Musa Urud uruda ики сяфяр Бакы – 2009

Səfərə hazırliq
Uruda getmək arzuma yetişməyimə ümi­dim gündən-günə artırdı. Artıq İrəvana getmə­yimə razılıq verilmişdi. Ancaq mən sıradan bir vətəndaş kimi turist səfərinə çıxmırdım. Azər­baycan Parlamentinin nümayəndəsi kimi bey­nəl­xalq tədbirdə iştirak etmək məqsədi ilə indi düşmən ölkə adlandırdığımız əski Vətənə gedirdim. Tədbir İrəvanda keçiriləcəkdi, ora­dan Sisyana 230 km yol getmək gərəkdir. Elə bu yolda da da qəza törədə bilərdilər. Sis­yanda, ya Urudda bir qəzəbli «sadə» ermə­ninin əli ilə təxribat törədə bilərdilər. Şantaj edə bilərlər, müsahibə götürüb başqa cür verə bilərlər. Hər halda məsləhətləşmək, rəhbər­likdən icazə almaq lazım idi.
Fürsət tapıb təzədən Oktay müəllimin qəbuluna getdim, İrəvandan imkan düşərsə Uruda getmək fikrimi bildirdim. Buxarestdə Ermənistan Parlamentinin Komissiya sədri Qaqik Minasyanla olan söhbətimi danışdım, icazə verməsini xahiş etdim.
Qaçqınlıq dərdi, Vətən həsrəti Zəngəzu­run Qafan rayonunun Şəhəcik qəsəbəsində doğulub-böyüyən Oktay müəllimə çox doğma hisslər olduğundan o mənim doğulduğum, adı­nı adıma qoşduğum kəndə getmək istəyimi hamıdan yaxşı başa düşdüyünü söylədi. Lakin səfərin çox ağır ola biləcəyini, qeyri-rəsmi his­səsinə (İrəvan-Urud) heç bir zəmanətin veril­məyəcəyini, hər hansı təxribatın olmasının istisna edilmədiyini bildirərək, yalnız orada şə­raitə uyğun qərar qəbul etməyimi məsləhət gördü. Bir sözlə, Oktay müəllim mənə nə «get», -demədi, nə də «getmə», - demədi.
Beləcə öz içimdə Urudla görüşə hazır­laş­mağa başladım. Hər gecə xəyallarımda «Zor-zor» bulağının, aşağı və yuxarı kəh­rizləri, «Şor bulağın», «Cəfər bulağın»ın, «Də­yirman arxı»nın sularından doyunca içdim, Bazar çayda çimdim, «İtisu»da yuyundum, «Qazı bağı», «Pürul», «Gəncalı adası», «Bal bağı», «Güllü bağ» bağlarından meyvə dər­dim, Qara qayanın, Çadır daşın, Ağ yastanın, İlan qaya­sının, Vəli qayasının ətrafını gəzib-dolandım, Şirvanəkənə, Meydanlara, Taxtala­ra, Sarı güne­yə, Çömçə yerə, Təgəzürə gedib çıxdım, qəbiristanlığı ziyarət etdim. Hər gün min dəfə evimizi, həyətimizi, bağımızı, əlimlə basdır­dığım meyvə ağaclarını, gül kollarını gözümün qabağına gətirdim.
Fotoaparat, videokamera, kaset hazırlığı gördüm. Hər ehtimala qarşı vacib işlərimi tamamladım, borclarımı qaytardım. Yeri düş­dük­cə qohumlara, yaxın dostlara İrəvana, ora­dan da Uruda gedəcəyimi söyləyərkən çoxusu məni bu səfərdən çəkindirməyə çalışırdılar. Hər halda risk var idi. Ermənistandakı vəziy­yət, ermənilərin bizə qarşı əhval-ruhiyyələri ba­rədə dəqiq informasiyanın olmaması qarşı­dakı səfərin qaranlıq məqamlarını qürub çağı­nın kölgəsi kimi daha da qorxunclaşdırırdı.
Ermənistana səfərimi bircə anama bil­dir­mədim. Ailə üzvlərimizə də tapşırmışdım ki, anama bu barədə heç nə söyləməsinlər.