Muvofiqlashtirish hududiy boshqarmasi

3. Afrikada metropoliyalar siyosatining o‘ziga xos tomonlari 
Birinchi  jahon  urushidan  so‘ng  Afrikada  infratuzilma  obyektlari:
 
temiryo‘llar,  bandargohlar,  aloqa  tizimi,  shuningdek,  Yevropa  tipidagi 
ma’muriy  tashkilotlar,  maktablar,  kasalxonalar  qurildi.  Missionerlik 
faoliyati 
orqali 
xristian 
dini 
tarqaldi. 
Natijada 
Afrikani 
modernizatsiyalash  uchun  intilishlar  paydo  bo‘ldi,  an’anaviy  jamiyatga 
yevropacha unsurlar kirib bordi.
 
Iqtisodda  aholining  katta  qismi  avvalgiday  an’anaviy  usulda  kun 
kechirish bilan band edi, qishloq xo‘jaligi ibtidoiy usulda olib borilardi, bir 
qism aholi hunarmandchilik, ovchilik bilan band bo‘lib, muntazam mehnat 
qilish malakasiga ega emasdi.
 
Ijtimoiy sohada eski tuzum (katta oila, urug‘, jamoa, qabila), qa- bila va 
jamoa  boshliqlarining  avvalgi  Iyerarxiyasi,  urug‘lar  va  qabi-  lalar 
o‘rtasidagi  munosabatlarning  murakkab  tizimi,  qulchilik  saqlanib  qoldi. 
Jamiyatda  mahalliy  tabib  va  kohinlarning  obro‘si  hali  ham  juda  yuqori 
edi.
 
Siyosiy  sohada,  hatto,  yangi  siyosiy  institutlar  paydo  bo‘lgan  joylarda 
ham  ular  eski  siyosiy  tizim  asosiga  qurildi,  ularda  qabila  boshliqlari, 
kohinlar va shu kabilar asosiy rol o‘ynadi.
 
Madaniy sohadagi muvaffaqiyatlar ko‘pincha faqat tashqi ko‘rinish edi, 
xolos: xristianlik rasmiyat uchun qabul qilindi, mahalliy aholining ongi va 
xulqida avvalgiday an’anaviy madaniyat va ibtidoiy tasavvurlar hukmron 
bo‘lib qolaverdi. 
   1920-yili  Afrikada  birinchi  siyosiy  partiya  —  Afrika  Milliy  kongressi 
(AMK)  tashkil  topdi.  Shundan  so‘ng  qit’aning  barcha  hududlarida