Митти ҳикоялар: кеча ва бугун тошкент «Янги китоб»

Малика ЖЎРАЕВА
ДОРИ
Қиз дорихонада ишларди. Ишдан қайтишда кунора, уч кунда бир қўшни чолга дори олиб келарди. Ҳарна-да!
Яқинда қиз ишдан бўшади.
Отахон ҳам кўпга бормади.
ИНШО
«Қайта туғилишнинг имкони бўлганида эди...» 
Иншолар танловида мавзу эълон қилингач, иштирокчиларнинг кўпчилиги ўйланиб қолди.
Бир чеккада қимтинибгина ўтирган боланинг юзига табассум югурди. У ўйлаб ҳам ўтирмай ёза бошлади: «Агар қайта туғилиш
-
нинг имкони бўлганида, онамнинг онаси бўлишни хоҳлардим. Шундагина у берган меҳр-эътиборни қайтаришим мумкин. Уни 
худди ўзи мени парвариш қилгандек, авайлаб суйиб, қўлларимда кўтариб катта қилардим...» 
Шу ерга келганда бола тўхтади, ўзи ўтирган аравачага бир зум боқди. Сўнг яна иншосини давом эттирди: «Ҳозир яхши ўқиш ва 
онамнинг кўз ёшларини артишдан бошқа ҳеч иш қўлимдан келмайди...»
Иншо қисқа эди, бироқ шунинг ўзи ҳам биринчи ўринга кифоя қилди.
Шоҳруҳ НАЖОТ
ЁМОН ОДАМ
У жуда ёмон одам. Қўпол, қўрс, одамови, масъулиятсиз...
Уни ўзи ҳаётини асраб қолган юзга яқин беморидан бошқа ҳеч ким яхши кўрмаса керак!
ҚАРИ ҚИЗ
– Оқ отли шаҳзодангни кутяпсанми ҳалиям?..
– ...
– Балки, шу сафар рози бўларсан?
– ...
– Ээ, ўзинг биласан... Сенга гапирдим нима-ю, гапирмадим нима, мен кетдим.
Эшик ёпилди.
– Ойи, холам кетди. Кўчага чиқишни хоҳлайсизми? – қиз кекса онасига термилди. 
– ...
– Ҳа, тушундим. Ҳозир аравачангизни олиб келаман.
ҲУРМАТ
– Хотин. Умар қўнғироқ қилди. Бу ой пул жўнатмас экан.
– Ўзи шу Умарингизни топгани ўзидан ортмайди.
Икки ойдан сўнг.
– Умаржондан айрилиб қолдик, онаси. Болам бечора икки ойдан бери шифохонада экан. Бу қандай кўргилик? Умаржон болам...
– Вой, болам... Боламни топиб беринг, Умаржонимни топиб беринг!
Манзура АБДУЛЛАЕВА
ЙЎЛОВЧИ
Мен ўзимни йўловчи деб ўйлагандим.
Узоқ сафарга отландим. Сўнгра ширин хаёллар оғушида жимгина ором олишга шўнғидим. Бирдан чақмоқ чаққандай бўлди. 
Даҳшатли чинқироқ товушлар ва одамнинг ўкирик овози, йиғиси аралаш фарёд қулоғим узра ваҳм солди. Танам қаттиқ чайқал
-
ди. Лоқайд ва жоҳил ҳайдовчига бақиргим келди. Кўзларимни очдим.
Нақадар даҳшат! Нақадар фожиа! Ҳайдовчи эканман.
ҚИСМАТ

---

У қабристондан қўрққани боис ўша ёққа умр бўйи қадам қўймади. Отаси, онаси, хотини ўлганда ҳам бормади. Аммо уни одам
-
лар барибир элтиб ташлашди.
АРМОН
Дарахт эндигина пишган меваларини томоша қилмоқчийди, одамлар узиб кетишди.
СОТИБ ОЛИНГАН СОВҒА
Шаҳзодасини кутавериб тоқати тоқ бўлган малика уни ўзи излаб кетди ва охир-оқибат тиланчига никоҳланди.
ҚАСИДА
У бугун ҳам кўчадаги маъшуқаларига атаб ёзган шеърини ўқиб, хотинидан миннатдорчилик эшитди.
ТАНИШ МАНЗАРА
Чол зах кулбасида қоқсуяк қўлларини энг юқорига кўтариб ўғлини қарғар экан, бирдан нимадир эсига тушиб кетди.
АТТАНГ
У қамоқдаги дўстини соғингани учун ҳам ўғрилик қилди.
АНА!
Шоқосим қизнинг кўнглига гул билан йўл топмоқчи эди, бўлмади. Кимдир бу йўлни аллақачон пул билан топиб олган экан.
АСЛИДА...
Унинг изтироблари пиёз тўғраётгани билан боғлиқ эмасди.
ҚАРАМА-ҚАРШИЛИК
Келин билан куёв бир-бирига узукка кўз қўйгандек мос эди. Бир-бирига жуда ўхшарди. Фақат битта фарқни инобатга олмаган
-
да. Тафовут шундаки, куёв одамлар орасида ўзини бахтли ҳис қиларди, келин эса фақат ёлғизликда...