َنوُﺮِﺼْﺒُﺗ
)
٥١
(
ُﻦﻴِﺒُﻳ ُدﺎَﻜَﻳ ﻻَو ٌﻦﻴِﻬَﻣ َﻮُه يِﺬﱠﻟا اَﺬَه ْﻦِﻣ ٌﺮْﻴَﺧ ﺎَﻧَأ ْمَأ
)
٥٢
(
ِﻪْﻴَﻠَﻋ َﻲِﻘْﻟُأ ﻻْﻮَﻠَﻓ
ِﻣ ٌةَرِﻮْﺳَأ
َﻦﻴِﻧِﺮَﺘْﻘُﻣ ُﺔَﻜِﺋﻼَﻤْﻟا ُﻪَﻌَﻣ َءﺎَﺟ ْوَأ ٍﺐَهَذ ْﻦ
)
٥٣
(
اﻮُﻧﺎَآ ْﻢُﻬﱠﻧِإ ُﻩﻮُﻋﺎَﻃَﺄَﻓ ُﻪَﻣْﻮَﻗ ﱠﻒَﺨَﺘْﺳﺎَﻓ
َﻦﻴِﻘِﺳﺎَﻓ ﺎًﻣْﻮَﻗ
)
٥٤
(
“Fir’avn o‘z qavmiga jar solib dedi: «Ey qavmim, Misr podshohligi va mana bu ostimdan oqib turgan
daryolar meniki emasmi?! Axir ko‘rayapsizlarmi?! Yoki mana bu hozir (maqsadini) ochiq bayon qila
olmaydigan kimsadan (Musodan) men yaxshiroq emasmanmi?! Bas, unga oltin bilaguzuklar
tashlanganida edi yoki u bilan birga farishtalar hamroh bo‘lib kelganda edi!» Bas, u o‘z qavmini
tezlatgan edi, ular unga itoat etdilar. Darhaqiqat, ular fosiq qavm edilar”. (Zuxruf, 51-54.)
Fir’avn hamma jihatdan o‘zidan ustun bo‘lgan va ketma-ket mo‘‘jizalar bilan mot qilib, uning «oliy
rabbingizman» deb qilgan da’vosini puchga chiqarayotgan Muso payg‘ambarga teng kelolmasligini tushunib,
undan qutulishning eng oxirgi chegarasi – o‘ldirib qutulishni fikr qila boshladi:
ﻲِﻓ َﺮِﻬْﻈُﻳ ْنَأ ْوَأ ْﻢُﻜَﻨﻳِد َلِّﺪَﺒُﻳ ْنَأ ُفﺎَﺧَأ ﻲِّﻧِإ ُﻪﱠﺑَر ُعْﺪَﻴْﻟَو ﻰَﺳﻮُﻣ ْﻞُﺘْﻗَأ ﻲِﻧوُرَذ ُنْﻮَﻋْﺮِﻓ َلﺎَﻗَو
Do'stlaringiz bilan baham: |