Кодекси Ҷиноятии Ҷумҳурии Тоҷикистон

Эзоҳ: Хизматчии ҳарбие, ки мутобиқи кирдорҳои пешбининамудаи қисми якуми ҳамин 
модда бори аввал фирор кардааст, агар ихтиёран дар мўҳлати се рўз омада ба гуноҳаш иқрор 
шавад  ва ё фирор аз  сабаби ба  миён омадани шароитҳои вазнин  содир шуда бошад, 
метавонад аз ҷавобгарии ҷиноятӣ озод карда шавад. 
Моддаи 376. Саркашӣ аз иҷрои вазифаҳои хизмати ҳарбӣ бо роҳи узвмаибкунӣ ё усули 
дигар 
1) Саркашии хизматчии ҳарбӣ аз иҷрои вазифаҳои хизмати ҳарбӣ бо роҳи расонидани зарар 
ба худ (узвмаибкунӣ), ё саркашӣ бо роҳи бемории сохта ва ё фиреби дигар,‐
бо маҳдуд кардан дар хизмати ҳарбӣ ба мўҳлати то ду сол, ё равон кардан ба қисмҳои 
ҳарбии интизомӣ ба мўҳлати то ду сол ё маҳрум сохтан аз озодӣ ба ҳамин мўҳлат  ҷазо дода 
мешавад. 
2) Ҳамин кирдор, ки бо мақсади тамоман озод шудан аз иҷрои вазифаҳои хизмати ҳарбӣ содир 
шуда бошад,‐
бо маҳрум сохтан аз озодӣ ба мўҳлати аз ду то панҷ сол ҷазо дода мешавад. 
3) Ҳамин кирдор, ки дар вазъияти ҷанг ё дар замони ҷангӣ содир шуда бошад,‐
бо маҳрум сохтан аз озодӣ ба мўҳлати аз ҳашт то дувоздаҳ сол ҷазо дода мешавад. 
Моддаи 377. Вайронкунии қоидаҳои баҷооварии навбатдории ҷангӣ 
1) Вайронкунии қоидаҳои баҷооварии навбатдории ҷангӣ (хизмати ҷангӣ) оид ба сари вақт
ошкор намудан ва зада гардонидани ҳуҷуми нигаҳонӣ ба Ҷумҳурии Тоҷикистон ё оид ба таъмини 
амнияти он, агар ин кирдор ба манфиатҳои амнияти давлат зарар расонидааст ё метавонист зарар 
расонад, ‐
бо маҳдуд кардан дар хизмати ҳарбӣ ба мўҳлати то ду сол ё нигоҳ доштан дар қисмҳои 
ҳарбии интизомӣ ба мўҳлати то ду сол ё маҳрум сохтан аз озодӣ ба мўҳлати то панҷ сол ҷазо дода 
мешавад. 
2) Ҳамин кирдор, ки боиси оқибатҳои вазнин гардидааст ё дар вазъияти ҷангӣ ё замони чанг 
содир шуда бошад, ‐
бо маҳрум сохтан аз озодӣ ба мўҳлати аз даҳ то понздаҳ сол ҷазо дода мешавад. 
3) Вайрон кардани қоидаҳои ба ҷо овардани навбатдории ҷангӣ (хизмати ҷангӣ) дар натиҷаи
муносибати бепарвоёна ё беинсофона ба хизмат, ки боиси оқибатҳои вазнин гардидааст,‐
бо маҳдуд кардани дар хизмати ҳарбӣ ба мўҳлати то ду сол, ё нигоҳ доштан дар қисмҳои 
ҳарбии интизомӣ ба мўҳлати то ду сол, ё бо маҳрум сохтан аз озодӣ ба мўҳлати то се сол ҷазо дода 
мешавад.