Турк адабиёти тарихи

“Yusuf va Zulayho”dan

Karvon chun yo‘lga ravon bo‘ldi,

Yusufning ko‘zlariga qon to‘ldi.

Ashki yo‘llarni lolazor etdi,

Yig‘labon har yerni pinor¹ etdi.

Bir-ikki marhala chun ketdilar,

Modarining qabriga ham yetdilar.

Ul maqomga erishdi, chunki murur²

Tushdi modar mozori uzra bu nur.

Tushdi Rohil uzra rohiladan³,

Ayrilib qoldi magar qofiladan.

Ul mozorni quchib, qilib zori;

Dedi yuz dard ila shu guftorni:

“Ayri tushdim padardan, ey modar,

Menga zulm etdilar birodarlar.

Gul kabi avval olib bordilar,

Gul kabi so‘ngra yerga urdilar.

Guldayin avaylaganim badanni,

Surdilar tuproqqa ul rasanni.⁴

Tosh ila urdilar; zabun bo‘ldim,