«Jon», demadik, «xalq», dedik. Shoirning bu she’rida lirik kechinma kuchli falsafiy mushohada bilan yo‘g‘rilgan. Haq va xalq yo‘lida jonini tikishga tayyor er yigitning matonat va jasorati uning iymon-e’tiqodini belgilashi kechinma salmog‘ini oshirgan. Mana shu jihati bilan shoir o‘z ijodining tili va uslubini yanada yorqinroq ochib beradi. Shoir kechinmani ko‘pchilik hollarda ixcham, lekin chuqur mazmunli shakllarda ifodalashga intiladi.
Tangrim o‘z zarrasiga qaraganday unga qaraydi .
Hechnarsa qilganim yo‘q edi,
Faqat
Dunyoni aldayotganlarini ko‘rib qoldim.
Faqat
“Dunyoni aldamang” dedim Shunda men
Shunda meni yomon ko‘rib qoldi
Aldanayotgan dunyo.
Shunda ham uni yaxshi ko‘raverdim
men .
Usmon
Hechkim bilan ishim yo‘q
Bir o‘zim yashayapman,
Dunyodan kengligini sezdim yuragimning. Men uni bir tomchi
yoshimga jo etolsaydim….
Bu dunyoning chegarasini faqat ko‘zyosh buza olar. Cheksizlikdan nari
Olmosday yaraqlaganda Tangrim jirkanmaydi undan.Tangrim jiddiy
boqar unga
Do'stlaringiz bilan baham: |