Qatnashchilar: Usmon Nosir shoir Nosir hoji otasi Xolambibi aya onasi Rohatoy

Xolambibi aya: Usmonxon.
Usmon: aya, assalomu alaykum.
Xolambibi aya: va alaykum assalom.
Usmon: aya, omonmisan? Sog’-salomatmisan, aya?
Xolambibi: voybu, ilgarilari Qo’qonda yashaganimizda er-berga ketsang, bunchalar bilinmasdiyee, bolajonim. Musofirchilikda bo’lganimiz uchun ikki hafta yildek ko’rindiya. O’zim o’rgilay.
Usmon: ayajon, men ham sizlarni juda sog’indim. Dadam qanilar?
Xolambibi aya: dadang ishdalar. Hali zamon kelib qoladilar. Qorning ham ochgandir-a, bolam?
Usmon: ha, ochdi aya. Ochdi.
Xolambibi aya: poyezdga chiqdim degan telegramingni oldig-u, qizlar bilan oshni tayyorlashni boshladik.
Usmon: ayajon, oshni qo’yatur. Avval sizlarni mehrlaringizga to’yib olay. Dadam kelsinlar keyin guruch solasilar.
Xolambibi aya; voy, bolaginam-a, qara, ikki haftada ancha ulg’ayibsan-a?
Usmon: yo’g’ee. (kulishadi) (o’rnidan turib onasi va singillariga sovg’a-salom ulashadi) manavi, Inobatga.
Rohatoy: mengachi?
Usmon; manavi, Rohatiga. Manavi dadamga. Manavi Ravzaxonga. Manavi senga aya. (ro’mol beradi.)
Xolambibi aya: ayaginang aylansin, bolajonim.
Usmon: ayajon, Moskvaga yozuvchi, shoirlar bilan birga artistlar ham borishdi. Ayniqsa Halima Nosirova o’zining qo’shiqlari bilan hammani lol qoldirdi. Lekin ayajon, sening dutor chalib aytadigan xirgoyilaringni juda sog’indim, aya.
(Nosir hoji sekin kelib, ularni kuzatib turadi)
Nosir hoji: bu deyman og’lim, uyni rosa sog’inganga o’xshaysiz?
Usmon: assalomu akaykum.
Nosir hoji: va alaykum assalom. Ziyoratlari qabul bo’lsin.
Usmon: rahmat dada. Avvalgi safarlarimda sizlarni bunchalik sog’inmagandim. Bu safar juda sog’indim.
Nosir hoji: telegrammangizni olishim bilan, ishdan ertaroq qaytdim. Qani iloho omiyn qadam yetdi, balo yetmasin. Tinchlik xotirjamlikni bersin. Qani endi bir Moskovlardan gapirib bersinlarchi.