nizo sabablari yoki ruhiy salomatlik holati bilan bevosita bog'liq bo'lmagan boshqa sabablarga ko'ra".
Psixiatrning asossiz aralashuvi yoki uning kasbiy passivligi, o'z-o'zini yo'q qilish psixiatriyani suiiste'mol qilishning namoyon bo'lishi mumkin.
Axloqiy jihatdan oqilona, faol psixiatriya aralashuvidan voz kechish, faqat undan zarar yaxshi bo'lganidan ko'ra ko'proq bo'lsa, hisobga olinishi kerak. Agar psixiatriya yordami bemorga muhtoj bo'lsa va unga yaxshilik keltira olsa va shifokor buni bilsa, qasddan harakatsiz, kasbiy bo'lmagan fikrlarga asoslanib, bunday xatti-harakatlar psixiatriyani suiiste'mol qilish va "zarar etkazmaslik" tamoyilini buzish toifasiga kiradi.qasddan yolg'on (shu jumladan tibbiy hujjatlarda). Binobarin, u psixiatriya suiiste'mol ko'rsatilgan va zarur bo'lmagan tibbiy chora-tadbirlar qo'llash orqali shaxsga ma'naviy, jismoniy yoki boshqa zarar qasddan sabab, yoki uning ruhiy salomatligi sharti asosida, ko'rsatilgan va zarur bo'lgan tibbiy chora-tadbirlar qo'llanilmasligi, deb ishonish adolatli.
Psixiatr bemor bilan yoki qarindoshlari bilan uy sharoitida yoki moliyaviy munosabatlarda ishtirok etadigan holatlarda suiiste'mol qilish ehtimoli juda yuqori. Shu sababli, psixiatr bemorga psixiatriya yordami ko'rsatilganda, u bilan mulkiy bitimlar tuzish, o'z ishini shaxsiy maqsadlarda ishlatish, shifokor yoki bemorning ruhiy to'lovga layoqatsizligi nuqtai nazaridan samimiy aloqaga kirish huquqiga ega emas.
O'lim jazosi ehtimoli taklif ayblovlarni ilgari surilgan qarshi mahbuslar, sud-psixiatriya ekspertizadan o'tkazish, psixiatr deyarli butunlay qaram, bu odamning hayotini saqlab qoladi, yoki u qatl qilinadi, ularning xulosaga beri, eng qiyin axloqiy dilemma bilan duch keladi. O'lim jazosiga mahkum etilgan eng chuqur qarama-qarshiliklar, axloqiy tamoyilni buzish uchun o'z burchlarini vijdonan bajaradigan shifokorlarni "zarar qilmang". Shu kabi ikkiyuzlamachilik, mahkumlarga tibbiy yordam ko'rsatishlari kerak bo'lgan ko'plab boshqa mutaxassisliklar shifokorlari oldida turishi mumkin, shunda ularning sog'lig'i o'lim jazosini bajarishga to'sqinlik qilmaydi.