Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu azərbaycan folkloru antologiyasi (Cəbrayıl, Ağdam, Laçın, Qubadlı, Zəngilan, Ağcabədi və Kəlbəcər rayonlarından toplanmış folklor nümunələri) baki – “Nurlan“ – 2012

76. QORÇU KƏNDİNİN ADI
Qorçuda bir nəfər cin tutuf. Uşax cinin iynəsin çıxarıf buraxıfdı. Cin gəlif bajanın üsdünnən deyif ki, mənnən nə isdiyirsən? Deyif, vallah, hər şeyimiz var, amma qonşular bizə çox külə gəlir, qora. O da yoxumuzdu. Sən bizim qorumuzu bir az bol elə. Qorçu sözü deyillər ordan qalıf.
77. YAĞLIVƏND KƏNDİ
Ağaməhəmməd Şah Qacarın qoşunu Arazı keçir bu taya, gəlir Yağlıvəndə. Kənd camahatına deyir ki, bu axşam qoşunumu yedirdərsiz. Bular da fikirrəşir ki, bu qədər qoşunu nətər yedirtsinnər. Bir kəndin gücü buna çatmaz. Ağsakqal adamlar deyir ki, əsgər nə bilir yağlı yemək nədi. Bunnara yağlı yemək vermək lazımdı ki, tez doysunnar. Deyillər, nə qədər iri quyruxlu qoç var kəsin. Elə eliyin ki, qazanda yağ su əvəzi olsun.

Nəysə, bişirif töküllər əsgərin qabağına. Əsgər yeyir. Əsgər bədəni yağ götürmür axı. Elə vəzyət yaranır ki, əsgərlər arasında yatalax xəstəliyi yayılır. Heylə olur Ağaməhəmməd Şah Qacar Arazı addıyıf qayıdır İrana. Onnan o kəndin adı qalır Yağlıfənd.