Митти ҳикоялар: кеча ва бугун тошкент «Янги китоб»

Саида ИБОДИНОВА
БАХТСИЗ ЎҒРИ
Синглисини шундоққина кўчаларидан ўғирлаб кетишгани алам қилган йигит ўғрилик йўлига кирган эди. 
Бунга ўттиз йилдан ошди. Навбатдаги «ов»да гувоҳ бўлиб қолган уй соҳибасини тинчитаркан, у ўзининг йўқолган синглиси 
эканини билмасди. 
ДЎСТ
– Нима бўлди, суҳбатдан ўтдингми сўради? – у раҳбар ёнидан чиққан дўстидан. 
– Ҳа, қабул қилиндим. Душанбадан бирга ишлаймиз, дўстим. 
Дўст шундай қилдики, ўша душанба ҳали ҳамон келгани йўқ. 
АБОРТДАН СЎНГ...
– Мен ер юзидаги энг ёмон касалликларга даво топмоқчи эдим, – деди улардан бири. 
– Мен эса фанда катта кашфиётлар қилмоқчи эдим.
– Мен камбағал ота-онамни бой қилмоқчи эдим. 
– Мен эса ота-онамнинг олти қиздан кейинги эркатой ўғли бўлмоқчи эдим. 
– Менинг туғилишимни бувим хоҳламади, онамни ёмон кўргани сабабли.
– Менинг дунёга келишимни онам истамади, дадам ичкиликка берилгани учун.
– Менинг туғилишимни ота-онам хоҳламади, камбағалмиз, боқолмаймиз деб. 
– Менинг туғилишимни дадам хоҳламади, аппаратда қиз дегани учун...
ЖАВОБ
Бир онадан сўрашди: «Қайси болангизни кўпроқ яхши кўрасиз?»
Она жавоб берди: «Қайси касал бўлса-ю, ҳали тузалмаганини... Уйдан чиқиб кетиб ҳали қайтмаганини... Токи ҳаёт эканман, 
ҳаммасини...
АНДУҲ
Аёлнинг уч нафар фарзанди бор эди. 
– Ўлсам «онам»лаб йиғлайдиган ҳеч кимим йўқ-да, – деди у ўксиниб дугонасига.
Чунки учала фарзанди ҳам тил-забонсиз эди. 
ТАЪКИД
– Дориларни ўз вақтида ичяпсизми?
– Мана бу дорини қачонгача ичаман? – саволга савол берди бемор. 
Шифокор унинг дориларни ўз вақтида ичмаётганини сезиб, жаҳл билан деб ёзиб қўйди: «Қабргача».
ТАЪЛИМ
Уй ивирсиб ётарди. Бир ҳафтадан бери ювилмаган идишлар устида пашшалар ғужғон ўйнарди.
Бу пайтда уй соҳибаси талаба қизларга озодалик, уй тутишдан маъруза ўқирди. 
ҚЎШИҚ

---

Кўча четида юмалаб ётган ароқхўр йигит ғўлдираб хиргойи қиларди: 
– Онажонинг рози қил, меҳрибонинг рози қил. 
Ана шу иичкиликбоз ўғил туфайли онаизор юрак хасталигини орттириб олган, касалхонада азоб чекмоқда.