Tuproq (kislotali, neytral, ishqorli) eritmasi tuproqdagi mikroorganizmlar
holatiga va miqdoriga va ular orqali yashil o‘simliklarning oziqlanish rejimiga katta
Tuproqning kislotali muhiti (erkin vodorod ionlarining ko‘pligi) aktiv bo‘lishi
pH – 7 bo‘lsa bu neytral reaksiyali muhit bo‘lib bunda vodorod, karbonat
Kislotali muhitli tuproqlarda pH – 7 dan past va ishqorli muhitli tuproqlarda pH –
Tuproq eritmasining reaksiya chegarasi katta bo‘lib, u pH – 3-3,5 dan (torfli
eritmasining reaksiyasi iqlim, o‘simliklar, jinslar, sizot suvlari, relef, o‘g’itlar va shu
kabi boshqa omillarga bog’liq bo‘ladi. SHuning uchun tundra va o‘rmon zonasining
tuproqlari ko‘pincha kislotali eritmaga ega, chunki bu yerlarda issiqlik etishmasligi
va namlikning ortiqchaligi o‘simlik qoldiqlari parchalanayotganda ko‘pincha
kislotalarning ko‘p ajralib chiqishini ta’minlaydi. SHimoldan janubga borgan sari
tuproq eritmasining kislotali muhiti kamayib boradi va issiq dasht va ayniqsa,
Markaziy Osiyoning cho‘l zonalarida kislota kamroq hosil bo‘ladi, hosil bo‘lgan
kislotalar ham ohak yordamida neytrallashadi, chunki bu tuproqlarda ohak hosil
qiluvchi jinslar ko‘p. SHuning uchun ham dasht zonasining tuprog’i neytral, cho‘l
SHunday qilib yuqori konsentratsiyali vodorod, alyuminiy, marganets ionlari
va tuproq eritmasidagi kalsiy miqdorining kamligi tuproqning kislotali muhitini
ta’minlaydi. Ana shu kislotali muhitga nisbatan o‘simliklarning munosabatlari
33
Masalan, torf mohi kislotali (rH - 3,5) muhitda yaxshi o‘sib rivojlansa, arpa pH
-6-7 da yaxshi o‘sadi va rivojlanadi. pH ning 4 dan 6 gacha ko‘tarilishini
M.S.Avdonina (1965) ma’lumotiga qaraganda uning hosilini 26,4% ga oshiradi.
Vegetatsion idishlarda olib borilgan tajribalar shuni ko‘rsatadiki pH ni 4 dan 6,5
ko‘targanda bahorgi bug’doyning umumiy massasi 70,6 % ga, doni esa 138,6 % ga
oshgan.
Lavlagi va kartoshka kalsiyli tuproqni talab qilsa, javdar o‘simligi kislotali
tuproqlarda yaxshi o‘sadi. Tuproq eritmasi muhitiga bo‘lgan munosabatiga ko‘ra
o‘simliklar quyidagi guruhlarga bo‘linadi:
Atsidofil o‘simliklar
- kislotali tuproqda o‘suvchi indikator o‘simliklar. Bu guruh
o‘simliklarga botqoqlikda o‘suvchi torf moxi, botqoq bagulnigi (Sedum), botqoq
klyukvasi (Oxycocus auadripetohis), o‘tloqlarda o‘suvchi belaus, brusinka,
chernikalar ham kiradi.
Neytral muhitli
tuproq o‘simliklari. Bu guruhga eng muhim em-xashak
o‘simliklaridan o‘tloq ovsyanitsasi, o‘tloq timofieevkasi, sebarga, toѓ sebargasi,
sariq beda (M. falcafa), Sibir borsheviki, zira va shu kabilar kiradi.
Bazifil o‘simliklar
- ishqorli muhitli tuproq o‘simliklari - indikatorlari. Bularga
dasht va cho‘l zonasida o‘suvchi o‘simliklar kiradi. CHo‘l mintaqasining qumli
tuproqlarida psammofitlar deb atalgan o‘simliklarning ekologik guruhi tarqalgan
bo‘lib, ularga singrenlar, oq saksovul, qandim, quyonsuyak, shuvoqlar, qizilchalar,
selinlar, ilaklar misol bo‘la oladi.
Psammofit o‘simliklarning barglari ensiz, qattiq yoki odatda reduksiyalashgan
(saksovulda), meva va uruѓlari qumda o‘rmalab yoki shamol yordamida tarqaladi va
sharsimon ko‘rinishda bo‘ladi.
Tuproqning ma’lum kimyoviy elementlarga boyligini ko‘rsatuvchi o‘simliklar
– indikator turlar deyiladi. Masalan, plaun alyuminiyga boy tuproqlarda, astragal
selenli, itqumoq ruxli, shuvoq, oddiy qaraѓay va makkajo‘xorilar oltinga boy
tuproqlarda o‘sadi.
Indifferen o‘simliklar
. Bularning tipik vakili landish o‘simligi hisoblanadi.
Bunday o‘simliklar tuproqning kislotali va ishqorli muhitlarida ham o‘sa oladi.