Qaytganimda uyda bo’l Elchin Safarli

Og’riq va qo’rquvdan qochma, ularning ko’ziga tik qara!  

Dostu,  

ikkinchi  haftadirki,  qor  yog’ayapti.  Beshovqin,  toʻxtovsiz.  Xuddi 

toʻxtamaydigan  oq  marsiyadek.  Sovuq  iqlim  tufayli  qor  qoraygan 

laxtaklarga  aylanmaydi,  qat-qat  yog’ayotganidan  ertalablari  yaxlit  oq 

qog’oz ko’rinadi. Faqat bu gal emas...  

Boʻlib  o’tgan  hodisadan  keyin  biz  uchun  vaqt  to’xtab  qolgandek 

go’yo...  

Yuzinni  qilish  artgancha  oppoq  sharfga  burkangancha  oppoq  

ko’chalar  bo’ylab    yuraman,  tanish  joylar  yonidan  o’taman..  Mana, 

bizning novvoyxona... Amir bitta o’zi xamir  qoryapti, pechda esa olov 

ko’rinmaydi  -  gʻalati,  go’yo  mening  vujudimdagi  sovuq  manzar  kabi 

butun shahar uxlayapti... 

Birdan deraza romlari yashil qahvaxonaning oynalarini taqillatgim 

va  "Ey,  nega  qahvaning  qanday  maydalanishi,  finjonlarning  jarangi 

eshitilmayapti,  nega  kraussanlar  mijozlarsiz  sovib  boryapti?"  deya 

baqirgim kelib ketdi.  

Oʻychan  holda  ketayotgan  juvonning  (qizil  shlyapasi  tagidan 

oqargan soch tolalari chiqib turardi) toʻxtatgim va unda "Nega odamlar 

botinlaridagi  hayotni  oʻldirib,  qabrgacha  mavjudliklarini  sudrab 

borishadi?" deya so’ragim keldi. 

Osmondan  bunchalar  uzoq  yogʻdirayotgan  qorlarni  toʻxtatishni 

so’rasammi  deyman.  Qizim,  o’shanda  biz  quyoshni  kutgancha 

pardalarni  suramiz,  radioni  qo’yamiz,  xo’jag’at  qiyomli  picheniya 

pishiramiz va hammani mehmonga chaqiramiz. 

---

Qaytganimda uyda bo’l                                                                                                                         Elchin Safarli 

 

@BookBek 

 

Bizning  uyimizga  biz  tezda  sevib  qoladiganlar  kelishadi.  Bir 

birimizga yangi hikoyalar aytib beramiz va bizlarni qutqarib qoladi.  

...Leon  deraza  yaqiniga  kelmaydi,  ummon  sohiliga  ham  chiqqisi 

yoq.  Unga  oʻzimizning  qayg’umizni  koʻrsatgimiz  kelmaydi,ammo 

bolakay buni his qiladi. Kecha Mariyaga "Oyim qor parchasiga aylanib 

qolgan.  Buni  bilaman"  dedi.  Oying  koʻzyoshlarini  yashirgancha  bosh 

irgʻab qoʻydi. 

Mana  shu  daqiqada  butun  borlig’im  bilan  ularning  qaygʻusini 

o’zimga  olgancha  uzoqlarga  olib  ketgim  keldi.  Ammo  bu  ishim 

qochoqlik  bilan  barobar  boʻlardi.  Men  esa  hech  qachon  ogʻriq  va 

qoʻrquvdan qochmaganman - ularning koʻziga tik qaraganman. 

Sen bizni tark etganingda, qizim, oying ikkimizni muhabbat saqlab 

qolgandi.  Muhabbat  hammasini  yengadi,  yaʼni  lotinchada  "Amoi  vinct 

omnia". Bizlarning hayot yoʻlidagi g’ovlarni oshib o’tgan muhabbatimiz 

oʻzimizni  saqlab  qolishimizga  yordam  berdi.  Har  qanday  qoʻrqinchli 

oʻzgarishlarda roʻyolar vayron biladi, haqiqat esa saqlanib qoladi.  

Seni juda sog’ingan...  

Dadang.