Mavzu: O`tkir Hoshimov hikoyalarining lingvopoetik tahlili

–  To`lqinjonning  to`yi  yurishib  qoldi,  ovsinjon!  Shunaqa-yu,  ko`nglim 

g`ashroq. Kelinning akasi icharkan. Otasiniyam og`zi shaloqroq deyishadi.  

–  Sinang,  o`rgilay,  obdan  sinang.  Qush  uyasida  ko`rganini  qiladi.  Keyin 

kuyib alangasiga isinib o`tirmang. (85-b)    

 

  Otning  egalik  shaklllarini  matnda  maxsus  qo`llash  bilan  ham  ekspressiv-

emotsionallik  ifodalanadi.  Birinchi  shaxs  birlik  shakli  qarindoshlikni  ifodalovchi 

so`zlarda,  ya`ni  undalmalarda  qo`llanganda,  suyish,  ardoqlash,  erkalash  kabi 

ma`nolarni ifodalashga xizmat qiladi. 

   - Dunyo shunaqa ekan, jon bolam, – dedi o’ychan ovozda. – Hamma bir-bir 

ketaverarkan... (131-b.) 

          Yigit  negadir  yerga  qaradi.  –  Otinoyim…  -  Shunday  dedi-yu,  u  yog`ini 

gapirmadi. (46-b)  

 Shuningdek,  yozuvchi  asarlarida  egalik  qo’shimchalarining  qo’llanilishi 

bilan bog’liq ba’zi holatlarda ham ustalik bilan o’z mahoratini aks ettirgan. 

 Akmal qo`ng`iroq tugmasini bosishi bosishi bilan ichkaridan ovoz eshitildi: 

  

- Ana, Akmalxon keldilar.